Jerzy Albinus
| Biskup | |
| Kraj działania | I Rzeczpospolita |
|---|---|
| Data urodzenia | pocz. XVI w. |
| Data śmierci | przed 10 maja 1570 |
| Biskup pomocniczy wileński | |
| Okres sprawowania | 1550–1570 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Nominacja biskupia | 5 listopada 1550 |
| Konsekrator | nieznany |
|---|
Jerzy Albinus herbu Trzy Kroje (ur. na pocz. XVI w., zm. przed 10 maja 1570) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wileński.
Biografia
Studiował na Akademii Krakowskiej, gdzie w 1531 został magistrem sztuk wyzwolonych. Następnie do 1533 wykładał na wydziale filozofii tej uczelni Listy Cycerona i Fasti Owidiusza. Uzyskał również doktorat obojga praw. W 1533 przyjął święcenia kapłańskie. W Wilnie był kantorem katedralnym.
5 listopada 1550 papież Juliusz III prekonizował go biskupem pomocniczym wileńskim oraz biskupem in partibus infidelium modońskim. Brak informacji kiedy i od kogo przyjął sakrę biskupią.
Podejrzewany był o sprzyjanie nowościom religijnym i protestantyzmowi. Miał być zwolennikiem sprawowania mszy świętych w językach narodowych. Biskup wileński Walerian Protasewicz wraz z kapitułą miał go skłaniać do rezygnacji z sufraganii, jednak bp Albinus utrzymał się na stanowisku.
Bibliografia
- Jerzy Albinus w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
- J. Zawadzki: Wizerunki i roztrząsania naukowe. Wilno: 1841, s. 60.
- Albinus Jerzy (pol.). Encyklopedja Kościelna. [dostęp 2018-11-11].