Jelito grube

Jelito grube
Large intestine
Intestinum crassum
Ilustracja
Przewód pokarmowy, z zaznaczonym jelitem grubym

     jelito ślepe (kątnica)

     okrężnica wstępująca (wstępnica)

     okrężnica poprzeczna (poprzecznica)

     okrężnica zstępująca (zstępnica)

     okrężnica esowata (esica)

     odbytnica

NarządyUkład pokarmowy

Jelito grube (łac. intestinum crassum) – końcowy odcinek jelita kręgowców łączący jelito cienkie z odbytem. W jelicie grubym odbywa się końcowy proces formowania kału. Błona śluzowa jelita grubego nie tworzy kosmków jelitowych. Jest również silnie pofałdowana, co zwiększa jego powierzchnię. W jelicie grubym zachodzi końcowy etap wchłaniania wody, elektrolitów i soli mineralnych z resztek pokarmowych. Występują tutaj także bakterie symbiotyczne, produkujące witaminę K, oraz niektóre witaminy z grupy B.

Na jelito grube ssaków składają się następujące części:

Jelito grube uchodzi na zewnątrz pojedynczym otworem (odbyt). Jelito grube oddzielone jest od jelita cienkiego zastawką krętniczo-kątniczą.

U wszystkich kręgowców poza ssakami łożyskowymi końcowy odcinek jelita grubego (odbytnica) tworzy kloakę, do której wydalane są stałe i płynne odpadowe produkty przemiany materii, a także do której otwierają się nasieniowody i jajowody.

Wyróżnia się 4 typy skurczów jelita grubego: odcinkowe (segmentowe), propulsywne, perystaltyczne i masowe. Czynność motoryczna jelita grubego jest regulowana w sposób zbliżony do jelita cienkiego. Unerwiane jest przywspółczulnie przez nerw błędny (kątnica, okrężnica wstępująca, zagięcie wątrobowe, prawa część okrężnicy poprzecznej), przez nerw miedniczny (lewa część okrężnicy poprzecznej, dalsze odcinki jelita grubego wzdłuż tętnic) oraz współczulnie przez włókna pochodzące z górnego zwoju krezkowego (część proksymalna jelita), dolny splot krezkowy (część dystalna jelita). W jelicie grubym występują też oba sploty nerwowe śródstępne[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. Jan Górski, Jan Stasiewicz, Fizjologiczne Podstawy Wysiłku Fizycznego, 2008, ISBN 978-83-200-3753-1.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Tractus intestinalis intestinum crassum.svg
Autor: Olek Remesz (wiki-pl: Orem, commons: Orem), Licencja: CC BY-SA 2.5
Schemat przewodu pokarmowego, z zaznaczonymi częściami jelita grubego.
Star of life2.svg
Star of life, blue version. Represents the Rod of Asclepius, with a snake around it, on a 6-branch star shaped as the cross of 3 thick 3:1 rectangles.
Design:
The logo is basically unicolor, most often a slate or medium blue, but this design uses a slightly lighter shade of blue for the outer outline of the cross, and the outlines of the rod and of the snake. The background is transparent (but the star includes a small inner plain white outline). This makes this image usable and visible on any background, including blue. The light shade of color for the outlines makes the form more visible at smaller resolutions, so that the image can easily be used as an icon.

This SVG file was manually created to specify alignments, to use only integers at the core 192x192 size, to get smooth curves on connection points (without any angle), to make a perfect logo centered in a exact square, to use a more precise geometry for the star and to use slate blue color with slightly lighter outlines on the cross, the rod and snake.

Finally, the SVG file is clean and contains no unnecessary XML elements or attributes, CSS styles or transforms that are usually added silently by common SVG editors (like Sodipodi or Inkscape) and that just pollute the final document, so it just needs the core SVG elements for the rendering. This is why its file size is so small.