Jerzy Abratowski

Jerzy Abratowski
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1929
Lwów

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1989
Los Angeles

Zawód, zajęcie

muzyk

Jerzy Gabriel Abratowski (ur. 22 kwietnia 1929 we Lwowie[1], zm. 1 lutego 1989 w Los Angeles[2]) – polski pianista, organista i kompozytor.

Życiorys

Studiował muzykologię na Uniwersytecie Wrocławskim, ale jej nie ukończył.

Komponował muzykę teatralną (Szklana menażeria Tennessee Williamsa) i muzykę filmową (do filmów krótkometrażowych). Jest twórcą musicalu Wygnanie z raju (razem z Krzysztofem Komedą, libretto Andrzej Tylczyński).

Do 1952 współpracował[3] jako pianista i kompozytor z Teatrem Młodego Widza i Polskim Radiem we Wrocławiu. Później w Warszawie prowadził własny zespół instrumentalny, z którym nagrał płytę Stare niezapomniane przeboje z debiutującą Sławą Przybylską (1957), współpracował z kabaretem Szpak.

Skomponował ponad 100 piosenek: Co będzie za Żelazną Bramą (sł. Stanisław Werner), Dwie szklaneczki wina, Gdy mi Ciebie zabraknie (sł. Kazimierz Winkler) z rep. Ludmiły Jakubczak, uznaną w 1960 roku za najpopularniejszą piosenkę okresu powojennego, Jesteś moja miłością, Księżyc i astry, Nie z każdej mąki będzie chleb z rep. Joanny Rawik, Szeptem (sł. Jacek Korczakowski, II nagroda w kategorii piosenek polskich, II MFP, Sopot, 1962), W moich cierpień izdebce (sł. Jeremi Przybora), Zgubiłem dzień (sł. Witold Rychter), Żniwna dziewczyna (sł. Wojciech Młynarski).

Życie prywatne

Pochodził z rodziny muzyków-organistów (od siedmiu pokoleń), syn Kazimierza Abratowskiego.

Był mężem piosenkarki Ludmiły Jakubczak. W 1961 kierował samochodem, który w trudnych warunkach pogodowych wpadł w poślizg i rozbił się na drzewie. W wypadku zginęła jego żona, on sam wraz z towarzyszącą im Ireną Santor odnieśli niegroźne obrażenia[4]. Uważał się za winnego śmierci żony. Zamieszkał na kilka tygodni w klasztorze w Tyńcu[4][5], a pod koniec lat 60. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[4]. W 1989 zginął przypadkowo postrzelony podczas napadu na bank, w którym przebywał[4].

Przypisy

  1. ↑ Józef M. Chomiński, Słownik muzyków polskich, Tom 1, Polskie Wydawn. Muzyczne, 1967, s. 11.
  2. ↑ Abratowski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-03-02].
  3. ↑ Encyklopedia Polska, tom I, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 20, ISBN 978-83-7558-436-3.
  4. ↑ a b c d Jerzy Abratowski: Zginął w dramatycznych okolicznościach. Opisy zdjęć 4–7, muzyka.wp.pl [zarchiwizowane z adresu 2019-09-09].
  5. ↑ Krzysztof Dzikowski, Tekściarz, Rafał Podraza (oprac.), Państwowy Instytut Wydawniczy, 2016, s. 126, ISBN 978-83-64822-53-7.