Jefim Bojczuk
 marszałek artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 czerwca 1991 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1937–1991 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 12 Główny Zarząd MON ZSRR |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
Jefim Wasiljewicz Bojczuk ros.: Ефим Васильевич Бойчук (ur. 24 grudnia 1918 we wsi Juchimowcy, w rejonie wołoczyskim, zm. 4 czerwca 1991 w Moskwie) – Ukrainiec, radziecki marszałek artylerii.
Życiorys
Od 1937 pełnił służbę w Armii Czerwonej. Odbył studia w Szkole Artylerii w Kijowie, a następnie (po rozwiązaniu tej szkoły) w Szkole Artylerii w Tomsku (Томское артиллерийское училище), którą ukończył w 1939.
W sierpniu 1939 służył jako dowódca plutonu artylerii, a następnie dowódca baterii w pułku lekkiej artylerii na Dalekim Wschodzie.
We wrześniu 1941 pułk, w którym służył, został przeniesiony na front. Bojczuk walczył jako dowódca baterii, dowódca dywizjonu artylerii, szef sztabu pułku artylerii. Od sierpnia 1943 był starszym pomocnikiem dowódcy artylerii Frontu Północno-Zachodniego. Od maja 1944 był szefem sztabu brygady artylerii. Walczył w Rumunii, na Węgrzech, w Austrii i w Czechosłowacji. Członek KPZR od 1942. Był kilkakrotnie ranny, między innymi po tym, jak w jednej z bitew w 1942 roku został otoczony i skierował na siebie ogień własnej artylerii.
W sierpniu 1945 został przeniesiony z powrotem na Daleki Wschód. W ramach Frontu Zabajkalskiego wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej.
Po wojnie był szefem sztabu brygady artylerii, a od maja 1947 szefem sztabu dywizji artylerii. Od lipca 1947 pełnił służbę jako starszy oficer wydziału artylerii sztabu Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego. Ukończył z wyróżnieniem studia w Wojskowej Akademii Artyleryjskiej imienia Dzierżyńskiego w Moskwie w 1953.
Po ukończeniu Akademii został dowódcą pułku artylerii, a od października 1954 dowódcą specjalnej brygady rakietowej. Od grudnia 1955 był komendantem Kamyszeńskiej Szkoły Artyleryjsko-Technicznej. Od października 1957 dowodził korpusem rakietowym na Uralu.
Od grudnia 1960 pełnił służbę w Sztabie Generalnym Sił Zbrojnych ZSRR, m.in. od lipca 1968 był zastępcą, a następnie pierwszym zastępcą szefa Głównego Zarządu Operacji Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.
Od lutego 1974 był szefem 12 Zarządu Głównego Ministerstwa Obrony Narodowej, który był odpowiedzialny za projektowanie, produkcję, składowanie i zaopatrzenie wszystkich rodzajów wojsk w amunicję jądrową.
4 listopada 1983 został mianowany do stopnia marszałka artylerii, a w 1984 przyznano mu tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej.
Od listopada 1985 wchodził w skład Grupy Inspektorów Generalnych Ministerstwa Obrony ZSRR.
Był żonaty, miał syna (gen. mjr Gennadij Bojczuk) i dwie córki (jedna z nich to pułkownik) oraz pięcioro wnucząt, z czego czwórkę oficerów (2008).
Ordery i odznaczenia
- Bohater Pracy Socjalistycznej
- Order Lenina - dwukrotnie
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Aleksandra Newskiego
- Order Wojny Ojczyźnianej 1 stopnia - dwukrotnie
- Order Wojny Ojczyźnianej 2 stopnia
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order Czerwonej Gwiazdy - dwukrotnie
- medale
- odznaczenia zagraniczne
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Ribbon bar to the Order of Alexander Nevsky of the Soviet Union, 1942.
Autor:
- Rank_insignia_of_маршал_Совéтского_Союза.svg: F l a n k e r
- Rkka5.svg: Jaro.p
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Army (1955-1974), here "Marshal of artillery" (OF9) – shoulder strap service – and dress uniform.
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.