Jean Reno

Jean Reno

(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0 Jean Reno (2010)
Imię i nazwisko	Juan Moreno y Herrera Jiménez
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1948 Casablanca
Zawód	aktor
Współmałżonek	Geneviève Reno (1977-1995; rozwód) Nathalie Dyszkiewicz (1996-2001; rozwód) Zofia Borucka (od 2006)
Lata aktywności	od 1979
Odznaczenia

Jean Reno z żoną Zofią Borucką,
Nowy Jork 2010

Jean Reno, właśc. Juan Moreno y Herrera Jiménez^[1] (ur. 30 lipca 1948 w Casablance) – francuski aktor hiszpańskiego pochodzenia. Występował w produkcjach europejskich, amerykańskich i japońskich, takich jak Goście, goście (1993), Leon zawodowiec (1994), Mission: Impossible (1996), Ronin (1998), Godzilla (1998), Purpurowe rzeki (2000), Kod da Vinci (2006), Różowa Pantera (2006) i Opancerzony (2009).

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Casablance w rodzinie katolickiej^[2]. Jego ojciec pochodził z Sanlúcar de Barrameda^[3], a matka z Jerez de la Frontera^[3] na południu Hiszpanii. Ojciec z zawodu był zecerem, a matka pracowała dorywczo^[4]. Zaraz po ślubie wyemigrowali do Maroka, uciekając przed reżimem generała Franco. Wychowywał się z młodszą siostrą Maríą Teresą „Maite”^[4]. Jego matka zmarła na raka, gdy był nastolatkiem^[4].

W wieku siedemnastu lat zaciągnął się do wojska, stacjonował we Francji i w Niemczech^[5]. Po odbyciu służby wojskowej zamieszkał w Paryżu, gdzie podjął naukę w szkole teatralnej Le Cours Simon^[6][2]. Prowadził sklep spożywczy i biuro turystyczne^[4].

Kariera

Marzył o karierze aktorskiej i w związku z tym dołączył do teatralnej grupy objazdowej.

W 1979 zadebiutował we francusko-włoskim dramacie Costy-Gavrasa Blask kobiecości wg powieści autorstwa Romaina Gary’ego u boku Yvesa Montanda i Romy Schneider^[7]. Popularność zawdzięcza przede wszystkim Lucowi Bessonowi^[8]. Role w jego filmach przyniosły mu międzynarodową sławę.

Był też twarzą kampanii reklamowej polskiego piwa EB (2000)^[4], UPS w Wielkiej Brytanii, napojów i samochodów w Japonii, w tym Toyoty (2005)^[4]. Wystąpił w teledysku do piosenki Vincenta Delerma „Cosmopolitan” (2002).

W 2001 ukazała się biografia Jean Reno autorstwa Emmanuela Haymanna^[9], w 2004 przetłumaczono ją na język polski.

W 2004 jego postać pojawiła się w popularnej grze Onimusha 3: Demon Siege.

Życie prywatne

W latach 1977-1995 był żonaty z Geneviève Reno, z którą ma dwójkę dzieci: córkę Sandrę (ur. 1978) i syna Mickaëla (ur. 1980). W latach 1996-2001 jego drugą żoną była polska modelka Nathalie Dyszkiewicz, poznana na Champs Elysées w Paryżu, z którą również ma dwójkę dzieci: syna Toma (ur. 1996) i córkę Serenę (ur. 1998). 29 lipca 2006 poślubił Zofię Borucką, urodzoną w Londynie modelkę i aktorkę. Świadkami na ślubie byli Nicolas Sarkozy i Johnny Hallyday^[10]. Mają dwóch synów: Cielo (ur. 2009) i Deana (ur. 2011).

