Jennifer Rush

Ten artykuł od 2013-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jennifer Rush

(c) Funkyboy, CC-BY-SA-3.0 Jennifer Rush w 1988 roku
Imię i nazwisko	Heidi Stern
Data i miejsce urodzenia	28 września 1960 Nowy Jork
Typ głosu	mezzosopran
Gatunki	Pop
Zawód	piosenkarka
Aktywność	od 1979
Wydawnictwo	CBS, Columbia
Strona internetowa

Jennifer Rush, właśc. Heidi Stern (ur. 28 września 1960 w Nowym Jorku) – amerykańska piosenkarka popowa.

Początki

Jennifer Rush urodziła się w Nowym Jorku, w rodzinie niemieckich muzyków żydowskiego pochodzenia. Jej ojciec jest śpiewakiem operowym (tenor), matka pianistką. Wychowywała się w Nowym Jorku i w Niemczech.

W 1979 roku podpisała swój pierwszy kontrakt z wytwórnią CBS. Zadebiutowała wówczas albumem nagranym pod swoim prawdziwym nazwiskiem i zatytułowanym po prostu Heidi Stern. Album przeszedł bez echa, podobnie jak wydany w 1982 roku singiel Tonight.

W 1983 roku zaczęła firmować swoje nagrania pseudonimem Jennifer Rush. Już pierwsze dwa single, Into My Dreams i Come Give Me Your Hand, zaistniały w radiu i na kilku europejskich listach przebojów. Jednak pierwszym europejskim przebojem okazał się wydany w 1984 roku trzeci singiel 25 Lovers. Jego sukces powtórzył kolejny, Ring of Ice. W tym samym roku do sprzedaży trafił pierwszy album artystki pod nowym nazwiskiem, zatytułowany Jennifer Rush.

Przełom

Dopiero piąty singiel z płyty pozwolił Jennifer trafić na czołówki list przebojów na całym świecie. A wszystko za sprawą singla The Power Of Love, który w roku 1985 odniósł spektakularny triumf. W Wielkiej Brytanii singiel ten prowadził na liście sprzedaży singli przez 5 tygodni i został zapisany w "Księdze Rekordów Guinnessa" jako najlepiej sprzedawany singiel wokalistki w historii tego kraju. Przebój ten szybko zaliczono do najpopularniejszych ballad w dziejach muzyki. Jedynie w Stanach Zjednoczonych piosenka ta cieszyła się umiarkowanym powodzeniem. Mimo rekordowych wyników sprzedaży, jakie artystka osiągała w innych krajach, a zwłaszcza w Europie, w swojej ojczyźnie Rush nie potrafiła się przebić.

Do końca lat 80. Jennifer Rush wydała jeszcze cztery bestsellerowe albumy, z takimi hitami jak "Destiny", "If I Ever Gonna Lose My Love", "I Come Undone", "Heart Over Mind", "You're My One And Only" czy "Higher Ground", a także duety "Flames Of Paradise" z Eltonem Johnem, "Same Heart" z Michaelem Boltonem i "Till I Loved You" z Plácidem Domingiem.

W 1992 roku Rush podpisała nowy kontrakt płytowy, tym razem z koncernem EMI, dla którego nagrała trzy albumy z premierowym materiałem oraz płytę z największymi przebojami nagranymi na nowo wspólnie z orkiestrą. Jednak w latach 90. wokalistka sprzedawała znacznie mniej płyt i to głównie na rynkach niemieckojęzycznych, lansując jedynie trzy większe przeboje: "Never Say Never" w 1992, "Tears in the Rain" w 1995 oraz "Credo" w 1997. W 1998 roku została bez kontraktu i porzuciła show-biznes, poświęcając się wychowywaniu swojej córki, która przyszła na świat w 1993 roku.

Powrót na scenę

Po kilku latach prac nad kolejnym albumem Jennifer Rush znalazła w 2009 roku nowego wydawcę i został nim koncern Sony, będący właścicielem wytwórni CBS, z którą Rush była związana w najlepszych latach swojej kariery. Dwa lata wcześniej koncern Sony wydał kolekcję trzech płyt z największymi przebojami Rush z lat 80. Stronghold – The Collector's Hit Box. Zestaw ten zawierał ponadto wszystkie dostępne remiksy, wersje specjalne oraz niepublikowane na poszczególnych albumach nagrania artystki. W 2004 roku na rynek trafiła kolekcja teledysków Jennifer Rush na DVD The Power of Love – The Complete Video Collection. Premierowa płyta "Now Is the Hour" ukazała się w marcu 2010 roku. To pierwszy studyjny album Jennifer Rush od 13 lat. Pochodzą z niego przeboje "Before the Dawn" oraz "Echoes Love"^[1].

Jennifer Rush w Polsce

Jennifer Rush dwukrotnie gościła w Polsce. W 1995 roku promowała album Out Of My Hands występem w talk-show "Wieczór z Alicją" w TVP1. Natomiast w 2009 roku wystąpiła na Placu Teatralnym w Warszawie na koncercie z okazji pięciolecia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Wspólnie z polskim chórem i orkiestrą Filharmonii Narodowej, zaprezentowała swoje największe przeboje w aranżacjach z płyty Classics. Udzieliła także wywiadu programowi "Pytanie na śniadanie" w TVP2.

Dyskografia

Single

• 1982 "Tonight" – jako Heidi Stern
• 1983 "Into My Dreams"
• 1983 "Come Give Me Your Hand"
• 1984 "25 Lovers"
• 1985 "The Power of Love"
• 1985 "Ring of Ice"
• 1986 "Madonna's Eyes"
• 1985/1986 "Destiny"
• 1986 "If You're Ever Gonna Lose My Love"
• 1986 "The Power of Love (Remix)"
• 1987 "I Come Undone"
• 1987 "Flames of Paradise" (duet z Eltonem Johnem)
• 1987 "Heart Over Mind"
• 1988 "Another Way"
• 1988 "You're My One and Only"
• 1989 "Keep All the Fires Burning Bright"
• 1989 "Love Get Ready"
• 1989 "Till I Loved You" (duet z Plácidem Domingiem)
• 1989/1990 "Higher Ground"
• 1990 "Wings of Desire"
• 1990 "We Are the Strong"
• 1991 "Ave Maria (Survivors of a Different Kind)"
• 1992 "Never Say Never"
• 1993 "Vision of You"
• 1993 "A Broken Heart"
• 1995 "Tears in the Rain"
• 1995 "Out of My Hands"
• 1995 "Who Wants to Live Forever" (duet z Brianem Mayem) – singiel radiowy
• 1995 "Das Farbenspiel des Winds" (z filmu Pocahontas) (Niemcy #80)
• 1997 "Credo" (Austria #32, Niemcy #75)
• 1997 "Sweet Thing"
• 1997 "Piano in the Dark" – singiel radiowy
• 1998 "The End of a Journey"
• 1999 "Ring of Ice" – singiel radiowy
• 2010 "Before The Dawn"
• 2010 "Echoes Love"

Albumy

• Heidi Stern 1979 – jako Heidi Stern
• Jennifer Rush 1984/1985
• Movin 1985/1986
• Heart Over Mind 1987
• Passion 1988
• Wings of Desire 1989/1990
• The Power of Jennifer Rush 1991
• Jennifer Rush 1992
• Out of My Hands 1995
• Credo 1997
• Classics 1998
• Stronghold – The Collector's Hit Box 2007
• Now Is The Hour 2010

Przypisy