Jelcz P080
| ||
| Dane ogólne | ||
| Producent | Jelcz | |
| Lata produkcji | 1980 | |
| Miejsce produkcji | Jelcz-Laskowice  Polska | |
| Dane techniczne | ||
| Typy nadwozia | Przyczepa autobusowa | |
| Układ drzwi | 0-1-1 | |
| Liczba drzwi | 2 | |
| Silniki | brak | |
| Skrzynia biegów | brak | |
| Wnętrze | ||
| Liczba miejsc ogółem | 37 | |
| Liczba miejsc siedzących | 37 | |
| Informacje dodatkowe | ||
| ABS | Nie | |
| ASR | Nie | |
| EBS | Nie | |
| ESP | Nie | |
| Klimatyzacja | Nie | |
Portal  Komunikacja miejska | ||
Jelcz P-080 – prototypowa przyczepa do Jelcza 080, zaprojektowana w 1980 roku przez JZS[1].
Historia
Po dwóch latach od rozpoczęcia produkcji autobusu socjalnego Jelcz 080, postanowiono stworzyć na jego bazie także przyczepę, podobnie jak było to w przypadku Jelcza 043. Cały zestaw był testowany w kilku miastach Polski, a także w PIMOT. Dane na temat liczby powstałych prototypów są sprzeczne. Wojciech Połomski, autor książki o historii pojazdów z Jeczańskich Zakładów Samochodowych, podaje liczbę 5 egzemplarzy[1], jednak członkom Klubu Sympatyków Transportu Miejskiego, który przy okazji renowacji swojego egzemplarza przyczepy badali ten temat, podawano informacje o powstaniu zaledwie jednego kompletnego i jednego lub dwóch nieukończonych egzemplarzy Jelczy P-080. Do dziś zachował się najprawdopodobniej tylko jeden egzemplarz, będący własnością KSTM Wrocław[2].
Wspomniany wrocławski egzemplarz w latach 80. został przebudowany na mobilny ambulans RTG, stojący przy przychodni w Jelczu - Laskowicach. Około 10 lat później, po zdemontowaniu aparatury medycznej, przeszedł na własność firmy budowlanej, także z Jelcza - Laskowic[1]. W 2012 odkupił ją stamtąd prywatnie jeden z członków KSTM Wrocław, a w 2016 roku przyczepa formalnie stała się własnością klubu[2].
Konstrukcja
Nadwozie przyczepy P-080 było w maksymalnym stopniu ujednolicone z nadwoziem autobusu. Jako ścianę przednią zastosowano elementy ze standardowej jelczańskiej ściany tylnej. Pierwsza oś jest skrętna, sterowanie kołami odbywało się za pomocą mechanizmu kierowniczego, połączonego z dyszlem. Tylna oś (podobnie jak w autobusie, oraz przyczepie PO-1) wyposażona jest w ogumienie bliźniacze. Dwuobwodowy hamulec zasadniczy działa na obie osie, a hamulec postojowy (uruchamiany korbą) na oś tylną. Przyczepa oferowała 37 miejsc siedzących[1].
Obecnie
Jedyny zachowany do dziś egzemplarz aktualnie (2021) przechodzi odbudowę, wraz z przywróceniem oryginalnego wyglądu z 1980 roku[2].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
 | Ta sekcja od 2014-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji: link do wspominanego źródła. |
- strona Projekt 080
