Jean-Daniel Cadinot

Jean-Daniel Cadinot
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1944[1]
Paryż, Francja

Data i miejsce śmierci

23 kwietnia 2008[1]
Francja

Używane pseudonimy

J.D. Cadinot[1], Tony Dark[1]

Lata aktywności

1980-2008[1]

Narodowość

francuska[1]

Liczba filmów

72 (za IAFD)[1]

Kolor oczu

brąz[1]

Jean-Daniel Cadinot (ur. 10 lutego 1944 w Paryżu[2], zm. 23 kwietnia 2008) – francuski reżyser, scenarzysta i producent filmów pornograficznych[3][4].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w czasie II wojny światowej w okupowanym przez Niemców Paryżu, w 17. dzielnicy Batignoles na wzgórzu Montmartre[5] w rzymskokatolickiej rodzinie krawców[6]. Uczęszczał do École Nationale Supérieure d’Arts et Métiers[5] i National School of Photography[6].

Kariera

Cadinot jako pierwszy we Francji realizował filmy pornograficzne o tematyce gejowskiej pod swoim nazwiskiem. Studio filmowe o nazwie Jean-Daniel Cadinot zachowało we Francji pierwsze miejsce w produkcji filmów dla gejowskiego rynku erotycznego i należy do najbardziej znanych na świecie[7]. Tematyka i styl filmów Cadinota miały bezpośredni wpływ na słowackiego producenta filmów o tej samej tematyce, Bel Ami, firmy należącej do George Duroya[8]. Wpływy Cadinota można spotkać również w pracy amerykańskiego fotografa Howarda Roffmana[9].

Jean-Daniel Cadinot rozpoczynał karierę jako fotograf zdjęć o tematyce erotycznej na potrzeby wydawnictw. Pierwszym jego modelem był pisarz Yves Navarre i piosenkarz Patrick Juvet. Sukces stylu jego zdjęć zachęcił go do produkcji filmowej od 1978[10]. Początkowo jego firma French Art produkowała filmy na celuloidzie w formacie 16 mm.[11].

Filmy Cadinota wyróżniały się spośród podobnej produkcji światowej akcentowaniem fabuły filmu, dbałością o szczegóły i dużą troską o stroje aktorów. Zanim aktor w jego filmach podjął oczekiwaną przez widza akcję erotyczną, widz musiał dowiedzieć się najpierw dokładnie, dlaczego aktor znalazł się w danej sytuacji. Częstym miejscem akcji jego filmów były internaty, zakłady poprawcze, obozy wojskowe czy skautowe. Filmy Cadinota po wycięciu wątków erotycznych były zwykłymi filmami fabularnymi. W jego filmach jest dużo humoru, ironii, ciętych i dowcipnych dialogów na wysokim poziomie intelektualnym. Cadinot zatrudniał do realizacji swoich filmów dobrych muzyków o światowej sławie, którzy nie udostępniali swoich prawdziwych nazwisk w czołówce filmowej i tworzyli pod pseudonimami.

Z chwilą upowszechnienia się techniki zapisu obrazu metodą wideo VHS na początku lat 90. XX wieku jego produkcja nabrała charakteru masowego i mniej wyrafinowanego. Od 2000 podjął się produkcji remaków wcześniejszych filmów nakręconych na celuloidzie. Udało mu się w tej nowej produkcji zachować swój dawny styl[11].

Był homoseksualistą, z czego zdał sobie sprawę w wieku dwunastu lat[12].

Zmarł 23 kwietnia 2008 w wieku 64 lat[13].

Nagrody

RokNagrodaKategoriaFilmRezultat
1986AVN AwardNajlepszy reżyser - Gay VideoLe jeu de pistes (1984)Nominacja
1988AVN AwardNajlepszy reżyser - Gay Video-Nominacja
1991GayVN AwardNajlepszy reżyser[14]Le désir en ballade (1989)Wygrana
2001GayVN AwardHall of Fame[14]-Wygrana
2004FicebNajlepszy reżyser - HeatGay[15]Les secrets de famille (2004)Wygrana

