Jerzy Dudek

Jerzy Dudek

Pełne imię i nazwisko	Jerzy Henryk Dudek
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1973 Rybnik
Wzrost	188 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1985–1991 Górnik Knurów
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1991–1995 Concordia Knurów 115 (0) 1995–1996 Sokół Tychy 15 (0) 1996–2001 Feyenoord 139 (0) 2001–2007 Liverpool 127 (0) 2007–2011 Real Madryt 2 (0) W sumie: 398 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1996  Polska U-21 2 (0) 1998–2013  Polska 60 (0) W sumie: 62 (0)
Dorobek medalowy
Inne nagrody Piłkarz Roku w Polsce 1. miejsce 2000
Odznaczenia

Jerzy Henryk Dudek (ur. 23 marca 1973 w Rybniku) – polski piłkarz, który występował na pozycji bramkarza.

W latach 1998–2013 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Świata 2002. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, zajmuje trzecie miejsce pod względem liczby występów bramkarzy w reprezentacji Polski.

Po występach w lokalnych drużynach w 1995 trafił do Sokoła Tychy, gdzie zadebiutował w pierwszej lidze. Rok później trafił do Feyenoordu, gdzie w ciągu pięciu sezonów zdobył mistrzostwo Holandii i dwukrotnie został uznany za najlepszego bramkarza Eredivisie. W 2000 został wybrany piłkarzem roku w Polsce w plebiscycie „Piłki Nożnej”. W 2001 trafił do Liverpoolu, gdzie spędził sześć kolejnych sezonów i sięgnął z klubem po trofeum Ligi Mistrzów UEFA, zostając jednym z bohaterów meczu finałowego w Stambule. W 2007 przeniósł się do Realu Madryt, gdzie jako drugi bramkarz spędził cztery sezony, zdobywając wszystkie krajowe trofea i debiutując w Primera Division. Jest jednym z sześciu polskich piłkarzy – zdobywców Pucharu Europy.

Kariera piłkarska

Concordia Knurów

Karierę rozpoczął jesienią 1985 w trampkarzach Górnika Knurów, trenował w drużynie Witolda Słabkowskiego^[1]. Podczas jednego z sezonów rozegrał w nich 12 spotkań jako lewy obrońca. Wiosną 1989 zadebiutował w drużynie juniorów Górnika, grając w meczu z GKS Tychy^[2].

W 1991 trafił do pierwszego zespołu klubu, występującego w III lidze; w drużynie, grającej pod nową nazwą – Concordia Knurów, zadebiutował 10 kwietnia 1992 w meczu z Carbo Gliwice^[2].

W barwach Concordii rozegrał 115 spotkań, ostatni pojedynek zanotował przeciwko Olimpii Piekary Śląskie w listopadzie 1995^[2].

Sokół Tychy

Wiosną 1996 za sprawą trenera Bogusława Kaczmarka przeszedł do Sokoła Tychy, występującego w ekstraklasie^[3]. Debiut w ekstraklasie zaliczył 16 marca 1996 w przegranym 2:0 meczu wyjazdowym z Legią Warszawa^[2]. Po rozegraniu 15 meczów ligowych odszedł z klubu.

Feyenoord Rotterdam

Jerzy Dudek w barwach Liverpoolu

19 lipca 1996 podpisał profesjonalny kontrakt z holenderskim klubem występującym w lidze Eredivisie – Feyenoordem^[2]. Podczas sezonu 1996/1997 był bramkarzem rezerwowym, gdyż podstawowym bramkarzem był reprezentant Holandii – Ed de Goey^[4]. Po jego odejściu do występującego w angielskiej Premier League – Chelsea Londyn Dudek został podstawowym zawodnikiem klubu, w którego barwach zadebiutował 13 sierpnia 1997 w wygranym 6:2 pierwszym meczu II rundy kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów 1997/1998 z fińskim Jazz Pori^[2]. Osiem dni później po raz pierwszy wystąpił w holenderskiej ekstraklasie, w wygranym 0:3 meczu z MVV Maastricht^[5].

