Jerzy Albrecht
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 października 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zastępca przewodniczącego Rady Państwa | |
| Okres | od 20 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 5 kwietnia 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister finansów | |
| Okres | od 16 listopada 1960 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy | |
| Okres | od 23 maja 1950 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| I sekretarz Komitetu Warszawskiego PPR | |
| Okres | od 14 czerwca 1945 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      | |
Jerzy Albrecht (ur. 7 października 1914 we Wrzeszczewicach, zm. 8 września 1992 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk komunistyczny. Podpułkownik ludowego Wojska Polskiego[2]. Minister finansów w latach 1960–1968, członek Rady Państwa (1955–1960, w tym od 1957 zastępca przewodniczącego). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji.
Życiorys
Syn Jana i Natalii. W latach 1933–1936 studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W 1934 został członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, w 1938 wszedł w skład komitetu warszawskiego tej organizacji. W latach 1938–1939 działał w Klubie Demokratycznym[2].
Po kampanii wrześniowej znalazł się na terenie okupacji sowieckiej we Lwowie. Od 1941 należał do Związku Walki Wyzwoleńczej[2]. W 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, od maja do sierpnia 1942 był I sekretarzem Komitetu Warszawskiego PPR[3]. Następnie został aresztowany przez Gestapo. W latach 1942–1945 więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych na Majdanku, we Flosenburgu i Gross Rosen[2].
Od czerwca 1945 do listopada 1948 ponownie I sekretarz Komitetu Warszawskiego PPR[3]. W latach 1945–1948 był również członkiem Komitetu Centralnego PPR, a w latach 1947–1948 członkiem Sekretariatu PPR. Od 1948 był członkiem Biura Organizacyjnego KC PPR oraz kierownikiem kolejno Wydziału Propagandy i Prasy oraz Działu Propagandy, Kultury i Oświaty KC PPR. Od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pozostał kierownikiem Działu Propagandy, Kultury i Oświaty, tym razem Komitetu Centralnego PZPR, a także członkiem Biura Organizacyjnego KC (do 1954). W latach 1948–1968 wchodził w skład KC PZPR, a w latach 1956–1961 sekretarz KC. W latach pięćdziesiątych związany z frakcją tzw. puławian[4] zaliczany (obok Władysława Matwina) do grupy tzw. młodych sekretarzy. Delegat na I, II, III i IV Zjazd PZPR[2].
W latach 1945–1969 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. W latach 1952–1956 przewodniczący sejmowej Komisji Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, a także członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego. Wieloletni członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od marca do sierpnia 1956 był sekretarzem KC PZPR odpowiedzialnym za oświatę[5]. W latach 1950–1956 przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy. W latach 1955–1957 członek, a w latach 1957–1961 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1960–1968 był ministrem finansów, następnie wycofał się z działalności politycznej. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR-PPS – powstania PZPR[6].
Odznaczenia i ordery
- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, m.in. 1964[7])
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1946)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 maja 1946)[9]
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)[10]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[11]
Przypisy
- ↑ Jako prezydent miasta.
- ↑ a b c d e Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-08-16].
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1975, s. 495.
- ↑ Październik i „Mała stabilizacja". W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW", 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944–1989: uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 89.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 480.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 23.
- ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
Bibliografia
- Nowa Encyklopedia Powszechna, tom 1, ISBN 83-01-11097-X s. 92
- Kalendarz Warszawski 1962, s. 49
.svg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu II klasy
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Baretka Odznaki im. Ludwika Waryńskiego
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945