Jegocin

Jegocin
Jegocin Duży
Ilustracja
Miejsce wodowania łodzi w zachodniej części jeziora
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Równina Mazurska

Wysokość lustra

122,2-123,2 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

119,0-127,4 ha

Głębokość
• średnia
• maksymalna


9,0[1] m
36,1[1] m

Objętość

11439,7 tys. m³

Hydrologia
Klasa jakości wody

I[2] (w roku 2013)

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, blisko centrum na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jegocin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jegocin”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jegocin”
Ziemia53°40′06″N 21°40′55″E/53,668333 21,681944

Jegocinjezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. piskim, w gminach Pisz i Ruciane Nida. Jezioro leży na terenie Pojezierza Mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, na południowy wschód od miejscowości Wejsuny. W porównaniu z innymi jeziorami regionu poddane jest bardzo małej presji turystyki[3]. W systemie administracji wodnej tworzy jednolitą część wód PLLW30265 Jegocin (Duży Jegocin), leżąc w regionie wodnym Środkowej Wisły. Zaliczane jest do typu 5a, czyli jezior o wysokiej zawartości wapnia, małym wpływie zlewni, stratyfikowanych, leżących w północno-wschodniej części Polski[4].

Jest jednym z młodszych jezior w Polsce – powstało w trakcie holoceńskiego optimum klimatycznego. Z okresu atlantyckiego i subborealnego pochodzą osady jeziornych margli, a z subatlantyckiego torfów[5].

Morfometria i położenie

Jezioro leży w Puszczy Piskiej, w obrębie Mazurskiego Parku Krajobrazowego oraz obszarów Natura 2000 Puszcza Piska (PLB280008, obszar specjalnej ochrony ptaków) oraz Ostoja Piska (PLH280048, specjalny obszar ochrony siedlisk). Leży w dorzeczu Pisy, a wraz z nim w dorzeczu odpowiednio Narwi i Wisły.

Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 119,0 ha[6] do 127,4 ha[1]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 122,2 m n.p.m.[6] lub 123,2 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 9,0 m[1], natomiast głębokość maksymalna 36,1 m[1]. Objętość to 11439700 m³[7].

Jest to zbiornik bezodpływowy o nieregularnym kształcie linii brzegowej. Jego północno-wschodnią odnogą jest zatoka Śniardwy. Zlewnia bezpośrednia jeziora mierzy 1,7 km², podczas gdy całkowita 17,5 km². Prawie cała zlewnia jest zbudowana z utworów sandrowych i jest w dużej mierze zalesiona, z dominacją borów sosnowych[2].

Sandr piski, na którym leży Jegocin, na północ od tego jeziora ma spadek ku północy, w kierunku niecki Śniardw, podczas gdy na południe od niego, ku południowi, zgodnie z biegiem Pisy[8].

Zbiornik otoczony jest lasem i objęty strefą ciszy. Nie jest użytkowany rekreacyjnie. Nie jest odbiornikiem ścieków[2]. Wokół brzegów nie ma żadnych zabudowań ani miejsc biwakowych[3].

Hydronimia

Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Jegocin, a jako jego część wyodrębniana jest zatoka Śniardwy[9]. W większości publikacji i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Jegocin Duży[6][10][11]. Nazwa Jegocin Duży ma pomóc w odróżnieniu od pobliskiego jeziora Jegocinek, zwanego Jegocinem Małym[12].

Wcześniej jezioro nosiło niemiecką nazwę Großer Jagodschin See[13]. W XIX wieku w okolicy znajdowało się leśnictwo Jegodschen[14].

Stan wód

Ze względu na sposób użytkowania zlewni zanieczyszczenie wód Jegocina jest nieznaczne. Należy on do jezior, w których wzrost stężenia jonów wapnia – zauważalny we wszystkich badanych polskich jeziorach w drugiej połowie XX wieku – był stały, ale niewielki, podczas gdy w tym samym okresie w jeziorach położonych na obszarach rolniczych był on znaczny[15].

