Jeff Tarango
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1968 |
| Wzrost | 180 cm |
| Gra | leworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1989 |
| Zakończenie kariery | 2003 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 42 (2 listopada 1992) |
| Australian Open | 3R (1997, 1999) |
| Roland Garros | 3R (1993, 1996) |
| Wimbledon | 3R (1995) |
| US Open | 3R (1989, 1996, 1997) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 14 |
| Najwyżej w rankingu | 10 (18 października 1999) |
| Australian Open | 3 (1996, 2001, 2002) |
| Roland Garros | F (1999) |
| Wimbledon | 3R (1997, 2000) |
| US Open | 3R (1996, 1997, 2000) |
Jeffrey Gail Tarango (ur. 20 listopada 1968 w Manhattan Beach) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sydney (2000).
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1989–2003.
W grze pojedynczej wygrał dwa turnieje rangi ATP World Tour, najpierw w Wellington, a potem w Tel Awiwie-Jafie (oba w sezonie 1992). Ponadto przegrał 4 finały.
W grze podwójnej Amerykanin jest zwycięzcą 14 turniejów rangi ATP World Tour oraz 12 razy był finalistą. W roku 1999 doszedł wspólnie z Goranem Ivaniševiciem do finału na kortach im. Rolanda Garrosa nie tracąc po drodze seta. W pojedynku finałowym zmierzyli się z deblem Mahesh Bhupathi–Leander Paes. Mecz zakończył się porażką pary Tarango–Ivanišević 2:6, 5:7[1]. W sezonie 2001 był w półfinale Rolanda Garrosa, wspólnie startując z Michaelem Hillem. Para ta przegrała mecz o udział w finale z Bhupathim i Paesem.
Podczas Wimbledonu 1995 został ukarany dyskwalifikacją w meczu trzeciej rundy przeciwko Alexandrowi Mronzowi za obrażanie sędziego[2][3]. Konsekwencją jej było niedopuszczenie Amerykanina rok później do występów na londyńskich kortach.
W 2000 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney w konkurencji singla. Odpadł z rywalizacji w 2 rundzie pokonany przez Mariana Zabaletę[4].
W rankingu gry pojedynczej Tarango najwyżej był na 42. miejscu (2 listopada 1992), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (18 października 1999).
Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem meczów tenisowych dla takich stacji jak BBC, ESPN, Tennis Channel, Fox Broadcasting Company i DirecTV.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 21 sierpnia 1988 | Livingston | Twarda |  Andre Agassi | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 21 kwietnia 1991 | Seul | Twarda |  Patrick Baur | 4:6, 6:1, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda |  Aleksandr Wołkow | 6:1, 6:0, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 18 października 1992 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Stéphane Simian | 4:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 3. | 18 września 1994 | Bordeaux | Twarda |  Wayne Ferreira | 0:6, 5:7 |
| Finalista | 4. | 1 sierpnia 1999 | Umag | Ceglana |  Magnus Norman | 2:6, 4:6 |
Gra podwójna (14–12)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 19 czerwca 1994 | St. Pölten | Ceglana |  Adam Malik |  Vojtěch Flégl Andrew Florent | 6:3, 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 30 kwietnia 1995 | Seul | Twarda |  Sébastien Lareau | Joshua Eagle Andrew Florent | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 23 lipca 1995 | Waszyngton | Twarda | Olivier Delaître | Petr Korda Cyril Suk | 1:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 17 września 1995 | Bukareszt | Ceglana | Mark Keil | Cyril Suk Daniel Vacek | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 4. | 14 lipca 1996 | Båstad | Ceglana | David Ekerot | Joshua Eagle Peter Nyborg | 6:4, 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 15 września 1996 | Bukareszt | Ceglana | David Ekerot | David Adams Menno Oosting | 7:6, 7:6 |
| Finalista | 2. | 13 kwietnia 1997 | Hongkong | Twarda | Karsten Braasch | Martin Damm Daniel Vacek | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Tom Nijssen | Patrick Galbraith Brett Steven | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 2 sierpnia 1998 | Los Angeles | Twarda | Daniel Vacek | Patrick Rafter Sandon Stolle | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 15 listopada 1998 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jared Palmer | Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek | 6:4, 6:7, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 17 stycznia 1999 | Auckland | Twarda | Daniel Vacek | Jiří Novák David Rikl | 7:5, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 14 lutego 1999 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek | Menno Oosting Andrei Pavel | 3:6, 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 9. | 18 kwietnia 1999 | Tokio | Twarda | Daniel Vacek |  Wayne Black Brian MacPhie | 4:3 krecz |
| Finalista | 5. | 6 czerwca 1999 | French Open, Paryż | Ceglana |  Goran Ivanišević |  Mahesh Bhupathi Leander Paes | 2:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 10. | 11 lipca 1999 | Båstad | Ceglana | David Adams | Nicklas Kulti Mikael Tillström | 7:6(6), 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 19 września 1999 | Bournemouth | Ceglana | David Adams | Michael Kohlmann Nicklas Kulti | 6:3, 6:7(5), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 12. | 3 października 1999 | Tuluza | Twarda (hala) | Olivier Delaître | David Adams John-Laffnie de Jager | 3:6, 7:6(2), 6:4 |
| Finalista | 6. | 16 stycznia 2000 | Auckland | Twarda | Olivier Delaître | Ellis Ferreira Rick Leach | 5:7, 4:6 |
| Finalista | 7. | 15 października 2000 | Tokio | Twarda | Michael Hill | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 4:6, 7:6(1), 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 26 listopada 2000 | Brighton | Twarda (hala) | Michael Hill | Paul Goldstein Jim Thomas | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 8. | 18 lutego 2001 | Marsylia | Twarda (hala) | Michael Hill | Julien Boutter Fabrice Santoro | 6:7(7), 5:7 |
| Zwycięzca | 14. | 15 kwietnia 2001 | Casablanca | Ceglana | Michael Hill |  Pablo Albano David Macpherson | 6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 9. | 15 lipca 2001 | Gstaad | Ceglana | Michael Hill |  Roger Federer Marat Safin | 1:0 krecz |
| Finalista | 10. | 22 lipca 2001 | Stuttgart | Ceglana | Michael Hill | Guillermo Cañas Rainer Schüttler | 6:4, 6:7(1), 4:6 |
| Finalista | 11. | 7 października 2001 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Mahesh Bhupathi |  Maks Mirny Sandon Stolle | 3:6, 0:6 |
| Finalista | 12. | 21 października 2001 | Stuttgart | Twarda (hala) | Ellis Ferreira | Maks Mirny Sandon Stolle | 6:7, 6:7(4) |
Przypisy
- ↑ Bhupathi, Paes win first Grand Slam. rediff.com, 6 czerwca 1999. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ Tarango Gone Wild „Real Story”. kkaseff 2009-10-06. [dostęp 2018-07-13].
- ↑ Tarango stages a walk-out, „The Independent” [dostęp 2018-07-25] (ang.).
- ↑ Jeff Tarango Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-15] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