W maju 1998 podpisał nowy kontrakt, obowiązujący do 2003^[5]. W sezonie 1998/1999 na cztery kolejki przed końcem rozgrywek Feyenoord zapewnił sobie mistrzostwo Holandii, a Dudek został uznany przez związek piłkarzy profesjonalnych VVCS za najlepszego bramkarza ligi^[5].

W sezonie 1999/2000 Feyenoord zakończył rozgrywki ligowe na trzecim miejscu oraz zdobył Superpuchar Holandii, pokonując w finale Ajax Amsterdam 3:2^[5]. W tymże sezonie Dudek został ponownie wybrany najlepszym bramkarzem ligi, a także uznano go najlepszym zawodnikiem w plebiscycie gazet „De Telegraaf”^[5]. Został też okrzyknięty najlepszym polskim piłkarzem sezonu w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna” oraz otrzymał Piłkarskiego Oscara od PZPN dla najlepszego polskiego zawodnika^[5].

Dobra postawa zaowocowała ofertami z wielu znanych europejskich drużyn. Według spekulacji prasowych proponowano mu grę m.in. w FC Barcelonie, Realu Madryt, Arsenalu i Manchesterze United. Pod koniec sierpnia 2001 po rozegraniu 139 meczów ligowych przeniósł się do Liverpoolu^[5], jednego z czołowych klubów angielskiej Premier League.

Liverpool

Dudek jako piłkarz Realu Madryt

Kontrakt Dudka z Liverpool został podpisany w Warszawie i obowiązywał przez pięć lat^[6]. W Premier League zadebiutował 8 września 2001 w przegranym 1:3 meczu przeciwko Aston Villi^[5]. W pierwszym sezonie w klubie rozegrał łącznie 35 ligowych spotkań i pomógł zdobyć wicemistrzostwo Anglii. W 2002 otrzymał nominację UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza Europy w sezonie 2001/2002^[5], jednak zwycięzcą okazał się Niemiec Oliver Kahn. Ponadto po raz drugi zdobył Piłkarskiego Oscara dla najlepszego polskiego zawodnika^[5].

W sezonie 2002/2003 wystąpił w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty, jednak jego drużyna przegrała z Arsenalem 1:0^[5]. W grudniu 2002 podczas meczu z Manchesterem United popełnił fatalny błąd, który kosztował go utratę miejsca w bramce klubu^[5] – przepuścił piłkę między nogami, a do pustej siatki trafił Diego Forlán. W marcu 2003 Liverpool zwyciężył w Pucharze Ligi Angielskiej, pokonując w finale Manchester United 2:0, a Dudek został wybrany Piłkarzem Meczu^[5].

Na początku sezonu 2004/2005 zdobył zaufanie nowego trenera drużyny, Rafaela Beníteza, który wystawiał Polaka w najważniejszych spotkaniach. W 2005 ponownie zagrał w finale Pucharu Ligi Angielskiej, jednak tym razem jego zespół uległ po dogrywce Chelsea 3:2^[5]. 25 maja 2005 zagrał na Atatürk Olimpiyat Stadyumu w Stambule w finałowym meczu Ligi Mistrzów przeciwko włoskiemu A.C. Milan, w którym dzięki trzykrotnej obronie w serii rzutów karnych, przyczynił się do zdobycia przez swój klub trofeum^[5]. Stał się jednocześnie trzecim Polakiem, po Zbigniewie Bońku i Józefie Młynarczyku, który zdobył to trofeum. Interwencję Dudka podczas dogrywki uznano za trzecią najefektowniejszą paradę bramkarską w historii piłki nożnej^[5] oraz za najbardziej pamiętny moment w historii Ligi Mistrzów^[7]. Ponadto drugi raz został nominowany przez UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza^[5], jednak tym razem tryumfatorem okazał się Czech Petr Čech. Zdobył także Superpuchar Europy, jednak z powodu urazu nie zagrał przeciwko rosyjskiemu CSKA Moskwa (3:1)^[5].

