Jelena Isinbajewa
 Jelena Isinbajewa podczas halowych mistrzostw świata 2010 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Jelena Gadżyjewna Isinbajewa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 czerwca 1982 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 174 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jelena Gadżyjewna Isinbajewa (ros. Елена Гаджиевна Исинбаева, ur. 3 czerwca 1982 w Wołgogradzie) – rosyjska lekkoatletka uprawiająca skok o tyczce, dwukrotna mistrzyni olimpijska, trzykrotna mistrzyni świata, czterokrotna halowa mistrzyni świata, mistrzyni Europy, halowa mistrzyni Europy, 28-krotna i obecna rekordzistka świata (5,06 m).
Urodziła się w Wołgogradzie, jej ojcem jest pochodzący ze wsi Czuwek w Dagestanie Gadży Gafanowicz Isinbajew, matka Natalja Pietrowna urodziła się w wielodzietnej rodzinie w chutorze położonym niedaleko Wołgogradu. Ojciec pracuje jako hydraulik, matka przez wiele lat pracowała w kotłowni[1]. Zamieszkiwała w Monako[2], w 2011 powróciła do rodzinnego Wołgogradu[3].
W 2004 na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata (4,91 m). Wyczyn ten powtórzyła 4 lata później w Pekinie skacząc 5,05 m. Została wybrana lekkoatletką 2004 oraz 2009 przez IAAF. Jest trzykrotną mistrzynią świata: z Helsinek w 2005, z Osaki w 2007 oraz z Moskwy w 2013[4] oraz mistrzynią Europy z Göteborga w 2006. Nieprzerwanie w latach 2004–2008 wygrywała wszystkie zawody rangi mistrzowskiej w których brała udział.
Kariera
Początkowo trenowała gimnastykę, jednak jako piętnastolatka zrezygnowała z uprawiania tego sportu (miała już ponad 170 centymetrów wzrostu i była zbyt wysoka jak na tę dyscyplinę)[5]. Międzynarodową karierę lekkoatletyczną rozpoczęła w 1998, już po sześciu miesiącach treningów tyczkarskich[5] z wynikiem 4,00 zdobyła złoty medal rozegranych w Moskwie światowych igrzysk młodzieży, na mistrzostwach świata juniorów w Annecy we Francji skoczyła 3,90 m, co dało jej 9. miejsce.
W 1999 poprawiła się na mistrzostwach świata kadetów w Bydgoszczy, gdzie pokonawszy 4,10 m zdobyła złoty medal.
W następnym roku na mistrzostwach świata juniorów w Santiago po raz pierwszy skoczyła 4,20 m, wyprzedzając Niemkę Annikę Becker. W tym samym roku skok o tyczce kobiet zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich, w Sydney wygrała Amerykanka Stacy Dragila.
W 2001 zdobyła kolejny złoty medal, tym razem na Mistrzostwach Europy Juniorów w Grosseto we Włoszech, gdzie skoczyła 4,40 m.
Na Mistrzostwach Europy w Monachium w 2002 pokonała wysokość 4,55 m, co wystarczyło jedynie na srebrny medal. 5 cm wyżej skoczyła jej rodaczka Swietłana Fieofanowa, która zdobyła złoto.
W 2003 Jelena Isinbajewa zrobiła kolejne postępy, wygrywając mistrzostwa Europy U-23 w Bydgoszczy z rezultatem 4,65 (aktualny rekord tej imprezy. 13 lipca po raz pierwszy pobiła rekord świata, ustanawiając go na wysokości 4,82 m, na meetingu w Gateshead w Anglii, co uczyniło ją główną faworytką do zdobycia złotego medalu na Mistrzostwach Świata w Paryżu, gdzie jej braki techniczne wykorzystały rywalki, Fieofanowa oraz Becker, które zajęły dwa pierwsze miejsca. Jelena musiała zadowolić się brązem.
W 2004 skok o tyczce kobiet już dojrzał jako dyscyplina sportowa i podczas mityngu w Doniecku Jelena pobiła kolejny halowy rekord świata (4,83 m), który w ciągu tygodnia został pobity o 1 cm przez Fieofanową. W marcu, na Halowych Mistrzostwach Świata w Budapeszcie Jelena zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata i skacząc 4,86 m. Drugie miejsce zajęła Dragila, trzecie Fieofanowa.