Jegocin od 1991 roku wchodzi w zestaw jezior reperowych, tj. poddanych regularnemu monitoringowi jakości wody w celu śledzenia trendów zmian środowiska. Ocena w roku 1991 wskazywała na trzecią klasę czystości, w następnych kilku latach zaś na klasę drugą[16]. W 1998 roku czystość wód oceniono już na pierwszą klasę[6][7]. Poprawa czystości wód umożliwiła zasiedlenie głębszej warstwy dna przez rośliny fitolitoralu. W ciągu siedmiu lat – między 1997 a 2004 – dało to przyrost pokrycia powierzchni jeziora przez fitolitoral o kilka hektarów z 37,6% do 39,8%[17]. Mimo że rynnowa morfometria Jegocina może powodować zaniżanie oceny stanu na podstawie Makrofitowego Indeksu Stanu Ekologicznego[18], w różnych badanych latach wskazuje on bardzo dobry stan ekologiczny[17]. W podobnym okresie średnia widoczność krążka Secchiego w najgłębszym miejscu jeziora wyniosła 2,7 m[19]. Inne badania współczesne potwierdzają bardzo dobry stan ekologiczny pozostałych badanych biologicznych elementów oceny, czyli fitobentosu i fitoplanktonu[2]. Na przełomie XX i XXI wieku zagęszczenie fitoplanktonu było niskie. Jego miara, czyli zawartość chlorofilu a, wynosiła średnio 2,4 μg dm−3, podczas gdy przeciętna zawartość w polskich jeziorach monitorowanych w tym czasie wynosiła ok. 30 μg dm−3[19]. Stan bezkręgowców bentosowych wyznaczony na podstawie metody badania wylinek ochotkowatych był bardzo dobry[20]. Parametry fizyczno-chemiczne również spełniają kryteria stanu bardzo dobrego lub dobrego, więc jezioru przyznawana była pierwsza klasa jakości. Wyjątkiem są warunki tlenowe, jednak są one wynikiem morfometrii jeziora (głębokie jezioro rynnowe o wysokich brzegach słabo podlegające miksji), a nie zanieczyszczenia. Również stan chemiczny wód jeziora był w pierwszej połowie cyklu monitoringowego 2010-2015 oceniany jako dobry[2]. W 2014 roku zbadano również stan zespołów ryb, uzyskując wartości dla stanu dobrego, czyli drugiej klasy jakości[21].

Praktyczny brak presji turystycznej ma wpływ nie tylko na ekosystem jeziora, ale również wpływa na entomofaunę przybrzeżnego lasu. W porównaniu z obrzeżami jezior poddanych większej presji, nad Jegocinem jest więcej gatunków wilgociolubnych, potrzebujących do bytowania kryjówek, które w innych warunkach łatwo ulegają zadeptaniu[3].