W sierpniu 2005 podczas treningu doznał kontuzji łokcia i od sezonu 2005/2006 był rezerwowym bramkarzem zespołu po tym, jak trener Rafael Benítez sprowadził swojego rodaka, José Reinę^[8]. W styczniu 2006 zajął ósme miejsce w 71. Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego polskiego sportowca w 2005^[5]. Po sezonie 2006/2007 odszedł z Liverpoolu po rozegraniu 127 meczów ligowych.

Real Madryt

Jerzy Dudek oklaskiwany przez szpaler piłkarzy Realu Madryt w swoim pożegnalnym meczu przeciwko Almerii (2011)

Przeszedł do występującego w hiszpańskim Primera División Realu Madryt na zasadzie wolnego transferu, z którym 20 lipca 2007 podpisał dwuletni kontrakt i został zmiennikiem dla Ikera Casillasa^[9]. W sezonie 2007/2008 zdobył mistrzostwo Hiszpanii^[5] i zaliczył jedno ligowe spotkanie przeciwko Realowi Saragossa, które zakończyło się remisem 2:2^[10]. W 2009 przedłużył kontrakt z Realem^[11].

W grudniu 2010 podczas meczu Ligi Mistrzów z Auxerre uległ kontuzji (pęknięcie szczęki), a po operacji udał się na kilkutygodniową rekonwalescencję^[12]; w tym czasie jego miejsce w drużynie zajmował Antonio Adán^[13]. W 2011 po zwycięstwie Królewskich z FC Barceloną (1:0) w Walencji sięgnął po Puchar Króla^[14]. Po sezonie 2010/2011 odszedł z Realu Madryt, ostatnie spotkanie w Królewskich rozegrał 21 maja 2011 przeciwko UD Almeríi^[5]. Żegnany oklaskami przez kibiców i przechodzący w szpalerze utworzonym przez kolegów z drużyny, zszedł z boiska w 78. minucie meczu^[15]. Przed rozpoczęciem meczu pożegnalnego dostał od dyrektora sportowego klubu Jorgego Valdano i prezesa Florentina Péreza statuetkę z wygrawerowanym napisem: „Jerzy Dudek: Real Madrid 2007–2011”, a także koszulkę z podpisami zawodników i trenerów.

Wkrótce po odejściu z Realu Madryt zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

Jerzy Dudek jako reprezentant Polski (2006)

Rozegrał dwa spotkania w młodzieżowej reprezentacji Polski, zadebiutował 20 czerwca 1996 w przegranym 2:0 towarzyskim meczu przeciwko reprezentacji Argentyny^[2].

W czerwcu 1996, będąc zawodnikiem Sokoła Tychy, otrzymał pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Polski od selekcjonera Antoniego Piechniczka w 1996 na mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Rosji, który obejrzał z ławki rezerwowych^[2]. Debiut zaliczył za kadencji selekcjonera Janusza Wójcika 25 lutego 1998 w Ramat Ganie w przegranym 0:2 meczu towarzyskim przeciwko reprezentacji Izraela, zmieniając w 46. minucie Adama Matyska^[5]. Za kadencji selekcjonera Janusza Wójcika rozegrał jeszcze jeden mecz – 18 sierpnia 1999 w Warszawie mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Hiszpanii, gdzie w 53. minucie ponownie zastąpił Adama Matyska; mecz zakończył się porażką Polski 1:2.