W czerwcu i lipcu trzy razy biła rekord świata, w Gateshead (4,87 m), w Birmingham (4,89 m) oraz w Londynie (4,90 cm) na stadionie Crystal Palace.
Skok o tyczce był jedną z najbardziej prestiżowych konkurencji na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach, a rywalizacja między Isinbajewą a Fieofanową podgrzewała tylko atmosferę. Kiedy wszystkie konkurencje zakończyły się, uwaga widzów była zwrócona na konkurs skoku o tyczce kobiet. Kiedy po zaliczeniu 4,75 Fieofanowa nie pokonała 4,90, złoto przypadło Jelenie, która pobiła dodatkowo rekord świata skokiem na wysokość 4,91. Brąz wywalczyła Polka Anna Rogowska.
W 2005 przyszły kolejne 4 rekordy świata. Pierwszy pobiła w Lozannie (4,93 m). Bicie rekordów centymetr po centymetrze przynosi jej ogromne zyski od sponsorów. Podobną taktykę objął niegdyś Serhij Bubka, który osiągnął rekord świata na poziomie 6,14 m. W czerwcu w Madrycie skoczyła 4,95 m, a na stadionie Crystal Palace w Londynie, 22 lipca 2005 pobiła dwa rekordy świata, najpierw skoczyła 4,96, po rekordzie Polski Anny Rogowskiej (4,80 m), a następnie za pierwszym razem pokonała magiczną barierę 5,00 m.
W tym samym roku na mistrzostwach świata w Helsinkach zdobyła również tytuł mistrzowski i po raz kolejny pobiła rekord świata wynikiem 5,01 m.
W 2006 wygrała halowe mistrzostwo świata w Moskwie wynikiem 4,80 m oraz mistrzostwo Europy w Göteborgu również z wynikiem 4,80 m.
W 2007 ponownie zdobyła tytuł mistrzowski na otwartym stadionie na mistrzostwach świata w Osace wynikiem 4,80 m. Ponadto wygrała wszystkie 6 zawodów Złotej Ligi, za co dostała milion dolarów do podziału z Amerykanką Sanyą Richards.
16 lutego 2008 w Doniecku poprawiła o 2 cm swój halowy rekord świata, uzyskując 4,95 m.
11 lipca 2008, podczas mitingu Golden League w Rzymie ponownie poprawiła należący do siebie rekord świata. Skokiem na 5,03 m zapewniła sobie zwycięstwo w zawodach oraz kolejny raz udowodniła, że nie ma sobie równych. 29 lipca 2008 ponownie poprawiła swój rekord, pokonując w Monako zawieszoną poprzeczkę na wysokości 5,04 m.
18 sierpnia 2008 bezapelacyjnie zwyciężyła w olimpijskim konkursie skoku o tyczce, pokonując za trzecim razem poprzeczkę na wysokości 5,05 m (rekord świata).
15 lutego 2009 zainaugurowała sezon zwyciężając w mityngu halowym w Doniecku, bijąc zarazem dwukrotnie własny halowy rekord świata - najpierw pokonała poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,97 m, a następnie pięciu metrów.
17 sierpnia 2009, startując w finałowym konkursie skoku o tyczce podczas mistrzostw świata w Berlinie, nie zaliczyła żadnej wysokości, rozpoczynając start na wysokości 4,75 m.
28 sierpnia 2009 na mitingu Weltklasse Zürich, będącym częścią zawodów Złotej Ligi, poprawiła o 1 cm swój własny rekord świata, skacząc w pierwszej próbie 5,06 m.
Po nieudanym występie w halowych mistrzostwach świata (Ad Dauha 2010) Isinbajewa opuściła letni sezon 2010[6][7].
Rosjanka powróciła do startów 6 lutego 2011 po niemal rocznej przerwie w występach; wygrała mityng Russian Winter, uzyskując najlepszy wynik na świecie w tej części sezonu (4,81 m)[8][9][10][11][12]. Drugim startem Isinbajewej w 2011 był mityng Samsung Pole Vault Stars w Doniecku, Rosjanka wygrała te zawody z rezultatem 4,85 m[13]. Z powodu grypy nie wzięła udziału w halowych mistrzostwach Europy w Paryżu[14].
