Jerzy Dobrowolski (aktor)

Jerzy Dobrowolski

Data i miejsce urodzenia	15 marca 1930 Warszawa
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1987 Warszawa
Zawód	aktor, reżyser, satyryk, artysta kabaretowy
Współmałżonek	Jolanta Zykun

Jerzy Dobrowolski (ur. 15 marca 1930 w Warszawie, zm. 17 lipca 1987 tamże) – polski satyryk, dramaturg, aktor i reżyser.

Twórczość

Teatralna

W 1954 ukończył studia na PWST w Warszawie. W latach 1948–1950 występował w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu, następnie w teatrach w Warszawie:

• 1954 – Teatr Ludowy
• 1955–1957 – Teatr Narodowy i Współczesny
• 1957–1959 – Teatr Dramatyczny
• 1972–1984 – Teatr Rozmaitości

Reżyserował spektakle teatralne (Teatr im. J. Szaniawskiego w Płocku, 1982–1983) oraz radiowe (Polskie Radio, 1984–1987).

Kabaretowa

Jerzy Dobrowolski znany jest przede wszystkim ze swojej twórczości satyrycznej i kabaretowej. Stworzył jedne z pierwszych powojennych kabaretów: Kabaret Koń i Kabaret Owca. W późniejszych latach występował samodzielnie lub z innymi kabaretami, np. z Elitą.

Radiowa

Był także aktorem radiowym. Uczestniczył w niezliczonej ilości słuchowisk radiowych nadawanych głównie w Radiowej Trójce (m.in. Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy i kabaret „Decybel”). Był najważniejszym głosem w słuchowiskach autorstwa Marii Czubaszek, w których występował m.in. z Ireną Kwiatkowską, Barbarą Wrzesińską, Bohdanem Łazuką, Wojciechem Pokorą, Marianem Kociniakiem i Piotrem Fronczewskim; wiele z tych słuchowisk reżyserował.

Filmowa i telewizyjna

Wystąpił w kilkunastu filmach, głównie w charakterystycznych rolach drugoplanowych. Choć występował głównie w komediach, to w spektaklu telewizyjnym Kłopoty to moja specjalność (1977) w reżyserii Marka Piwowskiego zagrał rolę serio – detektywa Philipa Marlowe'a.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 170-3-6)^[1]

Wybrana filmografia

Grób Jerzego Dobrowolskiego na Starych Powązkach w Warszawie

• Piątka z ulicy Barskiej (1953) jako student
• Awantura o Basię (1959) jako fotograf
• Zezowate szczęście (1960) jako protokolant w więzieniu
• Rozwodów nie będzie (1964) jako fotograf (nowela I)
• Paryż – Warszawa bez wizy (1967)
• Stawka większa niż życie (1968) jako rykszarz (odc. 3)
• Nowy (1969) jako naciągacz pod biurem zatrudnienia
• Jak zdobyć pieniądze, kobietę i sławę (1969) jako reporter
• Hydrozagadka (1970) jako tłumacz „żon maharadży”
• Dziura w ziemi (1970) jako Józef Gibasiewicz, zastępca przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej
• Rejs (1970) jako pasażer bez biletu
• Kłopotliwy gość (1971) jako kierownik wydziału lokalowego Powiatowej Rady Narodowej
• Motodrama (1971) jako prezes klubu motorowego
• Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako wieczny dyrektor
• Nie ma róży bez ognia (1974) jako Jerzy Dąbczak, były mąż Wandy
• Czterdziestolatek (1974) jako fotoreporter „Życia Warszawy” (odc. 4)
• Kłopoty to moja specjalność (1977) jako Philip Marlowe

Życie prywatne

Był synem Władysława Dobrowolskiego – szermierza, brązowego medalisty olimpijskiego w szabli drużynowo z igrzysk w Los Angeles (1932).

Dwukrotnie żonaty; jego drugą żoną była aktorka, Jolanta Zykun, z którą miał córkę, Aleksandrę^[2].

Cierpiał na chorobę alkoholową. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. W 1999 nakręcono film dokumentalny o Dobrowolskim – Pasażer na gapę.

Przypisy

Bibliografia

• Roman Dziewoński, „Dla mnie bomba Jerzego Dobrowolskiego”, Wydawnictwo LTW, Łomianki 2009, ISBN 978-83-7565-085-3
• Jerzy Dobrowolski, „Wspomnienia moich pamiętników”, Wydawnictwo LTW, Łomianki 2009, ISBN 978-83-7565-090-7
• JerzyJ. Dobrowolski JerzyJ., Decybel, RomanR. Dziewoński (oprac.), Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2012, ISBN 978-83-7565-220-8, OCLC 805236180 .

Linki zewnętrzne

• Jerzy Dobrowolski w bazie filmpolski.pl
• Jerzy Dobrowolski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Jerzy Dobrowolski w bazie IMDb (ang.)
• Jerzy Dobrowolski w bazie Filmweb
• Jerzy Dobrowolski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”