Nagrody i nominacje

Filmografia

• Blask kobiecości (Clair De Femme, 1979) jako policjant na placu Concorde
• Hipoteza skradzionego obrazu (L'Hypothèse du tableau volé, 1979)
• Voulez-vous un bébé Nobel? (1980) jako Bernier
• L'Aéropostale, courrier du ciel (1980) jako Morgalia
• On n'est pas des anges... elles non plus (1981)
• Les Bidasses aux grandes manoeuvres (1981) jako porucznik Zag
• L'Avant-dernier (1981)
• Nieznajoma z Sans-Souci (La Passante du Sans-Souci, 1982)
• Ostatnia walka (Le Dernier combat, 1983) jako The Brute
• Quelques hommes de bonne volonté (1983)
• Signes extérieurs de richesse (1983) jako Marc Letellier
• Ballade sanglante (1983)
• Nasza historia (Notre histoire, 1984) jako Sąsiad
• Allô Béatrice (1984)
• Ne quittez pas (1984)
• Alea (1984)
• Le Téléphone sonne toujours deux fois (1985) jako Zaufana osoba Marraine
• Un Homme comblé (1985) jako Joël
• Metro (Subway, 1985) jako Perkusista
• Strictement personnel (1985) jako detektyw Vilchez
• Série noire (1985) jako Christiani
• Czuła jest noc (Tender Is the Night, 1985) jako dr Dangen
• Czerwona strefa (Zone rouge, 1986) jako Lecciac
• Kocham cię (I Love You, 1986) jako Dentysta
• Et demain viendra le jour (1986)
• Monsieur Benjamin (1987) jako Rommin
• Wielki błękit (Le Grand bleu, 1988) jako Enzo Molinari
• Nikita (La Femme Nikita, 1990) jako Wiktor czyściciel
• Człowiek w złotej masce (L’Homme au masque d'or, 1990) jako ojciec Victorio Gaetano
• operacja Corned Beef (L'opération Corned-Beef, 1991) jako kapitan Philippe Boulier „Rekin"
• Loulou Graffiti (1991) jako Pique la Lune
• Goście, goście (Les Visiteurs, 1993) jako Godefroy de Papincourt, hrabia Montmirail
• Ucieczka od sprawiedliwości (Flight from Justice, 1993) jako Charlie
• La Vis (1993)
• Paranoïa (1993)
• Leon zawodowiec (Léon, 1994) jako Léon
• Les Truffes (1995) jako Patrick
• Francuski pocałunek (French Kiss, 1995) jako Jean-Paul
• Po tamtej stronie chmur (Al di là delle nuvole, 1995) jako Carlo
• Mission: Impossible (1996) jako Franz Krieger
• Jaguar (Le Jaguar, 1996) jako Jean Campana
• Grób Roseanny (Roseanna's Grave, 1997) jako Marcello
• Jak kochają czarownice (Un amour de sorcière, 1997) jako Molok
• Goście, goście II – korytarz czasu (Les Couloirs du temps: Les visiteurs 2, 1998) jako Godefroy le Hardi
• Godzilla (1998) jako Philippe Roaché
• Ronin (1998) jako Vincent
• Purpurowe rzeki (Les rivières pourpres, 2000) jako Pierre Niémans
• Goście w Ameryce (Just Visiting, 2001) jako hrabia Thibault
• Wasabi – Hubert zawodowiec (Wasabi, 2001) jako Hubert Fiorentini
• Rollerball (2002) jako Alexi Petrovich
• Mężczyzna moich marzeń (Décalage horaire, 2002) jako Félix
• Przyjaciel gangstera (Tais-toi!, 2003) jako Ruby
• Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy (Les Rivières pourpres II – Les anges de l'apocalypse, 2004) jako komisarz Niemans
• Hotel Ruanda (Hotel Rwanda, 2004) jako pan Tillens, prezes linii lotniczych Sabena (niewymieniony w czołówce)
• Grunt to rodzinka (L'enquête corse, 2004) jako Ange Leoni
• Imperium wilków (L'Empire des loups, 2005) jako Jean-Louis Schiffer
• Tygrys i śnieg (La Tigre e la neve, 2005) jako Fuad
• Różowa Pantera (The Pink Panther, 2006) jako Ponton
• Kod da Vinci (The Da Vinci Code, 2006) jako kapitan Bezu Fache
• Flyboys – bohaterska eskadra (Flyboys, 2006) jako kapitan Thenault
• Wpuszczony w kanał (Flush Away, 2006) jako Le Frog (głos)
• Les grandes occasions (2006) jako Antoine
• Cash – pojedynek oszustów (Ca$h, 2008) jako Maxime (Dubreuil)
• Różowa Pantera 2 (The Pink Panther 2, 2009) jako Ponton
• Zamknięty krąg (Le Premier cercle, 2009) jako Milo Malakian
• Raj dla par (Couples Retreat, 2009) jako Marcel
• Opancerzony (Armored, 2009) jako Quinn
• Obława (La Rafle, 2010) jako dr David Sheinbaum
• 22 kule (L'Immortel, 2010) jako Charly Matteï
• Margaret (2011) jako Ramon
• On ne choisit pas sa famille (2011) jako doktor Luix
• Faceci od kuchni (Comme un chef, 2012) jako Alexandre Vauclair
• Les Seigneurs (2012) jako Jean Reno
• Dzień wron (Le jour des corneilles, 2012) jako Kabaczek ojciec (głos)
• Alex Cross (2012) jako Leon Mercier
• Jo (2013) jako Jo St-Clair
• Dni i noce (Days and Nights, 2014) jako Louis
• Lato w Prowansji (Avis de mistral, 2014) jako Paul
• Jak dogonić szczęście (Hector and the Search for Happiness, 2014) jako Diego Baresco
• Benoît Brisefer: Les taxis rouges (2014) jako Poilonez
• Brygada ponad prawem (Antigang, 2015) jako Buren
• Mój przyjaciel orzeł (Brothers of the Wind, 2015) jako Danzer
• The Promise (2016)
• The Last Face (2016)
• Goście, goście III: Rewolucja (2016) jako Comte Godefroy de Montmirail
• Mes trésors (2016) jako Patrick
• Dziewczyna we mgle (La ragazza nella nebbia, 2017) jako Augusto Flores
• Skok życia (Mao Xian Jia, 2017) jako Pierre
• Pamięć krwi, (Cold Blood Legacy - La mémoire du sang, 2019) jako Henry
• Czekając na Anye, (Waiting for Anya, 2019) jako Henri
• 4L (4 latas, 2019) jako Jean Pierre
• Bronx (2020)
• Pięciu braci, (Da 5 Bloods, 2020)
• Zabójcza portierka, (The Doorman, 2020) jako Victor Dubois
• Kto zabił Sarę, (Netflix, 2021) jako Dr. Reinaldo

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Jean Reno w bazie IMDb (ang.)
• Jean Reno w bazie Filmweb
• Jean Reno w bazie Notable Names Database (ang.)
• Jean Reno - jak dziś wygląda słynny Leon Zawodowiec?. film.wp.pl, 20-07-2012. [dostęp 2020-03-29].