Po przejęciu w 1999 przez Jerzego Engela stanowiska selekcjonera reprezentacji Polski został podstawowym bramkarzem drużyny. Zagrał we wszystkich 10 meczach eliminacyjnych mistrzostw świata 2002^[16], z czego dziewięć meczów rozegrał w pełnym wymiarze czasowym (wyjazdowy mecz z Norwegią zaczynał z ławki rezerwowych, w 66. minucie meczu zastąpił Adama Matyska). reprezentacji Polski wygrała swoją grupę eliminacyjną i pierwszy raz od 1986 awansowała na mistrzostwa świata 2002 w Korei Południowej i Japonii, podczas którego Biało-Czerwoni po dwóch porażkach z reprezentacją Korei Południowej (0:2) i reprezentacją Portugalii i zwycięstwie z reprezentacją Stanów Zjednoczonych (3:1) zajęli ostatnie czwarte miejsce w Grupie D i zakończyli swój udział w turnieju po fazie grupowej, a Dudek wystąpił w dwóch pierwszych meczach, w których puścił sześć bramek, a podczas meczu z reprezentacją Stanów Zjednoczonych w bramce Biało-Czerwonych stanął Radosław Majdan.

Wystąpił w siedmiu meczach eliminacyjnych mistrzostw świata 2006^[16], jednak pod koniec eliminacji z powodu kontuzji w ostatnich meczach bronił już Artur Boruc. Z powodu niestabilnej sytuacji w klubie Liverpool selekcjoner Paweł Janas nie powołał Dudka na turniej^[17], co wywołało niezadowolenie wśród kibiców, które okazali podczas 30 maja 2006 podczas przegranego 1:2 meczu towarzyskiego z reprezentacją Kolumbii na Stadionie Śląskim w Chorzowie – po puszczonej bramce przez Tomasza Kuszczaka kibice skandowali nazwisko Dudka.

16 listopada 2005 podczas wygranego 3:1 meczu towarzyskiego z reprezentacją Estonii w Ostrowcu Świętokrzyskim po raz pierwszy został kapitanem Biało-Czerwonych. Po mistrzostwach świata 2006 wystąpił w dwóch spotkaniach reprezentacji Polski prowadzonej przez selekcjonera Leo Beenhakkera: 16 sierpnia 2006 w przegranym 0:2 meczu towarzyskim z reprezentacją Danii w Odense i 2 września w pierwszym przegranym 1:3 meczu eliminacyjnym mistrzostw Europy 2008 z reprezentacją Finlandii w Bydgoszczy^[18]. Następny mecz w reprezentacji Polski rozegrał 14 października 2009 na Stadionie Śląskim w Chorzowie za kadencji tymczasowego selekcjonera Stefana Majewskiego, kiedy to Biało-Czerwoni przegrali 0:1 w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 2010 z reprezentacją Słowacji^[19].

20 lutego 2013 prezes PZPN Zbigniew Boniek i selekcjoner Waldemar Fornalik podjęli decyzję o zorganizowaniu dla Dudka pożegnalnego meczu w reprezentacji Polski. 4 czerwca 2013 na stadionie MKS Cracovii w Krakowie reprezentacja Polski rozegrała mecz towarzyski z reprezentacją Liechtensteinu, który zakończył się zwycięstwem Biało-Czerwonych 2:0^[7]. Dudek wystąpił podczas spotkania z numerem „60” na koszulce i był kapitanem drużyny, grał do 34. minuty i został zmieniony przez Artura Boruca^[20], dzięki czemu rozegrał swój 60. mecz w reprezentacji Polski, dołączając tym samym do Klubu Wybitnego Reprezentanta^[21]. Jednocześnie stał się najstarszym reprezentantem Polski w historii (w dniu meczu miał 40 lat i 73 dni), bijąc rekord Władysława Szczepaniaka, który swój ostatni mecz w reprezentacji Polski rozegrał w 1947, mając 37 lat i 118 dni.

Kariera medialna

Jerzy Dudek udziela wywiadu (2012)

Wspólnie z Dariuszem Kurowskim wydał dwie książki biograficzne: Uwierzyć w siebie. Do przerwy 0:3 w 2005 i NieREALna kariera w 2015. Ponadto w 2012 we współpracy z psychologiem sportowym Pawłem Habratem wydał książkę Pod presją. Jak wytrzymałość psychiczna pomaga zwyciężać^[7]. Był także bohaterem książki Piotra Skorupy Jerzy Dudek. Wybitny z Knurowa, wydanej w 2013^[7].

