Jerzy Boski
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 października 1895 |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | komendant kadry |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg){kind=small}   | |
Jerzy Boski (ur. 4 października 1895 w Drążnie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się we wsi Drążno, w ówczesnym powiecie opatowskim guberni radomskiej, w rodzinie Stefana. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 28 Pułku Strzelców Kaniowskich. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 435. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[2][3]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 128. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W tym samym roku został przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[5]. W 1925 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego[6][7]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w DOK IV[8]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy batalionu[9]. 4 kwietnia 1929 został przydzielony na XIII dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[10]. W styczniu 1931 został przeniesiony z 9 pp Leg. do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Rokitno”[11][12]. W kwietniu 1934 został przeniesiony z KOP do 58 Pułku Piechoty w Poznaniu na stanowisko kwatermistrza[13]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14][15]. Pełnił wówczas służbę na stanowisku komendanta Kadry Zapasowej Piechoty Szczakowa[16]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (28 lutego 1921)[18]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[19]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[20][19]
- Medal Niepodległości (9 listopada 1932)[21]
- Odznaka za Rany i Kontuzje
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 547.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206, 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 192, 351.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 175.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 123, 128, 134, 297.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 337.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 226.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 905.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 181.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 470.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 663.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 534.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-03].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Odznaka za rany i kontuzje - 1 gwiazdka