Jeorjos Ralis

Jeorjos Ralis
Γεώργιος Ράλλης
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jeorjos Joanu Ralis

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1918
Ateny

Data i miejsce śmierci

15 marca 2006
Ateny

Premier Grecji
Okres

od 10 maja 1980
do 21 października 1981

Przynależność polityczna

Nowa Demokracja

Poprzednik

Konstandinos Karamanlis

Następca

Andreas Papandreu

podpis

Jeorjos Joanu Ralis (gr. Γεώργιος Ιωάννου Ράλλης; ur. 26 grudnia 1918 w Atenach, zm. 15 marca 2006 tamże[1]) – grecki polityk i prawnik, parlamentarzysta, minister, w latach 1980–1981 przewodniczący Nowej Demokracji i premier Grecji.

Życiorys

Pochodził z rodziny o politycznych tradycjach. Jego dziadkiem był kilkukrotny premier Dimitrios Ralis. Jego ojciec, Joanis Ralis, kierował ostatnim rządem kolaborującego z Niemcami w trakcie II wojny światowej Państwa Greckiego[1].

Jeorjos Ralis ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Brał aktywny udział w wojnie grecko-włoskiej, służył również w wojsku w trakcie wojny domowej[2]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Ludowej, dołączając później do jej następczyń tworzonych przez Aleksandrosa Papagosa i Konstandinosa Karamanlisa[1]. W 1950 po raz pierwszy uzyskał mandat poselski. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach z wyjątkiem 1958. Pozostawał wtedy poza partią po konflikcie na tle reformy prawa wyborczego. Powrócił jednak po kilku latach do Narodowej Unii Radykalnej, odnawiając z jej ramienia w 1961 mandat deputowanego[1][2].

W latach 50. i 60. pełnił różne funkcje rządowe. Był ministrem do spraw prezydium rządu (1954–1956), ministrem komunikacji i robót publicznych (1956–1958), ministrem spraw wewnętrznych (1961–1963). W 1967 zajmował stanowisko ministra zabezpieczenia społecznego i bezpieczeństwa publicznego[1]. W tym czasie doszło do przewrotu wojskowego i przejęcia władzy przez juntę czarnych pułkowników. Początkowo uniknął zatrzymania, próbował wówczas zmobilizować przeciwko puczystom część oddziałów wojskowych. W trakcie dyktatury był trzykrotnie aresztowany i więziony, zesłano go też na wyspę Kasos[2].

Po przemianach politycznych z 1974 dołączył do Nowej Demokracji. Jako bliski współpracownik Konstandinosa Karamanlisa wchodził w skład jego rządów. Pełnił funkcję ministra do spraw prezydium rządu (między 1974 a 1977), ministra edukacji (1976–1977), ministra koordynacji (1977–1978) i ministra spraw zagranicznych (1978–1980)[1][2]. W 1974, 1977, 1981 i 1985 uzyskiwał mandat posła do Parlamentu Hellenów[3].

W maju 1980 został nowym premierem w miejsce Konstandinosa Karamanlisa, który objął urząd prezydenta. Stanął wówczas również na czele Nowej Demokracji, wygrywając z Ewangelosem Awerofem. Z rządu odszedł w październiku 1981, gdy ND przegrała kolejne wybory z socjalistami. Zakończył w tym samym roku pełnienie funkcji przewodniczącego partii, gdy nie uzyskał wotum zaufania[1][2].

W czerwcu 1989 nie kandydował w kolejnych wyborach po konflikcie wewnątrz partii (od 1987 był posłem niezrzeszonym). Na zaproszenie Konstandinosa Mitsotakisa wystartował z powodzeniem w kolejnych przedterminowych wyborach z listopada 1989. Mandat utrzymał również w głosowaniu z 1990, składając go na kilka miesięcy przed końcem kadencji w 1993[2][3].

Przypisy

  1. a b c d e f g Rallis, Georgios (Ioannou) (ang.). rulers.org. [dostęp 2017-09-02].
  2. a b c d e f 1980–1981: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΑΛΛΗΣ (gr.). in.gr, 7 września 2015. [dostęp 2017-09-02].
  3. a b Rallis Georgios (ang.). hellenicparliament.gr. [dostęp 2017-09-02].

Media użyte na tej stronie

Georgios-Rallis-signature.svg
The signature of Georgios Rallis, politician and prime minister of Greece in 1980-1981. From the Treaty of Accession of Greece into EEC, signed in Athens, Greece on 28 May 1979.
Георгиос Раллис в Люксембурге (29-06-1981).jpg
Autor: European Communities, Licencja: Attribution
Прибытие премьер-министра Греции Георгиоса Раллиса (слева) и министра иностранных дел Греции Константина Мицотакиса.