Przypisy

  1. a b c d e f według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 381. ISBN 83-232-1732-7.
  2. a b c d e Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w 2013 roku. Bogdan Meina (red.). Olsztyn: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Olsztynie, 2014, s. 34, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska.
  3. a b c Katarzyna Mądrzejowska, Jarosław Skłodowski. Assemblages of carabid beetles (Coleoptera: Carabidae) as zoo-indicator of water tourism impact on forest – lake ecotones. „Baltic Journal of Coleopterology”. 8 (1), s. 1-14, 2008. (ang.). 
  4. Katalog jednolitych i scalonych części wód. Wojciech Szczepański (red.). Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2009, s. 885, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-61227-16-8.
  5. Jadwiga Stasiak: History of lakes on the Younger Glacial areas on the north-eastern Poland. W: Symposium of Garda (Italy), 9th-15th October 1966: Hydrology of Lakes and Reservoirs. Gentbrugge: International Association of Scientific Hydrology, 1966, s. 847– 851.
  6. a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 381. ISBN 83-232-1732-7.
  7. a b Maria Planter, Jerzy Łaźniewski: Podsumowanie monitoringu jezior prowadzonego na terenie województwa warmińsko-mazurskiego w latach 1987–2000. W: Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w 2000 roku. Sławomir Różański (red.). Olsztyn: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Olsztynie, 2002, s. 91-109, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 83-7217-155-6.
  8. Mieczysław Szostak: Pochodzenie jeziora Śniardwy i jego zasoby wodne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 57, seria: Prace geograficzne PAN Nr 58.
  9. Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 2: Wody stojące. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, s. 116. ISBN 83-239-9607-5. [dostęp 2009-04-22].
  10. Mapa topograficzna dostępna w serwisie geoportal.gov.pl. [dostęp 2009-11-26].
  11. Jezioro Jegocin w informatorze turystyczno-przyrodniczym www.jezioro.com.pl. [dostęp 2009-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 grudnia 2008)].
  12. Jezioro Jegocin - podobno najpiękniejsze w Polsce. mojemazury, 2013-09-05. [dostęp 2016-06-27]. (pol.).
  13. B. Konopka, C. Mazur, S. Starzewski, Grosse Masurische Seen. Touristenkarte, wyd. Copernicus, PPWK Warszawa 2003, ISBN 83-7329-245-4
  14. Jegodschen, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 553.
  15. Włodzimierz Marszelewski. Changes in the concentration of main cations in the lakes of Northeast Poland. „Limnological Review”. 1, s. 197-206, 2001. (ang.). 
  16. Jerzy Jańczak: O potrzebie zmian w badaniach monitoringowych jezior polskich. W: Naturalne i antropogeniczne przemiany jezior. Konferencja Limnologiczna Radzyń k. Sławy, 20-22 września 1999. Adam Choiński, Jerzy Jańczak (red.). Warszawa: Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, 1999, s. 107-115. ISBN 83-85176-65-9.
  17. a b Hanna Ciecierska: Stan ekologiczny wybranych jezior w świetle oceny metodą makrofitoindykacji. W: Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w 2004 roku. Zdzisław W. Krajewski (red.). Olsztyn: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Olsztynie, 2005, s. 72-74, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 83-7217-258-7.
  18. Hanna Ciecierska, Agnieszka Kolada, Hanna Soszka, Małgorzata Gołub: Opracowanie podstaw metodycznych dla monitoringu biologicznego wód powierzchniowych w zakresie makrofitów i pilotowe ich zastosowanie dla części wód reprezentujących wybrane kategorie i typy Etap II Opracowanie metodyki badań terenowych makrofitów na potrzeby rutynowego monitoringu wód oraz metoda oceny i klasyfikacji stanu ekologicznego wód na podstawie makrofitów Tom II - JEZIORA. Warszawa/Poznań/Olsztyn: Ministerstwo Środowiska, 2006, s. 35.
  19. a b Hanna Soszka, Agnieszka Kolada, Małgorzata Gołub. Changes of water quality in benchmark lakes in the Polish national monitoring network in the 1999-2004 period. „Oceanological and Hydrobiological Studies”. 39 (2), s. 153–159, 2010. DOI: 10.2478/v10009-010-0029-1. (ang.). 
  20. Leslie Patrick Ruse. Even more chironomid species for classifying lake nutrient status. „European Journal of Environmental Sciences”. 5 (1), s. 80-85, 2015. DOI: 10.14712/23361964.2015.80. (ang.). 
  21. Łucjan Chybowski, Arkadiusz Wołos, Hanna Draszkiewicz-Mioduszewska: Opracowanie wyników i ich analiza. [w:] Badania ichtiofauny w latach 2014-2015 dla potrzeb oceny stanu ekologicznego wód wraz z udziałem w europejskim ćwiczeniu interkalibracyjnym - jeziora [on-line]. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, listopad 2014. [dostęp 2016-06-27]. (pol.).

Media użyte na tej stronie

Pisz County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pisz County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 53.92 N
  • S: 53.42 N
  • W: 21.39 E
  • E: 22.32 E
Relief Map of Poland.svg
Autor: TUBSEmail Silk.svg Gallery, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Poland
Warmian-Masurian Voivodeship Relief location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief location map of Warmian-Masurian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.52 N
  • S: 53.07 N
  • W: 19.05 E
  • E: 22.95 E
Jegocin.jpg
Autor: Panek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jezioro Jegocin
Legenda jezioro.gif
Autor: Tzugaj, Licencja: CC0
znak graficzny do map, ukazujący przykładowe jezioro