Jerzy Dziewulski

Jerzy Dziewulski

młodszy inspektor Policji
Pełne imię i nazwisko	Jerzy Maciej Dziewulski
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1943 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1966–1998
Formacja	Milicja Obywatelska Policja
Jednostki	Komenda Stołeczna Policji Komenda Główna Policji
Stanowiska	dowódca jednostki antyterrorystycznej, główny specjalista
Główne wojny i bitwy	operacja Most
Późniejsza praca	polityk, przedsiębiorca
Odznaczenia

Jerzy Maciej Dziewulski (ur. 15 grudnia 1943 w Warszawie^[1]) – polski policjant, antyterrorysta i polityk.

Kierował i brał udział w wielu akcjach antyterrorystycznych. Ze strony polskiej był jednym z dowódców operacji Most. Jako jedyny policjant w Polsce został trzykrotnie odznaczony Medalem za Ofiarność i Odwagę. Był doradcą prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego do spraw bezpieczeństwa (1996–1997), a także posłem na Sejm I, II, III i IV kadencji (1991–2005).

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Po odbyciu służby wojskowej, którą ukończył jako sierżant podchorąży^[2], podjął pracę zawodową w Milicji Obywatelskiej. W 1966 rozpoczął pracę w Komendzie Stołecznej Milicji Obywatelskiej (w 1983 przekształconej w Stołeczny Urząd Spraw Wewnętrznych, a w 1990 w Komendę Stołeczną Policji)^[3], będąc funkcjonariuszem wydziału kryminalnego oraz pełniąc m.in. funkcję dowódcy jednostki antyterrorystycznej na lotnisku Okęcie w Warszawie.

14 marca 1980 był jedną z pierwszych osób prowadzących akcję rozpoznawczą i ratunkową po katastrofie lotniczej samolotu „Mikołaj Kopernik”, w której zginęło 87 osób, w tym piosenkarka Anna Jantar^[4]. Siedem lat później, 9 maja 1987, prowadził podobne czynności po katastrofie lotniczej w Lesie Kabackim^[5].

W grudniu 1981, na krótko przed wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego, brał udział w stłumieniu strajku okupacyjnego studentów i pracowników Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w Warszawie^[6], którzy protestowali przeciwko podporządkowaniu uczelni przepisom ustawy o wyższym szkolnictwie wojskowym^[7]. Był jednym z autorów planu zajęcia szkoły i jednym z dowodzących akcją^[6][8].

W 1980 ukończył studia magisterskie na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego^[1][3]. Odbył szkolenie w siłach specjalnych Izraela, uzyskując uprawnienia specjalisty taktyki i techniki walki z terroryzmem, a także szkolenia prowadzone przez instytucje publiczne w Stanach Zjednoczonych, Francji i Niemczech^[3][9]. Uzyskał liczne licencje (m.in. licencję strzelca wyborowego, licencję specjalisty do walki z terroryzmem i bandytyzmem), a także uprawnienia, w tym instruktora strzeleckiego z broni palnej krótkiej i długiej. Został specjalistą w wyszukiwaniu i neutralizacji środków i urządzeń wybuchowych oraz specjalistą w posługiwaniu się bronią specjalnego przeznaczenia^[3][9][10].

W 1991 przeniósł się do Komendy Głównej Policji^[3], gdzie pełnił funkcję głównego specjalisty. Z Policji odszedł w 1998^[3] w stopniu młodszego inspektora^[11], co było konsekwencją wprowadzenia konstytucyjnego zakazu łączenia mandatu poselskiego ze służbą w tej formacji^[2].

Kierował działaniami podczas trzynastu zamachów terrorystycznych, także na pokładach samolotów, wyprowadzając 765 pasażerów z sytuacji bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia; w czasie tych akcji nie zginął żaden z pasażerów^[12]. Ze strony polskiej osłaniał oraz pełnił funkcję dowódcy operacji Most, która umożliwiła przerzut osób pochodzenia żydowskiego z krajów byłego ZSRR do Izraela. Za przeprowadzenie tej operacji został odznaczony przez stronę polską i izraelską^[9].

Był dwukrotnie ranny podczas służby^[2]. Jako jedyny policjant w Polsce został trzykrotnie odznaczony Medalem za Ofiarność i Odwagę^[12].

Jako konsultant brał udział w produkcji polskiego serialu kryminalnego 07 zgłoś się. Wystąpił w nim w czterech odcinkach z lat 1984–1987, w tym w odcinku nr 19 (Zamknąć za sobą drzwi), skierowanym do rozpowszechniania w kinach^[13].

Po zakończeniu w 2005 działalności politycznej zajął się prowadzeniem działalności gospodarczej jako doradca w zakresie bezpieczeństwa^[14]. Jako ekspert ds. antyterroryzmu występował w roli komentatora programów telewizyjnych^[15].

Jerzy Dziewulski podczas Warszawskich Targów Książki (2017)

Działalność polityczna

Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[10]. W wyborach w 1991 został posłem I kadencji z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa^[16]. W 1993 i 1997 był ponownie wybierany do Sejmu z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej^[17][18].

Podczas kampanii prezydenckiej w 1995 odpowiadał za ochronę Aleksandra Kwaśniewskiego^[9]. Od grudnia 1995 do maja 1996 pełnił nieetatową funkcję jego sekretarza osobistego^[2]. W latach 1996–1997 zajmował stanowisko doradcy prezydenta RP ds. bezpieczeństwa^[3]. W 1999 został członkiem przekształconego w partię Sojuszu Lewicy Demokratycznej^[3].

W wyborach w 2001 po raz czwarty uzyskał mandat poselski z listy SLD-UP w okręgu olsztyńskim. Jako poseł zasiadał w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych (był dwukrotnie zastępcą przewodniczącego tej komisji) i w Komisji Łączności z Polakami za Granicą^[1][3]. W 2005 jako kandydat niezależny bez powodzenia startował w wyborach do Senatu^[19].

Życie prywatne

Żonaty, ojciec dwójki dzieci^[3]. W młodości grał w piłkę nożną oraz w hokeja na lodzie, uprawiał także m.in. kolarstwo i boks. Został instruktorem narciarskim^[2]. Jest pasjonatem motoryzacji^[2][20]. Brał udział w wyścigach motocyklowych i rajdach samochodowych, m.in. Gumball 3000 i Rage-Race^[21]. Jest kolekcjonerem sportowych samochodów i motocykli^[20].

Publikacje

Współautor książek, w formie wywiadów rzek przeprowadzonych z nim przez Krzysztofa Pyzię, zatytułowanych: Jerzy Dziewulski o polskiej policji (Prószyński i S-ka, Warszawa 2017)^[22], Jerzy Dziewulski o terrorystach w Polsce (Prószyński i S-ka, Warszawa 2018)^[23] oraz Jerzy Dziewulski o kulisach III RP (Prószyński i S-ka, Warszawa 2019)^[24].

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal za Ofiarność i Odwagę (trzykrotnie)^[25]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Jerzy Dziewulski – strona prywatna. [dostęp 2020-06-19].