Jerzy Bardziński

Jerzy Bardziński
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia23 listopada 1893
Sokołów
Data i miejsce śmierci26 października 1933
Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojneCoat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki14 Pułk Ułanów Jazłowieckich
Stanowiskadowódca pułku
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości
Jerzy Bardziński
Dorobek medalowy
Bobsleje Bobsleigh pictogram.svg
Reprezentacja  Polska

Jerzy Bardziński (ur. 23 listopada 1893[1] w Sokołowie, zm. 26 października 1933 w Warszawie) – ziemianin, podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, olimpijczyk.

Życiorys

Urodził się w majątku Sokołów, w rodzinie Jana i Izabeli z Ciechanowieckich[2]. Jego pradziadem był Jan Nepomucen Bardziński.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Dowodził między innymi 14 pułkiem ułanów. W 1922 roku odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych jako rotmistrz byłego 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji[3].

W latach 1921-1923 był attaché wojskowym przy Poselstwie RP w Londynie, pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku ułanów[4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów jazdy[6]. Po powrocie do kraju pełnił służbę w macierzystym pułku w Suwałkach[7]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. Następnie został przeniesiony do rezerwy. Pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 1 pułku Ułanów Krechowieckich[9].

Olimpijczyk z St. Moritz 1928; startował w piątkach bobslejowych (w latach późniejszych startowały tylko czwórki), gdzie zajął 16 miejsce[10]. Jego partnerami w załodze byli : Antoni Bura, Józef Broel-Plater, Jerzy Potulicki i Jerzy Łucki

Zmarł 26 października 1933 roku w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym w Sokołowie[11][12]. Był żonaty z Alicją Halama, z którą miał syna (ur. 27 października 1932 roku)[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. PKOL ↓, tu podano, że urodził się w 1892 roku.
  2. a b PKOL ↓.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922, R.3 Nr 21, s. 521.
  4. Stawecki 2004 ↓, s. 128, 131.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 601, 677, 1547.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 543, 599.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
  9. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 117, 587.
  10. Ryszard Wryk, Sport olimpijski w Polsce 1919-1939: biogramy olimpijczyków, Wydawn. Poznańskie 2006, str. 32-33
  11. Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 299, s. 7, 1933-10-28. Warszawa. 
  12. Pogrzeb ś.p. ppłk. J. Bardzińskiego. „Polska Zbrojna”. 300, s. 4, 1933-10-29. Warszawa. 
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 6.
  14. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
  15. M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Bobsleigh pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Bobsleigh