Jerzy Bartz

Jerzy Bartz

Imię i nazwisko	Jerzy Hugo Bartz
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1936 Warszawa
Instrumenty	perkusja
Gatunki	jazz
Zawód	perkusista
Powiązania	Czerwone Gitary Bemibek
Współpracownicy
Witold Krotochwil Jerzy Matuszkiewicz Włodzimierz Nahorny Zbigniew Namysłowski Jan Ptaszyn Wróblewski
Zespoły
Sekstet Witolda Krotochwila Swingtet Jerzego Matuszkiewicza Bossa Nova Combo Kwintet Andrzeja Kurylewicza Kwintet Włodzimierza Nahornego Dżamble Marek i Wacek
Odznaczenia

Jerzy Bartz (ur. 28 maja 1936 w Warszawie) – polski perkusista jazzowy, autor podręczników gry na perkusji.

Ukończył studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Sam nauczył się grać na perkusji. Zadebiutował, grając na tym instrumencie w szkolnym zespole tanecznym, którego założycielem był Witold Krotochwil (w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV w Warszawie). Zespół ten przyjął nazwę Sekstet Witolda Krotochwila i zainaugurował działalność Hot Club Hybrydy (w roku 1957).

Ze wspomnianym zespołem wystąpił w 1958 roku na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w Warszawie. Obok Bartza grali w nim: Włodzimierz Kruszyński (klarnet), Zbigniew Namysłowski (trąbka), Zdzisław Orłowski (kontrabas), Bohdan Styczyński (kornet). Na festiwalu tym występował również w kolejnych 2 latach (1959, 1960) w zespole Zbigniewa Namysłowskiego.

W latach 60. XX wieku współpracował z wieloma znanymi muzykami i zespołami muzycznymi, m.in. z:

• Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza,
• Bossa Nova Combo – z zespołem wystąpił w odcinku specjalnym niemieckiego programu telewizyjnego Jazz – gehört und gesehen (program pt. Jazz in Poland w reż. Janusza Majewskiego prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej)^[1],
• Kwintetem Andrzeja Kurylewicza,
• zespołem Dżamble,
• duetem fortepianowym Marek i Wacek.

Ponadto towarzyszył różnym artystom (piosenkarzom, gwiazdom estrady) podczas różnego rodzaju występów (recitale, koncerty, festiwale, programy telewizyjne) zarówno w Polsce, jak i za granicą. Brał także udział w nagraniach płytowych oraz dla archiwum Polskiego Radia i dla filmu.

Zimą 1976 roku wziął udział w warsztatach jazzowych „Radost '76” w Mąchocicach k. Kielc, co zostało uwiecznione w filmie dokumentalnym pt. „Gramy Standard!” w reż. Andrzeja Wasylewskiego^[2][3]

W latach 1971-1990 pracował za granicą. Miał wówczas możliwość poznania różnych kultur muzycznych całego świata. Pisywał o nich reportaże zamieszczane w „Przekroju”, „Jazz Forum” oraz „Kontynentach”. Występował jako perkusista w zespołach grających na statkach wycieczkowych.

Kiedy bywał w Polsce, współpracował m.in. z:

• Ewą Bem,
• Czerwonymi Gitarami,
• Wojciechem Kamińskim,
• Sławomirem Kulpowiczem,
• Włodzimierzem Nahornym,
• Zbigniewem Namysłowskim,
• Marylą Rodowicz,
• Novi Singers,
• Jarosławem Śmietaną,
• Marianną Wróblewską,
• Janem Ptaszynem Wróblewskim,
• Krzysztofem Zgrają.

Po powrocie do kraju w 1990 nawiązał współpracę z Romanem Orłowem, a następnie w 1991 – z reaktywowaną grupą muzyczną Bemibek.

Od 1993 jest właścicielem przedsiębiorstwa wydawniczego. Jest autorem podręczników do nauki gry na perkusji, m.in. Szkoła na perkusję w zapisie izomorficznym, Nowe rytmy na perkusję, Instrumenty perkusyjne we współczesnej sekcji rytmicznej, Poradnik perkusisty amatora, Dodatkowe instrumenty perkusyjne oraz Let’s play funk: zbiór rytmów funk na zestaw perkusyjny (ISBN 83-902982-1-X, wyd. Agogo Music, Warszawa).

W 2004 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[4]. W 2008 został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Jerzy Bartz, s. 12.