Jerzy Żyżyński

Jerzy Żyżyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1949
Łomża

Zawód, zajęcie

nauczyciel akademicki, ekonomista, polityk

Tytuł naukowy

profesor nauk ekonomicznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

poseł na Sejm VII i VIII kadencji (2011–2016), członek Rady Polityki Pieniężnej (2016–2022)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Jerzy Żyżyński z Witoldem Orłowskim i Elżbietą Mączyńską podczas konferencji w Akademii Leona Koźmińskiego (2014)

Jerzy Żyżyński (ur. 6 sierpnia 1949 w Łomży) – polski ekonomista, profesor nauk ekonomicznych. Poseł na Sejm VII i VIII kadencji, członek Rady Polityki Pieniężnej w kadencji 2016–2022.

Życiorys

W 1972 ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1983 uzyskał stopień doktora, a w 1997 doktora habilitowanego na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W 2011 otrzymał tytuł naukowy profesora. W pracy naukowej zajmuje się ekonomią sektora publicznego, polityką fiskalną i polityką pieniężną oraz ich wzajemnymi relacjami. Jest autorem około 60 artykułów w czasopismach, publicystą m.in. Radia Maryja i „Obywatela”.

Odbył staże zagraniczne: na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu w Panamie (1987), w Edinburgh University Management School (1992), w Uniwersytecie w Glasgow (1994). W 2002 profesor wizytujący w Le Moyne College w Syracuse (Nowy Jork).

Po ukończeniu studiów przez dwa lata pracował jako asystent w Instytucie Organizacji, Zarządzania i Ekonomiki Przemysłu Budowlanego. Od 1974 jest pracownikiem Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie do 1983 był asystentem, a następnie adiunktem, a od 1999 pracuje na stanowisku profesora. W latach 2000–2001 pełnił funkcję kierownika Katedry Ilościowych Metod Zarządzania. W 2002 został kierownikiem Zakładu Gospodarki Publicznej. W okresie 1992–1995 współpracował z Wyższą Szkołą Bankowości i Ubezpieczeń. Pracuje na stanowisku profesora na Wydziale Socjologii i Zarządzania Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach. W latach 2000–2002 wykładał w Wyższej Szkole Organizacji i Zarządzania im. Bogdana Jańskiego.

Od 1990 do 1993 wchodził w skład Senatu Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1997 został członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” na Uniwersytecie Warszawskim.

W latach 1981–1985 był pracownikiem Departamentu Badań Społecznych Głównego Urzędu Statystycznego. Od 1985 do 1989 pracował jako konsultant i analityk w Centrum Badania Opinii Społecznej. Od 1988 do 1992 współpracował z Warszawską Rozgłośnią Radiową, Radiem Dla Ciebie, był autorem felietonów i komentarzy ekonomicznych.

W latach 1993–1996 pracował jako ekspert ekonomiczny w Zespole Budżetu i Finansów Biura Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu. Od 1998 do 2004 zasiadał w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Rządowym Centrum Studiów Strategicznych. Był ekspertem sejmowych komisji śledczych: ds. prywatyzacji PZU (2005) oraz ds. prywatyzacji sektora bankowego (2006–2007). W latach 2006–2007 zasiadał w radzie nadzorczej KGHM Polska Miedź.

W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[1]. Wszedł także w skład Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk[2].

W wyborach w 2011 z listy Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat poselski w okręgu opolskim[3]. W wyborach w 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[4]. 18 marca 2016 został wybrany przez Sejm na członka Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję (od 30 marca 2016[5]), w związku z czym jego mandat poselski wygasł[6].

Odznaczenia

W 2002, za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi[7].

Wybrane publikacje

  • Pieniądz a transformacja gospodarki, Warszawa 1998, ISBN 83-230-9966-9.
  • Podstawy statystyki, Skierniewice 2001, ISBN 83-907712-8-4.
  • Wstęp do problematyki uwarunkowań i funkcji polityki pieniężnej i fiskalnej, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2002.
  • Podstawy metod statystycznych dla zarządzania, Warszawa 2004, ISBN 83-89069-91-1.

Przypisy

  1. Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  2. Skład. kne.pan.pl. [dostęp 2015-10-31].
  3. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-03].
  4. Wyniki wyborów 2015. Opolskie. Kto wygrał? Nowi posłowie i senatorowie. nto.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
  5. Jerzy Żyżyński: Członek Rady Polityki Pieniężnej. nbp.pl. [dostęp 2016-05-07].
  6. Postanowienie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu posła Jerzego Żyżyńskiego (M.P. z 2016 r. poz. 283).
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 września 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 61, poz. 858).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jerzy Żyżyński Sejm 2016.JPG
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Poseł Jerzy Żyżyński w Sejmie
Jerzy Żyżyński Witold Orłowski Elżbieta Mączyńska ALK 2014.JPG
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Jerzy Żyżyński, Witold Orłowski i Elżbieta Mączyńska. Konferencja "Ćwierćwiecze transformacji i co dalej?" w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie