Jegor Timkowski

Jegor Fiodorowicz Timkowski, także Jerzy Tymkowski (ros. Егор Федорович Тимковский; ur. 23 maja[1] 1790 we wsi Jegorskaja-Timkowszczina w guberni połtawskiej[2] na Ukrainie, zm. 9 lutego 1875 w Petersburgu[1]) – rosyjski dyplomata i podróżnik polskiego pochodzenia (z polskiej szlachty[3]), badacz Mongolii i Chin.

Absolwent Uniwersytetu Moskiewskiego z 1811[1]. Timkowski pracował w rosyjskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych i z ramienia tego ministerstwa wyjechał w 1820 r. jako świecki członek rosyjskiej prawosławnej misji duchownej w Pekinie (sam był wyznania prawosławnego), gdzie przebywał do 1821 r. W okresie późniejszym w dalszym ciągu pracował w ministerstwie, początkowo w departamencie ds. Azji, w latach 1830-1836 był konsulem Rosji w mołdawskim mieście Jassy, a później z przerwami zajmował różne stanowiska w ministerstwie.

Opublikował trzytomową książkę o swej podróży, zawierającą liczne opisy historii i etnografii Mongolii i Chin – w 1824 r.[4] po rosyjsku (Путешествие в Китай чрез Монголию в 1820 и 1821 годах с картою, чертежами и рисунками), a w 1828 r. wyszło jej polskie, dwutomowe tłumaczenie: Podróż do Chin przez Mongolię w latach 1820 i 1821 przez Jerzego Tymkowskiego odbyta (Paryż-Lwów; tłum. T.W. Kochański). Książka ta miała także edycje: angielską, francuską i niemiecką[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Wielka Encyklopedia Radziecka, ed. III, 1969-1978.
  2. ↑ Большая биографическая энциклопедия [1].
  3. ↑ Edward Kajdański, Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny, Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005, ISBN 83-88164-88-0, OCLC 69311634.
  4. ↑ Rok wydania na podstawie okładki tegoż wydania.

Bibliografia

  • Edward Kajdański: Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005. ISBN 83-88164-88-0.

Linki zewnętrzne

  • Tekst polskiej edycji książki [2]