Jerzy II Wsiewołodowicz

Jerzy II

Юрий Всеволодович

— Wielki książę Włodzimierza —
wielki książę włodzimierski
Okres	od 1212 do 1216
Poprzednik	Wsiewołod III
Następca	Konstantyn I
wielki książę włodzimierski
Okres	od 1218 do 1238
Poprzednik	Konstantyn I
Następca	Jarosław II
Dane biograficzne
Dynastia	Rurykowicze
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1188 Suzdal
Data i miejsce śmierci	4 marca 1238 rzeka Sit
Przyczyna śmierci	śmierć odniesiona podczas bitwy Rusi i Mongołów (Podbój Rusi przez Mongołów)
Miejsce spoczynku	Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu
Ojciec	Wsiewołod III
Matka	Maria
Rodzeństwo	Zbysława Wierusława Konstantyn Wsiesław Borys Gleb Elena Jarosław II Włodzimierz Światosław III Iwan
Małżeństwo	Agafia
Dzieci	Wsiewołod Mścisław Włodzimierz NN, córka Fiodora

Jerzy II Wsiewołodowicz (Fresk w Soborze Archangielskim)

Jerzy II Wsiewołodowicz, ros. Ю́рий (Гео́ргий) II Все́володович (ur. 26 listopada 1189, zm. 4 marca 1238) – wielki książę włodzimierski z dynastii Rurykowiczów. Syn Wsiewołoda III Wielkie Gniazdo. Święty Rosyjskiego kościoła prawosławnego.

Hagiografia

Od młodości przejawiał gorliwość w wierze, rygorystycznie przestrzegając przykazania i działając dobroczynnie. Jeszcze będąc młodzieńcem, przyczynił się do rozbudowy włodzimierskiego monasteru Narodzenia Matki Bożej.

W 1212 r. Jerzy został wielkim księciem włodzimierskim. W czasie swych rządów dokładał starań, aby wiara prawosławna umacniała się wśród poddanych, a także docierała do pogan poza granicami księstwa. W tym celu założył miasto Niżny Nowogród, gdzie wzniósł dwie cerkwie oraz monaster Zwiastowania^[1]. Gorliwy w głoszeniu chrześcijaństwa książę otrzymał przydomek „Ojca i Pana”.

Podczas najazdu Tatarów na ziemie ruskie Jerzy stanął na czele obrońców księstwa. W 1238 r. Batu-chan pojawił się pod murami Włodzimierza. Zdobył miasto, a większość mieszkańców, w tym rodzinę książęcą, wymordował. 4 marca doszło do decydującego starcia nad rzeką Sitą, w którym wojska ruskie zostały pokonane. Podczas bitwy zginął sam książę. Jego ciało odnalazł na pobojowisku biskup rostowski Cyprian, po czym przewiózł do Rostowa. Rok później przeniesiono je do Włodzimierza. W 1645 r. otwarto książęcy grób, ciało przełożono do srebrnego grobowca i na stałe umieszczono w soborze Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu.

Cerkiew prawosławna wspomina świętego 4 lutego i 23 czerwca (Sobór świętych włodzimierskich) według kalendarza juliańskiego.

W ikonografii Jerzy przedstawiany jest w dwóch odmiennych typach: jako mężczyzna w książęcej zbroi, z koroną na głowie, mieczem (a niekiedy również tarczą) u nogi i wysoko uniesionym krzyżem w dłoni, bądź odziany w książęcy płaszcz z rękoma modlitewnie skierowanymi ku "Chrystusowi w obłoku". Ma zazwyczaj krótką brodę, której kolor różni się zależnie od wyobrażenia, poczynając od blondu, kończąc na brunatnej.

Rodzina

Poślubił Agafię (Agatę), córkę Wsiewołoda Czeremnego. Miał z nią 3 synów: Wsiewołoda, Mścisława, Włodzimierza i 2 córki: Fiodorę^[2] oraz nieznaną z imienia, która między 1 marca 1226 a 28 lutego 1227 poślubiła Wasylka Romanowicza^[3][4].

Przypisy

Bibliografia

• Św. Jerzy, wielki książę włodzimierski na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)

Linki zewnętrzne

• Ikona św. Jerzego