W sierpniu 2005 zadebiutował w roli telewizyjnego komentatora piłki nożnej, relacjonując widzom TVP mecz Liverpool – CSKA Moskwa^[5]. Po zakończeniu kariery sportowej został ekspertem i komentatorem telewizyjnym piłki nożnej. Jest ekspertem, głównie TVP Sport. Występował też w kanałach sportowych Polsatu oraz komentował kilka meczów w Eurosporcie.

W 2011 został ambasadorem kampanii reklamowej „Teraz golf”, organizowanego przez Polski Związek Golfa programu promującego tę dyscyplinę^[7]. W 2011 nawiązał współpracę z firmą Castrol jako ambasador projektów promujących piłkę nożną^[22], promował medialnie m.in. Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012, których firma była oficjalnym sponsorem^[23].

Był oficjalnym „przyjacielem Euro 2012”^[24] oraz ambasadorem finału Ligi Europy UEFA (sezon 2014/2015), który odbył się w Warszawie^[25].

Dwukrotnie (w 2012 i 2014) odrzucił propozycję udziału w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami^[26].

Od 2014 w poniedziałki w „Przeglądzie Sportowym” pojawiają się felietony Dudka^[27].

Filmografia

• 2013: Piąty Stadion – on sam (odc. 77)
• 2017: Porady na zdrady – mężczyzna grający w golfa z Rafałem
• 2017: Barwy szczęścia – on sam (odc. 1616, 1634-1635 i 1645)^[28].
• 2017: Szkoła – on sam (odc. 500)^[29]

Odznaczenia i wyróżnienia

Jerzy Dudek w 2007

W 2000 wygrał Plebiscyt „Piłki Nożnej” na najlepszego piłkarza. Rok później otrzymał Piłkarskiego Oskara, przyznawanego przez PZPN i Canal Plus. Dwukrotnie z rzędu był wybierany najlepszym polskim zawodnikiem w plebiscycie redakcji „Sportu”: w 2000 i 2001. W 2006 zajął 8. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na 10. Najlepszych Sportowców Polski. W marcu 2012 wyróżniono go nagrodą Solidarni w sporcie.

Uchwałą Rady Miasta Knurowa z dnia 6 czerwca 2005 jako pierwszy został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatelstwa Miasta Knurowa^[30][31].

1 czerwca 2013 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu^[32].

W 2022 r. otrzymał Medal Świętego Brata Alberta za wspieranie osób niepełnosprawnych^[33].

Życie prywatne

Urodził się w Rybniku, jest synem Renaty i Andrzeja Dudków^[2]. Dzieciństwo i młodość spędził w Szczygłowicach^[34], jednej z dzielnic Knurowa^[35]. Ma dwóch młodszych braci, Dariusza (ur. 1975) i Piotra (ur. 1984). Wychowywał się w rodzinie górniczej, uczył się w Technikum Górniczym.

15 czerwca 1996 ożenił się z Mirellą Litwin^[2], z którą ma syna Aleksandra (ur. 1996) oraz córki: Victorię (ur. 2006) i Natalię (ur. 2006)^[36]. Mieszka w Krakowie^[37].

Amatorsko gra w golfa^[38]. Startował w kilku wyścigach samochodowych jako licencjonowany kierowca wyścigowy^[39].

W 2005 założył Fundację „Dobry Start – sport przyszłością”, zajmującą się budową boisk piłkarskich dla dzieci mieszkających na wsiach i małych miastach^[5]. W styczniu 2013 otworzył Akademię Sportu Progres Jerzego Dudka, działającą przy Centrum Rozwoju Com-Com Zone Nowa Huta w Krakowie^[22].

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010^[40] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015^[41].

Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016^[42].

