Jerzy Gołaczyński
Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1935 |
---|---|
Poseł na Sejm kontraktowy | |
Okres | od 18 czerwca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Jerzy Michał Gołaczyński (ur. 16 listopada 1935 w Warszawie) – polski polityk, działacz partyjny w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, poseł na Sejm PRL VIII i X kadencji.
Życiorys
Ukończył w 1972 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra pedagogiki. W 1959 został zatrudniony Związku Młodzieży Wiejskiej, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Powiatowego ZWM w Lubaniu. W okresie 1964–1973 był dyrektorem tamtejszego Międzyzakładowego Domu Kultury. W 1973 przeszedł do pracy w administracji państwowej, został kierownikiem wydziału prezydialnego i dyrektorem biura Powiatowej Rady Narodowej w Lubaniu, a także dyrektorem biura Wojewódzkiej Rady Narodowej w Jeleniej Górze. W okresie 1978–1981 był prezesem Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Jeleniej Górze. W 1981 został powołany na stanowisko wicewojewody jeleniogórskiego, a od 1983 do 1986 pełnił funkcję wojewody.
Od 1959 do rozwiązania pozostawał członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1961–1965 był radnym PRN w Lubaniu, w latach 1976–1978 pełnił funkcję przewodniczącego WRN w Jeleniej Górze, po czym przez kolejne dwa lata sekretarza komitetu wojewódzkiego Frontu Jedności Narodu. W 1986 został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Jeleniej Górze, pełnił tę funkcję aż do rozwiązania partii w 1990[1]. Delegat na IX i X Zjazd PZPR.
W 1980 i 1989 uzyskiwał mandat posła na Sejm VIII i X kadencji. W trakcie VIII kadencji przewodniczył Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o spółdzielniach i ich związkach, a w trakcie X kadencji Komisji Obrony Narodowej, na jej koniec należał do Parlamentarnego Klubu Lewicy Demokratycznej. Przewodniczył delegacjom Parlamentu RP do Zgromadzenia Północnoatlantyckiego, nie ubiegał się o reelekcję.
W III Rzeczypospolitej wycofał się z polityki. Do czasu przejścia na emeryturę był m.in. dyrektorem oddziału Banku Zachodniego[2]. Został wiceprezesem zarządu Jeleniogórskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego[3] oraz honorowym prezesem Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980)
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrna Odznaka im. Janka Krasickiego[4]
Przypisy
- ↑ Informacje w BIP IPN. [dostęp 2013-06-29].
- ↑ Zjazd dawnych towarzyszy, „Gazeta Wrocławska” z 28 października 2003.
- ↑ Informacje na stronie Jeleniogórskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. [dostęp 2013-06-29].
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-06-29].
Bibliografia
- Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2013-06-29].
- Informacja o działalności Sejmu PRL (VIII kadencja, 1980–1985), Warszawa 1985.
- Sejm i Senat RP 1989–1991, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1991.
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnej Odznaki im. Janka Krasickiego
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej