Jean-de-Dieu-Raymond de Boisgelin de Cucé

Jean-de-Dieu-Raymond de Boisgelin de Cucé

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1732 Rennes
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1804 Angervilliers
Arcybiskup Aix-en-Provence
Okres sprawowania	1771–1801
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1755
Sakra biskupia	28 kwietnia 1765
Kreacja kardynalska	17 stycznia 1803 Pius VII

Jean-de-Dieu-Raymond de Boisgelin de Cucé (ur. 27 lutego 1732 w Rennes, zm. 22 sierpnia 1804 w Angervilliers) – francuski kardynał.

Życiorys

Urodził się 27 lutego 1732 roku w Rennes, jako syn Renauda Gabriela de Boisgelina de Cucé i Jeanne Françoise Marie du Roscoët^[1]. Studiował w Paryżu i Rzymie, uzyskując licencjaty z teologii, prawa kanonicznego i cywilnego^[1]. W 1755 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. 27 marca 1765 roku został biskupem Lavaur, a 28 kwietnia przyjął sakrę. Sześć lat później zrezygnował z zarządzania diecezją i został arcybiskupem Aix-en-Provence^[2]. W 1776 roku został członkiem Akademii Francuskiej, a w 1789 – Stanów Generalnych^[1]. Ponieważ odmówił złożenia przysięgi na Konstytucję, w 1792 roku musiał się udać się na wygnanie do Wielkiej Brytanii^[1]. Przebywając tam wstrzymywał się od krytykowania nowego porządku rzeczy, a po uchwaleniu konkordatu z 1801 roku, powrócił do Francji^[1]. W 1801 roku zrezygnował z zarządzania archidiecezją, a rok później został arcybiskupem Tours^[2]. 17 stycznia 1803 roku został kreowany kardynałem prezbiterem, jednak nie otrzymał kościoła tytularnego^[2]. W tym samym roku został senatorem, a rok później Wielkim Oficerem Legii Honorowej^[1]. Zmarł 22 sierpnia 1804 roku w Angervilliers^[1].

Przypisy