Pierwszy występ Rosjanki w sezonie letnim miał miejsce w połowie lipca na mityngu KBC Night of Athletics – zwyciężyła z wynikiem 4,60 m[15][16]. Trzy dni później Isinbajewa nie zaliczyła żadnej wysokości podczas zawodów we włoskim Lignano. Podczas mityngu Diamentowej Ligi – DN Galan 2011 – Rosjanka zwyciężyła, uzyskując swój najlepszy rezultat w sezonie – 4,76 m. Na mistrzostwach świata w koreańskim Daegu zajęła 6. miejsce z wynikiem 4,65 m.
23 lutego 2012 podczas mityngu XL Galan 2012 w Sztokholmie Isinbajewa poprawiła o 1 centymetr własny halowy rekord świata skacząc 5,01 m[17][18][19]. M.in. ten wynik dał jej tytuł lekkoatletki lutego w plebiscycie European Athletics[20][21]. W marcu została, czwarty raz w karierze, halową mistrzynią świata.
W sezonie letnim 2012 Rosjanka zaplanowała trzy starty przed igrzyskami olimpijskimi[22][23].
W lipcu 2013, po zwycięstwie w mistrzostwach kraju[24], zapowiedziała zawieszenie kariery po mistrzostwach świata w Moskwie. Nie wykluczyła jednak możliwości powrotu na igrzyska olimpijskie w 2016[25].
W 2014 była burmistrzem wioski olimpijskiej podczas igrzysk w Soczi[26].
W sierpniu 2016 roku została wybrana na ośmioletnią kadencję do Komisji Zawodniczej MKOl[27].
Największe osiągnięcia
Rekordy świata
| Wynik | Miasto | Data |
|---|---|---|
| 4,82 m |  Gateshead | 14 czerwca 2003 |
| 4,83 m |  Donieck | 15 lutego 2004 |
| 4,86 m |  Budapeszt | 6 marca 2004 |
| 4,87 m | Gateshead | 27 czerwca 2004 |
| 4,89 m | Birmingham | 25 lipca 2004 |
| 4,90 m | Londyn | 30 lipca 2004 |
| 4,91 m |  Ateny | 24 sierpnia 2004 |
| 4,92 m |  Bruksela | 3 września 2004 |
| 4,93 m |  Lozanna | 5 lipca 2005 |
| 4,95 m |  Madryt | 16 lipca 2005 |
| 4,96 m | Londyn | 22 lipca 2005 |
| 5,00 m | Londyn | 22 lipca 2005 |
| 5,01 m |  Helsinki | 12 sierpnia 2005 |
| 5,03 m |  Rzym | 11 lipca 2008 |
| 5,04 m |  Monako | 29 lipca 2008 |
| 5,05 m |  Pekin | 18 sierpnia 2008 |
| 5,06 m | Zurych | 28 sierpnia 2009 |
Halowe rekordy świata
| Wynik | Miasto | Data |
|---|---|---|
| 4,81 m | Donieck | 15 lutego 2004 |
| 4,83 m | Donieck | 15 lutego 2004 |
| 4,86 m | Budapeszt | 6 marca 2004 |
| 4,87 m | Donieck | 12 lutego 2005 |
| 4,88 m | Birmingham | 18 lutego 2005 |
| 4,89 m |  Liévin | 26 lutego 2005 |
| 4,90 m | Madryt | 6 marca 2005 |
| 4,91 m | Donieck | 12 lutego 2006 |
| 4,93 m | Donieck | 10 lutego 2007 |
| 4,95 m | Donieck | 16 lutego 2008 |
| 4,97 m | Donieck | 15 lutego 2009 |
| 5,00 m | Donieck | 15 lutego 2009 |
| 5,01 m |  Sztokholm | 23 lutego 2012 |
Odznaczenia
- Order Zasług dla Ojczyzny II Klasy (13 sierpnia 2012) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXX Olimpiady 2012 roku w mieście Londynie (Wielka Brytania)[28]
- Order Zasług dla Ojczyzny IV Klasy (2 sierpnia 2009) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXIX Olimpiady 2008 roku w Pekinie[29][30]
- Order Honoru (18 lutego 2006) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe[31][32]
Przypisy
- ↑ Strach przegrywać Krzysztof Rawa, Rzeczpospolita nr 83(8594) 9.04.2010, str. A22 - A23
- ↑ Спорт по утрам: среда. news.bbc.co.uk. [dostęp 2014-01-16]. (ros.).
- ↑ Елена Исинбаева вернулась к первому тренеру – Евгению Трофимову!. allsportinfo.ru. [dostęp 2014-01-16]. (ros.).