Filmografia

  • 1980: Tendres adolescents
  • 1980: Stop
  • 1980: Hommes de Chantier
  • 1981: Garçons de Rêves
  • 1981: Les Hommes préfèrent les Hommes
  • 1981: Scouts (1981)
  • 1982: Aime ... comme Minet (1982)
  • 1982: Garçons de Plage (1982)
  • 1983: Sacré Collège (1983)
  • 1983: Age Tendre et Sexes Droits (1983)
  • 1983: Charmants Cousins (1983)
  • 1984: Harem (1984)
  • 1984: Le Jeu de Pistes (1984)
  • 1984: Les Minets Sauvages (1984)
  • 1984: Stop Surprise (1984)
  • 1985: Top Models (1985)
  • 1985: Classe de Neige (1985)
  • 1986: Le Voyage à Venise (1986)
  • 1986: Sous le signe de l'étalon (1986)
  • 1986: Le Garçon Près De La Piscine (1986)
  • 1986: L’Amour Jaloux (1986)
  • 1987: Escalier de Service (1987)
  • 1987: Deuxième Sous-sol (1987)
  • 1987: Chaleurs (1987)
  • 1988: Séance Particulière (1988)
  • 1988: Pension Complète (1988)
  • 1989: La Main Au Feu (1989)
  • 1989: Le Désir En Ballade (1989)
  • 1989: Crash Toujours (1989)
  • 1990: Service Actif (1990)
  • 1990: Coursier (1990)
  • 1991: Service Actif II (1991)
  • 1992: La Maison Bleue (1992)
  • 1992: Gamins de Paris (1992)
  • 1993: Tequila (1993)
  • 1993: L'Expérience Inédite (1993)
  • 1993: Corps d'Élite (1993)
  • 1994: Paradisio Inferno (1994)
  • 1994: Musée Hom (1994)
  • 1994: Les Minets de L'Info (1994)
  • 1994: Maurice Et Les Garçons (1994)
  • 1995: Garçons d'Étage (1995)
  • 1996: Pressbook (1996)
  • 1996: Garçons d'Étage II (1996)
  • 1996: Désirs Volés (1996)
  • 1996: Coup de Soleil (1996)
  • 1997: Techno Boys (1997)
  • 1997: L'Insatiable (1997)
  • 1998: Sortie de Secours (1998)
  • 1998: Macadam (1998)
  • 1998: Etat d'Urgence (1998)
  • 1999: Squat (1999)
  • 1999: Safari City (1999)
  • 1999: S.O.S. (1999)
  • 2000: Sans Limite (2000)
  • 2000: Double En Jeu (2000)
  • 2000: C'est la vie! (2000)
  • 2002: Mon Ami, mes Amants (2002)
  • 2002: Cours Privés (2002)
  • 2003: Crescendo (2003)
  • 2004: Hammam (2004)
  • 2004: Secrets de Famille (2004)
  • 2005: Nomades (2005)
  • 2005: Plaisirs d'Orient (2005)
  • 2005: Les Portes du Desir (2005)
  • 2006: Les Tentation de Sodome (2006)
  • 2006: Princes Pervers (2006)
  • 2007: Parfums Erotiques (2007)
  • 2007: Trésors secrets (2007)
  • 2008: Duos de Choc (2008)
  • 2008: Subversion (2008)
  • 2009: Le Culte d'Eros (2009)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Jean-Daniel Cadinot w serwisie IAFD
  2. ↑ Personalidade: Jean-Daniel Cadinot (França) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-10-21].
  3. ↑ Jean-Daniel Cadinot (10 de Fevereiro de 1944) (port.). Filmow. [dostęp 2017-10-21].
  4. ↑ Bio (ang.). glbtq.com. [dostęp 2017-10-21].
  5. ↑ a b George Koschel: An Encyclopedia of Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, and Queer Culture (ang.). glbtqarchive.com. [dostęp 2017-10-21].
  6. ↑ a b Jean Daniel Cadinot (1944-2008) (ang.). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-10-21].
  7. ↑ Artykuł George Koschela (ang.). glbtq.com. [dostęp 2017-10-21].
  8. ↑ Bitchless (ang.). Magazyn Manshots (grudzień 1998). [dostęp 2017-10-21].
  9. ↑ Strona Ruffmana (ang.). howardroffman.com. [dostęp 2017-10-21].
  10. ↑ Valeriano Elfodiluce: Grazie, Cadinot! (wł.). Gay.it. [dostęp 2017-10-21].
  11. ↑ a b Biografia Cadinota (fr.). cadinot.fr. [dostęp 2017-10-21].
  12. ↑ Cadinot, Jean-Daniel (1944-2008) (ang.). glbtq.com. [dostęp 2009-09-03].
  13. ↑ Jean-Daniel Cadinot (cz.). ČSFD.cz. [dostęp 2017-10-21].
  14. ↑ a b Jean-Daniel Cadinot Awards (ang.). FamousFix. [dostęp 2017-10-21].
  15. ↑ Ninfa 2004 (hiszp.). ficeb.com. [dostęp 2017-10-21].

Linki zewnętrzne