Statystyki

Klubowe

Reprezentacyjne

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Polska U-21
	1996	2	0
Ogólnie		2	0
Polska
	1998	1	0
	1999	1
	2000	7
	2001	10
	2002	6
	2003	11
	2004	11
	2005	6
	2006	5
	2007	0
	2008
	2009	1
	2010	0
	2011
	2012
	2013	1
Ogólnie		60	0

Występy w reprezentacji Polski
Lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wynik	Czas gry	Mecz
1.	25.02.1998	Ramat Gan	Izrael	2:0	od 46'	Mecz towarzyski
2.	18.08.1999	Warszawa	Hiszpania	1:2	od 53'	Mecz towarzyski
3.	23.02.2000	St. Denis	Francja	1:0 v	90'	Mecz towarzyski
4.	29.03.2000	Debreczyn	Węgry	0:0	90'	Mecz towarzyski
5.	4.06.2000	Lozanna	Holandia	3:1	90'	Mecz towarzyski
6.	16.08.2000	Bukareszt	Rumunia	1:1	90'	Mecz towarzyski
7.	2.09.2000	Kijów	Ukraina	3:1	90'	El. Mundialu 2002
8.	7.10.2000	Łódź	Białoruś	3:1	90'	El. Mundialu 2002
9.	11.10.2000	Warszawa	Walia	0:0	90'	El. Mundialu 2002
10.	28.02.2001	Larnaka	Szwajcaria	4:0	do 46'	Mecz towarzyski
11.	24.03.2001	Oslo	Norwegia	3:2	od 66'	El. Mundialu 2002
12.	28.03.2001	Warszawa	Armenia	4:0	90'	El. Mundialu 2002
13.	25.04.2001	Bydgoszcz	Szkocja	1:1	90'	Mecz towarzyski
14.	2.06.2001	Cardiff	Walia	2:1	90'	El. Mundialu 2002
15.	6.06.2001	Erywań	Armenia	1:1	90'	El. Mundialu 2002
16.	15.08.2001	Reykjavík	Islandia	1:1	90'	Mecz towarzyski
17.	1.09.2001	Chorzów	Norwegia	3:0	90'	El. Mundialu 2002
18.	5.09.2001	Mińsk	Białoruś	1:4	90'	El. Mundialu 2002
19.	6.10.2001	Chorzów	Ukraina	1:1	90'	El. Mundialu 2002
20.	27.03.2002	Łódź	Japonia	0:2	do 46'	Mecz towarzyski
21.	17.04.2002	Bydgoszcz	Rumunia	1:2	90'	Mecz towarzyski
22.	4.06.2002	Pusan	Korea Południowa	0:2	90'	Mundial 2002
23.	10.06.2002	Jeonju	Portugalia	0:4	90'	Mundial 2002
24.	12.10.2002	Warszawa	Łotwa	0:1	90'	El. Euro 2004
25.	20.11.2002	Kopenhaga	Dania	0:2	90'	Mecz towarzyski
26.	12.02.2003	Split	Chorwacja	0:0	90'	Mecz towarzyski
27.	29.03.2003	Chorzów	Węgry	0:0	90'	El. Euro 2004
28.	2.04.2003	Ostrowiec Św.	San Marino	5:0	90'	El. Euro 2004
29.	6.06.2003	Poznań	Kazachstan	3:0	90'	Mecz towarzyski
30.	11.06.2003	Solna	Szwecja	0:3	90'	El. Euro 2004
31.	28.08.2003	Tallinn	Estonia	1:2	90'	Mecz towarzyski
32.	6.09.2003	Ryga	Łotwa	2:0	90'	El. Euro 2004
33.	10.09.2003	Chorzów	Szwecja	0:2	90'	El. Euro 2004
34.	11.10.2003	Budapeszt	Węgry	2:1	90'	El. Euro 2004
35.	12.11.2003	Warszawa	Włochy	3:1	90'	Mecz towarzyski
36.	16.11.2003	Płock	Serbia	4:3	do 46'	Mecz towarzyski
37.	18.02.2004	San Fernando	Słowenia	2:0	90'	Mecz towarzyski
38.	31.03.2004	Płock	Stany Zjednoczone	0:1	90'	Mecz towarzyski
39.	28.04.2004	Bydgoszcz	Irlandia	0:0	do 61'	Mecz towarzyski
40.	29.05.2004	Szczecin	Grecja	1:0	90'	Mecz towarzyski
41.	5.06.2004	Solna	Szwecja	1:3	90'	Mecz towarzyski
42.	18.08.2004	Poznań	Dania	1:5	do 46'	Mecz towarzyski
43.	4.09.2004	Belfast	Irlandia Północna	3:0	90'	El. Mundialu 2006
44.	8.09.2004	Chorzów	Anglia	1:2	90'	El. Mundialu 2006
45.	13.10.2004	Wiedeń	Austria	3:1	90'	El. Mundialu 2006
46.	13.10.2004	Cardiff	Walia	3:2	90'	El. Mundialu 2006
47.	17.11.2004	St. Denis	Francja	0:0	90'	Mecz towarzyski
48.	9.02.2005	Grodzisk Wlkp.	Białoruś	1:3	do 46'	Mecz towarzyski
49.	26.03.2005	Warszawa	Azerbejdżan	8:0	90'	El. Mundialu 2006
50.	30.03.2005	Warszawa	Irlandia Północna	1:0	90'	El. Mundialu 2006
51.	4.06.2005	Baku	Azerbejdżan	3:0	90'	El. Mundialu 2006
52.	13.11.2005	Barcelona	Ekwador	3:0	od 64'	Mecz towarzyski
53.	16.11.2005	Ostrowiec Św.	Estonia	3:1	do 46'	Mecz towarzyski
54.	1.03.2006	Kaiserslautern	Stany Zjednoczone	0:1	do 46'	Mecz towarzyski
55.	28.03.2006	Rijad	Arabia Saudyjska	2:1	do 85'	Mecz towarzyski
56.	2.05.2006	Bełchatów	Litwa	0:1	do 83'	Mecz towarzyski
57.	16.08.2006	Odense	Dania	0:2	90'	Mecz towarzyski
58.	2.09.2006	Bydgoszcz	Finlandia	1:3	90'	El. Euro 2008
59.	14.10.2009	Chorzów	Słowacja	0:1	90'	El. Mundialu 2010
60.	4.06.2013	Kraków	Liechtenstein	2:0	do 34'	Mecz towarzyski

