Jerzy Barthel de Weydenthal

Jerzy Teofil Marian Barthel de Weydenthal
Ilustracja
Jerzy Barthel de Weydenthal - konsul generalny RP w Zagrzebiu (1927–1929)
Data i miejsce urodzenia3 listopada 1882
Padniewo
Data i miejsce śmierci16 marca 1960
Londyn
Kierownik Konsulatu RP w Nowym Jorku
Okresod 1919
do 1920
PoprzednikKonstanty Buszczyński
NastępcaZdzisław Kurnikowski
Konsul RP w Detroit
Okresod 1921
do 1923
PoprzednikStanisław Żakowski
NastępcaSylwester Gruszka
Konsul Generalny RP w Chicago
Okresod 1923
do 1926
PoprzednikZygmunt Nowicki
NastępcaKazimierz Kurnikowski
Konsul Generalny RP w Zagrzebiu
Okresod 1927
do 1929
PoprzednikMikołaj Himmelstjerna
NastępcaRoman Łazarski
Delegat Rządu/Chargé d’affaires/Poseł RP w Chinach
Okresod 1929
do 1939
NastępcaAndrzej Bohomolec
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Komandor Orderu Feniksa (Grecja)

Jerzy Teofil Marian Barthel de Weydenthal (ur. 3 listopada 1882 w Padniewie[1], zm. 16 marca 1960 w Londynie) – polski urzędnik konsularny, dyplomata.

Życiorys

Urodził się w ziemiańskiej rodzinie Zdzisława i Anieli z Różańskich. Był bratem Jadwigi, Przemysława, Jana i Marii Barthel de Weydenthal – działaczki niepodległościowej, nauczycielki w gimnazjum sióstr urszulanek w Stanisławowie, zakonnicy sióstr urszulanek – matki Beaty (1885–1970)[2]. Uczęszczał do Gimnazjum o.o. Jezuitów w Chyrowie (1895–1897), Gimnazjum Św. Anny w Krakowie (1897–1899), i Gimnazjum w Podgórzu, gdzie w roku 1900 uzyskał maturę. Studiował na uniwersytetach w: Warszawie (1900–1901), Lwowie (1901–1904) i Krakowie (1904–1905, 1908–1910), gdzie uzyskał absolutorium w 1912. Kontynuował studia uzupełniające na Wydziale Handlowym Uniwersytetu w Birmingham (1910).

Od czerwca 1914 do 31 sierpnia 1915 pracował w Namiestnictwie Galicji. Od 1914 do 20 lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Po kryzysie przysięgowym (w lipcu 1917) przeszedł do pracy w Sądzie Okręgowym w Kielcach, gdzie pełnił funkcję podprokuratora[3]. W polskiej służbie zagranicznej od 1919, pełniąc m.in. funkcje konsula w Konsulacie Generalnym w Nowym Jorku (1919–1921)[1], w tym kier. tegoż urzędu (1919–1920), konsula - kier. konsulatu w Detroit (1921–1923)[1], konsula gen. w Konsulacie Generalnym w Chicago (1923–1926)[1], kier. referatu w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym MSZ (1926–1927)[1], konsula gen. w Zagrzebiu (1927–1929), radcy poselstwa i delegata pełnomocnego Rządu RP w Szanghaju (1929–1931)[1], następnie radcy poselstwa/chargé d’affaires (1931–1933) i Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Szanghaju[4](1933–1939), delegata MSZ ds. uchodźczych w Mentonie (1939–1940). Zatrudniony na terenie Francji m.in. w Hyères i Aix-les-Bains (1940–1944). Po wyzwoleniu prowadził akcję werbunkową do 2 Korpusu wśród Polaków-jeńców z armii niemieckiej (1944–1945). Po wojnie na emigracji. W latach 1945–1952 przebywał w Dublinie. Zmarł w Londynie.

Był mężem Kazimiery z Bzowskich, z którą miał syna Mariana (1921–1943), żołnierza AK ps. „Urban”, pierwszego dowódcy oddziału ZWZ-AK „Barania Góra”[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 27.
  2. ↑ Cmentarz parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku - wyszukiwarka grobów, InnyWymiarStron [dostęp 2021-12-31] (pol.).
  3. ↑ Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, 1918 nr 8 (25 II)
  4. ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 41.
  5. ↑ Partyzantowi spod Baraniej Góry, bielsko.gosc.pl, 8 października 2013 [dostęp 2021-12-31].
  6. ↑ M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353 „za zasługi na polu pracy społecznej”
  7. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  8. ↑ a b c Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r.

Bibliografia

  • Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 27. [dostęp 2021-12-31].
  • Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
  • Przemysław M. Żukowski: Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), 2008, z. 165, s. 34–70m, [w:] [1]

Media użyte na tej stronie