Jedenasty Kneset (1984–1988)

Izrael
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Izraela
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
Portal Izrael

Jedenasty Kneset obradował w latach 1984–1988.

Wybory odbyły się 23 lipca 1984, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 13 sierpnia 1984.

Oficjalne wyniki wyborów

PartiaGłosyProcentMandaty
Koalicja Pracy (Ma’arach, המערך)724.07434,9%44
Likud (ליכוד)661.30231,9%41
Techijja-Comet (תחיה)83.0374,0%5
Narodowa Partia Religijna (Mafdal) (מפלגה דתית לאומית-מפד"ל)3.5303,5%4
Hadasz (Demokratyczny Front na Rzecz Pokoju i Równości) (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון)69.8153,4%4
Szas (ש"ס)63.6053,1%4
Szinui (שינוי)54.7472,7%3
Ratz (רצ)49.6982,4%3
Jachad (רצ)46.3022,2%3
Progresywna Lista dla Pokoju38.0121,8%2
Agudat Israel (אגודת ישראל)36.0791,7%2
Morasza-Po’alej Agudat Jisra’el33.2871,6%2
Tami31.1031,5%1
Kach (כ"ך)25.9071,2%1
Omec23.8451,2%1
Razem2.654.613100,0%120

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach[1]:

PartiaPosłowie
Koalicja PracyJacques Amir, Adi’el Amora’i, Nawa Arad, Szoszanna Arbeli-Almozlino, Jicchak Arci, Chajjim Bar-Lew, Uzzi Baram, Dow Ben-Me’ir, Abdulwahab Darawsze, Simcha Dinic, Abba Eban, Refa’el Ederi, Elazar Granot, Chajka Grossman, Mordechaj Gur, Menachem Hakohen, Aharon Harel, Micha’el Charisz, Szelomo Hillel, Awraham Kac-Oz, Jisra’el Kesar, Dawid Liba’i, Amnon Lin, Aharon Nahmias, Ora Namir, Icchak Nawon, Arje Nehemkin, Szimon Peres, Jicchak Perec, Icchak Rabin, Chajjim Ramon, Nachman Raz, Josi Sarid, Amira Sartani, Mosze Szachal, Efrajim Szalom, Wiktor Szem-Tow, Edna Solodar, Elijjahu Speiser, Ja’ir Caban, Ja’akow Cur, Muhammad Watad, Szewach Weiss, Gad Ja’akowi
LikudMosze Arens, Joram Aridor, Elijjahu Ben Elisar, Me’ir Kohen-Awidow, Jigal Kohen-Orgad, Jigal Kohen, Chajjim Korfu, Micha’el Dekel, Sara Doron, Micha’el Etan, Owadja Eli, Gidon Gadot, Mirjam Glazer-Ta’asa, Pinchas Goldstein, Pesach Grupper, Mosze Kacaw, Chajjim Kaufman, Eli’ezer Kulas, Uzzi Landau, Dawid Lewi, Uri’el Lin, Dawid Magen, Jehoszua Maca, Dan Meridor, Roni Milo, Jicchak Moda’i, Amal Nasser el-Din, Mosze Nissim, Ehud Olmert, Gidon Patt, Micha’el Reisser, Jicchak Sejger, Beni Szalita, Icchak Szamir, Awraham Szarir, Ariel Szaron, Me’ir Szitrit, Dow Szilanski, Eli’ezer Szostak, Dan Tichon, Ari’el Weinstein
TechijjaRefa’el Etan, Ge’ula Kohen, Juwal Ne’eman, Gerszon Szafat, Eli’ezer Waldman
Narodowa Partia ReligijnaJosef Burg, Dawid Danino, Zewulun Hammer, Awner-Chaj Szaki
HadaszCharlie Biton, Taufik Tubi, Me’ir Wilner, Taufik Zi’ad
SzasJicchak Perec, Refa’el Pinchasi, Ja’akow Josef, Szimon Ben Szelomo
SzinuiZajdan Ataszi, Amnon Rubinstein, Mordechaj Wirszubski
RatzSzulammit Alloni, Mordechaj Bar-On, Ran Kohen
JachadSzelomo Amar, Binjamin Ben Eli’ezer, Ezer Weizman
Progresywna Lista dla PokojuMuhammad Mi’ari, Mattitjahu Peled
Agudat IsraelMenachem Porusz, Awraham Josef Szapira
MoraszaChajjim Drukman, Awraham Werdiger
KachMe’ir Kahane
TamiAharon Abuchacira
OmecJigga’el Hurwic

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji[1]:

NastępcaPoprzednikPartiaData
Ja’akow SzamajJicchak SejgerLikud5 lutego 1985
Dawid ZuckerMordechaj Bar-OnRatz26 listopada 1986
Ja’akow GilSimcha DinicKoalicja Pracy13 marca 1988
Gadi JaciwWiktor Szem-TowMapam15 marca 1988
Awraham SzochatAharon HarelKoalicja Pracy10 maja 1988
Dawid MorMicha’el ReisserLikud27 października 1988
Uri SebagAdi’el Amora’iKoalicja Pracy31 października 1988

Historia

W wyniku wyborów nastąpił w Izraelu polityczny pat. Nastąpiła równowaga sił pomiędzy prawicowo-religijnym blokiem a lewicowo-arabskim blokiem. Jedynym sposobem wyjścia z martwego punktu było stworzenie rządu jedności narodowej. Podczas kadencji jedenastego Knesetu powstały dwa takie rządy. Umowa koalicyjna regulowała zasadę rotacji urzędów pomiędzy dwoma ugrupowaniami politycznymi. Fakt, że większość posłów należało do koalicji rządowej, wyraźnie wpłynął na charakter pracy jedenastego Knesetu. Wejście do parlamentu skrajnie prawicowego rabina Me’ira Kahane spowodowało uchwalenie poprawki, która uniemożliwiała listom podburzającym do rasizmu startować w wyborach parlamentarnych. Równocześnie przegłosowano ustawę, zamykającą dostęp do parlamentu dla list, które odrzucają demokratyczną naturę państwa Izraela oraz fakt, że jest to państwo narodu żydowskiego.

Najważniejszym problemem, z którym borykał się jedenasty Kneset był kryzys gospodarczy. Postanowiono walczyć z wysoką inflacją oraz ustabilizować gospodarkę, jednak podjęte środki spowodowały nagły wzrost bezrobocia i poważne trudności finansowe wielu przedsiębiorstw, kibuców, moszawów i prywatnych gospodarstw. Komisja Bejskiego przedstawiła raport, z którego wynikało, że to manipulacje finansowe niektórych banków doprowadziły do załamania się rynku.

Równocześnie izraelska armia wycofała się z Libanu.

Jedenasty Kneset uznał za niemożliwe podjęcie jakichkolwiek kontaktów z palestyńską terrorystyczną Organizacją Wyzwolenia Palestyny. Coraz częstszymi były przypadki ataków terrorystycznych na cywilów w Izraelu. Pod koniec 1987 wybuchło palestyńskie powstanie Intifada.

Pośród wielu międzynarodowych wydarzeń warto wspomnieć o ugodzie londyńskiej zawartej między Szymonem Peresem a królem Husseinem. Plan pokojowy Reagana zakładał utworzenie niepodległego państwa palestyńskiego w Samarii, Judei i Gazie. W tym okresie miasto Taba powróciła do Egiptu.

Z innych wewnętrznych spraw można wymienić: rozprawę Demjanjuka, problem z żydowskimi „zdrajcami” z ZSRR, kryzys w systemie zdrowotnym, kontrowersje wokół przeszczepów narządów, budowa nadajników „Głosu Ameryki” w Arawa oraz przypadki przemocy ze strony policji.

Dwudziesty pierwszy rząd (1984–1986)

Dwudziesty pierwszy rząd został sformowany przez Szimona Peresa w dniu 13 września 1984.

Premier ustąpił w wyniku realizacji umowy koalicyjnej o rotacji urzędów.

Dwudziesty drugi rząd (1986–1988)

Dwudziesty drugi rząd został sformowany przez Icchaka Szamira w dniu 20 października 1986.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Members of the Eleventh Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].
Kneset

Media użyte na tej stronie