Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela

Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela
Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1975

Data premiery

14 maja 1975

Kraj produkcji

Belgia

Język

francuski

Czas trwania

201 min

Reżyseria

Chantal Akerman

Scenariusz

Chantal Akerman

Główne role

Delphine Seyrig
Jan Decorte

Zdjęcia

Babette Mangolte

Scenografia

Philippe Graff

Montaż

Patricia Canino

Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela (fr. Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles) – belgijski dramat filmowy z 1975 roku w reżyserii i według scenariusza Chantal Akerman. Tematem filmu są trzy dni z życia gospodyni domowej Jeanne Dielman (Delphine Seyrig), samotnie wychowującej nastoletniego syna Sylvaina (Jean Decorte) i poświęcającej czas codziennej, monotonnej krzątaninie. Dielman, będąc przykładną gospodynią, zarazem podczas nieobecności syna codziennie świadczy usługi seksualne. Wraz z upływem czasu kobieta jednak zdaje sobie sprawę, iż jej życie staje się nieznośne, i po przyjęciu kolejnego klienta morduje go z wyrachowaniem.

Akerman, realizując swoje opus magnum, wzorowała się pod względem stylu filmowego zarówno na ascetycznej twórczości Roberta Bressona, jak i na zdystansowanych względem postaci dziełach Michelangela Antonioniego. Film pozbawiony jest zbliżeń i detali, kamera – ustawiona na wprost postaci, a czas akcji – wydłużony tak, aby ukazać najbardziej drobiazgowe czynności wykonywane przez Dielman. Toteż Jeanne Dielman, jak zauważa Rafał Syska, wymusza na widzu uważne śledzenie wydarzeń, jednocześnie pozwalając bliżej się zidentyfikować z postacią gospodyni[1].

Jeanne Dielman z miejsca została ogłoszona arcydziełem kinematografii[2][3]. Marsha Kinder nazwała dzieło Akerman „jednym z najlepszych filmów wykonanych przez kobietę”[3], który proponuje „radykalnie feministyczne spojrzenie wzbogacające nasz sposób widzenia świata”[3]. R. Patrick Kinsman umieścił Jeanne Dielman wśród sztandarowych dzieł „kontr-kina”. Film Akerman, jakkolwiek zachował naturalizm w przedstawieniu działań głównej bohaterki, miał bowiem wymowę polityczną, gdyż ukazywał narastającą frustrację bohaterki sprowadzonej do dwóch ról – gospodyni oraz prostytutki[4].

Przypisy

  1. ↑ Syska 2014 ↓, s. 110-111.
  2. ↑ Syska 2014 ↓, s. 109.
  3. ↑ a b c Kinder 1977 ↓, s. 2.
  4. ↑ Kinsman 2007 ↓, s. 218.

Bibliografia

  • Marsha Kinder, Reflections on "Jeanne Dielman", „Film Quarterly”, 30 (4), 1977, s. 2-8.
  • R. Patrick Kinsman, She’s Come Undone: Chantal Akerman’s Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) and Countercinema, „Quarterly Review of Film and Video”, 24, 2007, s. 217–224.
  • Rafał Syska, Filmowy neomodernizm, Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2014.

Linki zewnętrzne