- ↑ Lekkoatletyczne MŚ: Jelena Isinbajewa skoczyła po trzecie złoto. sportowefakty.pl, 2013-08-13. [dostęp 2013-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-16)]. (pol.).
- ↑ a b Yelena Isinbayeva Biography and Olympic Results, Sports-Reference.com [dostęp 2012-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-04] (ang.).
- ↑ Lekkoatletyka. Jelena Isinbajewa: Pobicie Bubki to cel, nie marzenie, Sport.pl [dostęp 2010-11-22] (pol.).
- ↑ Perche: Yelena Isinbayeva fait une pause dans sa carrière, Le Point [dostęp 2010-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-31] (fr.).
- ↑ Yelena Isinbayeva - 4,81 Meter beim Comeback, leichtatletik.de [dostęp 2011-02-07] (niem.).
- ↑ Isinbayeva victorious on return in Moscow, SuperSport [dostęp 2011-02-07] (ang.).
- ↑ Retour victorieux d'Isinbayeva après 10 mois de pause, leParisien.fr [dostęp 2011-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-03] (fr.).
- ↑ Isinbayeva regresa con la mejor marca del año, MARCA.com [dostęp 2011-02-07] (hiszp.).
- ↑ Mityng w Moskwie. Rogowska piąta, zwycięski powrót Isinbajewej, Sport.pl [dostęp 2011-02-07] (pol.).
- ↑ Dobry start Rogowskiej i Pyrek w Doniecku, Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-06] (pol.).
- ↑ Rogowskiej ubyły dwie rywalki, Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-06] (pol.).
- ↑ Yelena Isinbayeva fliegt und siegt wieder, leichtatletik.de [dostęp 2011-07-17] (niem.).
- ↑ Isinbayeva makes winning return, SuperSport [dostęp 2011-07-17] (ang.).
- ↑ Isinbayeva clears 5.01m World record in Stockholm!, iaaf.org [dostęp 2012-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
- ↑ Isinbajewa poprawiła halowy rekord świata, Sport.pl [dostęp 2012-02-24] (pol.).
- ↑ Weltrekord! Yelena Isinbayeva über 5,01 Meter, leichtatletik.de [dostęp 2012-02-24] (niem.).
- ↑ Adam Kszczot najlepszym lekkoatletą Europy w lutym, Sport.pl [dostęp 2012-03-16] (pol.).
- ↑ 'Isinbayeva and Kszczot voted European Athletes of the Month for February. European Athletics. [dostęp 2012-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)]. (ang.).
- ↑ Starty naszych rywali (2), Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-04-28] (pol.).
- ↑ Olympics-Isinbayeva to compete three times before London Games, Reuters [dostęp 2012-04-28] (ang.).
- ↑ Лёгкая атлетика: Исинбаева выиграла чемпионат России. ruvr.ru, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-26]. (ros.).
- ↑ Елена Исинбаева завершит карьеру на чемпионате мира в Москве. ruvr.ru, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-26]. (ros.).
- ↑ Isinbajewa zdobyła złoto na koniec kariery. interia.pl, 2013-08-13. [dostęp 2013-08-13]. (pol.).
- ↑ Rio Olympians elect four new members to IOC Athletes' Commission. [dostęp 2016-08-22]. (ang.).
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 13.08.2012 № 1165 "О награждении государственными наградами Российской Федерации" . pravo.gov.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).
- ↑ Указ Президента РФ от 2 августа 2009 г. N 885 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». onagradah.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).
- ↑ Jelena Isinbajewa na Kremlu w 2009.
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 18 февраля 2006 года № 126 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». kremlin.ru. [dostęp 2013-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)]. (ros.).
- ↑ Jelena Isinbajewa na Kremlu w 2006.
Bibliografia
- Jelena Isinbajewa w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
- Jelena Isinbajewa, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2020-03-26] (ang.).
- Wyniki olimpijskie lekkoatletki w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-04)]. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Jelena Isinbajewa - strona oficjalna (ang. • ros.)
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flaga Finlandii
.svg)
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Ribbon bar of Order of Merit Before the Fatherland 4st
Autor: Erik van Leeuwen, attribution: Erik van Leeuwen (bron: Wikipedia)., Licencja: GFDL
Yelena Isinbayeva during Doha 2010 World Indoor Championships
Ribbon bar of Order of Honor