Sukcesy

(c) Kyivcity.gov.ua, CC BY 4.0

Dudek podczas meczu pokazowego (2018)

Feyenoord Rotterdam

• Mistrzostwo Holandii: 1998/1999
• Superpuchar Holandii: 1999

Liverpool

• Puchar Anglii: 2005/2006
• Puchar Ligi Angielskiej: 2002/2003
• Tarcza Wspólnoty: 2006
• Liga Mistrzów UEFA: 2004/2005
• Superpuchar Europy UEFA: 2005

Real Madryt

(c) Kyivcity.gov.ua, CC BY 4.0

Jerzy Dudek w drużynie gwiazd Realu Madryt (2018)

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2007/2008
• Puchar Króla: 2010/2011
• Superpuchar Hiszpanii: 2008

Indywidualne

• Najlepszy bramkarz Eredivisie: 1998/1999, 1999/2000
• Najlepszy zawodnik Eredivisie: 1999/2000
• Piłkarz Roku („Piłka Nożna”): 2000
• Piłkarz Roku („Sport”): 2000, 2001
• Trofeum Alana Hardakera: 2003

Przypisy

Bibliografia

• JerzyJ. Dudek JerzyJ., DariuszD. Kurowski DariuszD., NieREALna kariera, Arskom Group, 2015, ISBN 978-83-942382-0-9 .

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Jerzego Dudka
• Jerzy Dudek w bazie 90minut.pl
• Jerzy Dudek, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-18] .
• Jerzy Dudek w bazie Weltfussball.de (niem.)
• Jerzy Dudek w bazie FootballDatabase.eu (ang.)
• Jerzy Dudek
• Jerzy Dudek w bazie National Football Teams (ang.)