Jerzy Gelbard

Jerzy Gelbard
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1894
Częstochowa

Data śmierci

lipiec 1944

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Warszawska

Praca
Styl

modernizm

Biuro

„Biuro Projektów Jerzy Gelbard i Roman Sigalin – Architekci SARP”

Budynki

Adria

Kamienica Juliana Glassa przy ul. Lwowskiej w Warszawie 7 z charakterystyczną dla twórczości Jerzego Gelbarda i Romana Sigalina wykuszową fasadą

Jerzy Gelbard (ur. 9 lutego 1894 w Częstochowie, zm. lipiec 1944)[1][2] – polski architekt.

Życiorys

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, ochotnik w Pierwszym Pułku Artylerii Ciężkiej Legionów Polskich[1]. W 1922 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[1]. W dwudziestoleciu międzywojennym prowadził w Warszawie biuro architektoniczne z Romanem Sigalinem[2]. Obaj architekci zaprojektowali wspólnie m.in. serię luksusowych kamienic o charakterystycznych wykuszowych fasadach[3].

Od 1940 przebywał w warszawskim getcie[2]. Później ukrywał się po „stronie aryjskiej”[2]. Aresztowany przez Niemców, trafił na Pawiak, a później do obozu koncentracyjnego na Majdanku[2]. Zginął w 1944, prawdopodobnie już po opuszczeniu wyzwolonego obozu[2].

Ważniejsze prace

Życie prywatne

Był mężem Izabeli Stachowicz, którą poznał i poślubił w czasie swego pobytu w Paryżu[20].

Przypisy

  1. ↑ a b c Jerzy Gelbard na stronie In memoriam SAP
  2. ↑ a b c d e f Polski Słownik Judaistyczny. Gelbard Jerzy. W: Żydowski Instytut Historyczny [on-line]. jhi.pl. [dostęp 2020-02-26].
  3. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 3. Dmochowskiego-Furmańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 159. ISBN 83-9006629-2-2.
  4. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 4. Gagarina–Humańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1997, s. 211. ISBN 83-909794-5-4.
  5. ↑ a b Stanisław Łoza: Architekci i budowniczowie w Polsce. Warszawa: Budownictwo i Architektura, 1954, s. 91.
  6. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 149. ISBN 83-88372-24-6.
  7. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 388. ISBN 83-88372-30-0.
  8. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 4. Gagarina–Humańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1997, s. 259. ISBN 83-909794-5-4.
  9. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 390. ISBN 83-88372-30-0.
  10. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 4. Gagarina–Humańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1997, s. 258. ISBN 83-909794-5-4.
  11. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 31. ISBN 83-60350-00-0.
  12. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 14 Nowowiejska-Francesco Nullo. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2008, s. 130. ISBN 978-83-88372-37-7.
  13. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 81. ISBN 83-60350-00-0.
  14. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 12. Plac Na Rozdrożu-Nowiniarska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2006, s. 197. ISBN 83-88372-34-3.
  15. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 63. ISBN 83-902793-5-5.
  16. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 84. ISBN 83-60350-00-0.
  17. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 362. ISBN 978-83-88372-42-1.
  18. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 124. ISBN 83-60350-00-0.
  19. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 418. ISBN 83-88372-30-0.
  20. ↑ Ida Świerkocka: Śladami gwiazd II RP. Miejsca, ludzie, historie. Warszawa: Skarpa Warszawska, 2017, s. 219. ISBN 978-83-63842-50-5.

Media użyte na tej stronie

Kamienica Juliana Glassa przy ul. Lwowskiej 7 w Warszawie 2020.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Kamienica Juliana Glassa przy ul. Lwowskiej 7 w Warszawie