Jerzy (Đokić)
Ђорђе Ђокић | |
Biskup kanadyjski | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1949 |
Biskup kanadyjski | |
Okres sprawowania | 1984–2015 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne | 11 lutego 1971 |
Diakonat | 12 lutego 1971 |
Prezbiterat | 15 lutego 1971 |
Nominacja biskupia | 16 maja 1984 |
Chirotonia biskupia | 8 lipca 1984 |
Data konsekracji | 8 lipca 1984 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||
Miejsce | Sobór św. Michała Archanioła | ||||||||||
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||
|
Jerzy, imię świeckie Đorđe Đokić (ur. 6 maja 1949 w Gornim Crnjelovie k. Bijeliny) – serbski biskup prawosławny.
Życiorys
Pochodzi z głęboko religijnej rodziny bośniackich Serbów. Podstawowe wykształcenie uzyskał w szkole przy monasterze Ostrog. W 1962 wstąpił jako posłusznik do monasteru Tavna, w którym żył kolejne dziewięć lat. Ostatecznie mnichem został 11 lutego 1971 w monasterze Ozren. Następnego dnia został wyświęcony na diakona, a 15 lutego – na kapłana. Od czerwca 1971 został spowiednikiem mnichów monasteru Tavna. Wykształcenie teologiczne uzupełnił w seminarium duchownym w Sremskich Karlovcach oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego, a następnie na studiach podyplomowych w Wielkiej Brytanii[1].
16 maja 1984 został nominowany na biskupa kanadyjskiego, chirotonię biskupią przyjął 8 lipca tego samego roku w soborze św. Michała Archanioła w Belgradzie. Na terenie eparchii kanadyjskiej otworzył 11 nowych cerkwi i kaplic, jak również jedyny na jej terenie serbski klasztor prawosławny, zainicjował druk eparchialnego pisma pt. „Źródło”. Inicjował również akcje charytatywne na rzecz Serbów poszkodowanych w wojnach po rozpadzie Jugosławii[1].
Jego brat Krsta, w monasterze Konstantyn, był biskupem środkowoeuropejskim w jurysdykcji Serbskiego Kościoła Prawosławnego, drugi brat Ljubomir został prawosławnym kapłanem, zaś siostra Nadežda – mniszką[1].
W 2015 został przeniesiony w stan spoczynku[2].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Autor: Pidge Copetti, Licencja: CC BY-SA 4.0
One of my old photos of Georgije Đokić.