Jeff Robson
| Pełne imię i nazwisko | Jeffrey Ellis Robson |
|---|---|
| Państwo | |
| Data urodzenia | 30 września 1926 |
| Data śmierci | 5 września 2022 |
| Gra pojedyncza | |
| Australian Open | 1R (1951) |
| Roland Garros | 2R (1947, 1957) |
| Wimbledon | 4R (1947) |
| Gra podwójna | |
| Australian Open | QF (1951) |
| Wimbledon | QF (1954) |
Jeff Robson, właśc. Jeffrey Ellis Robson (ur. 30 września 1926, zm. 5 września 2022[1]) – nowozelandzki tenisista i badmintonista, wielokrotny mistrz kraju w obu dyscyplinach, reprezentant Nowej Zelandii w tenisowym Pucharze Davisa.
Kariera zawodowa
W latach 1948–1960 zdobył dziewięć tytułów mistrza Nowej Zelandii w badmintonie w grze pojedynczej, siedem w grze podwójnej i cztery w grze mieszanej (w tym w 1953, 1955 i 1961 z żoną Heather, czołową nowozelandzką badmintonistką i tenisistką[2]).
Jako tenisista był mistrzem kraju w grze pojedynczej w 1949, 1952 i 1956, ponadto pięciokrotnie triumfował w deblu i dwa razy w mikście. Reprezentował Nową Zelandię na arenie międzynarodowej w Pucharze Davisa, ale nieregularnie: po raz pierwszy w 1947 roku (najpierw przeciwko Norwegii, potem Czechosłowacji), po raz ostatni w 1963 (wygrana w deblu nie pomogła przed porażką z Filipińczykami, w składzie których grał ówcześnie Felicisimo Ampon). Łącznie Robson odniósł w tych rozgrywkach sześć zwycięstw i poniósł siedem porażek. W samej grze pojedynczej jego bilans to dwie wygrane i pięć porażek. Pełnił również funkcję kapitana drużyny daviscupowej.
Sporadycznie występował w imprezach wielkoszlemowych. W grze pojedynczej najdalej zaszedł na Wimbledonie w 1947 roku, kiedy osiągnął IV rundę, pokonując kolejno trzech reprezentantów gospodarzy i przegrywając z Francuzem Petrą[3]. W 1957 roku uległ w swoich pierwszych pojedynkach w Paryżu Duńczykowi Ulrichowi, a w Londynie Australijczykowi Andersonowi. W mistrzostwach Australii zagrał raz – w 1951 roku – i wyeliminowany został w pierwszej rundzie przez Wilderspina (Australia), ale w deblu w parze z rodakiem McKenzie doszedł do ćwierćfinału. W 1954 roku był w grze podwójnej ćwierćfinalistą Wimbledonu, mając za partnera Otwaya; para nowozelandzka wyeliminowała wówczas m.in. Amerykanów Shea i Falkenburga, by w 1/4 finału, w pięciu setach, ulec Seixasowi i Trabertowi. Z kolei w grze mieszanej na Wimbledonie 1954 roku Robson (w parze z żoną) doszedł do IV rundy.
W uznaniu kariery badmintonowej i tenisowej w 1990 został wpisany został do galerii sław sportu nowozelandzkiego[4].
Przypisy
- ↑ William Kings: Badminton Community Mourns Passing of Jeff Robson. bwfbadminton.com, 2022-09-06. [dostęp 2022-09-06]. (ang.).
- ↑ McLintock i inni, NATIONAL TITLES, www.teara.govt.nz [dostęp 2018-04-17] (ang.).
- ↑ player – Tennisarchives, www.tennisarchives.com [dostęp 2018-04-17] (ang.).
- ↑ Jeff Robson, „New Zealand Sports Hall of Fame” [dostęp 2018-04-17].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2022-09-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2022-09-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2022-09-06] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.