Jerzy Bryliński
 major artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 21 Pułk Artylerii Lekkiej, |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa), |
| Odznaczenia | |
  | |
Jerzy Sas Bryliński (ur. 11 listopada 1900 w Janowie, zm. 5 kwietnia 1975 w Grappenhall) – adwokat, major Wojska Polskiego.
Życiorys
Jerzy Bryliński urodził się 11 listopada 1900 w Janowie pod Lwowem[1][2]. Kształcił się w C. K. Gimnazjum III w Krakowie, gdzie w 1918 ukończył chlubnie VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w terminie letnim[1]. Wkrótce potem u kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2].
Ukończył studia uzyskując stopień doktora praw[2]. Zasiadł w Radzie Naczelnej Kandydatów Adwokackich Małopolski i Śląska Cieszyńskiego, wybranej w czerwcu 1927[3]. Publikował w czasopiśmie „Głos Adwokatów”[4]. Z dniem 23 września 1932 został wpisany na listę adwokatów w Okręgu Izby Adwokackiej w Krakowie[5]. W dalszym okresie II Rzeczypospolitej pracował jako adwokat w Krakowie[2][6].
W Wojsku Polskim został awansowany na stopień porucznika rezerwy artylerii starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932[7]. W 1934 był oficerem rezerwowym 21 pułku artylerii lekkiej[8]. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się na Zachód i został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W stopniu kapitana w 1940 pełnił stanowisko dowódcy 3 baterii I dywizjonu oraz dowódcy dywizjonu w 1 Pomorskim pułku artylerii ciężkiej[9][2].
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. Do końca życia pozostawał w stopniu majora[2]. Zmarł 5 kwietnia 1975 w Grappenhall w Anglii[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2] nr 8907
- Krzyż Wojenny – Francja[2]
Przypisy
- ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. III Gimnazyum w Krakowie za rok szkolny 1917/18. Kraków: 1919, s. 17.
- ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 28, s. 95, Czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Komunikat. „Głos Adwokatów”. Nr 6, s. 470, 1927.
- ↑ Jerzy Bryliński. O znaczeniu prawnika dla państwa. „Głos Adwokatów”. Nr 6, s. 464, 1927.
- ↑ Zmiany w adwokaturze. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 22, s. 375, 1 grudnia 1932.
- ↑ Zdzisław Zarzycki: O dwóch krakowskich przedwojennych procesach separacyjnych. W: Wacław Uruszczak, Dorota Malec (red.): Krakowskie studia z historii państwa i prawa, Tom 2. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 230. ISBN 978-83-233-2461-4.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 633.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 43.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Croix de Guerre 1939-1945 (France)