Jerzy Jóźwiak

Jerzy Jóźwiak

Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1937 Tarnowskie Góry
Minister rynku wewnętrznego
Okres	od 12 listopada 1985 do 14 października 1988[1]
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik	Anna Kędzierska
Następca	Marcin Nurowski
Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego
Okres	od 18 kwietnia 1989 do 28 lutego 1990
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik	Tadeusz Witold Młyńczak
Następca	Aleksander Mackiewicz
Odznaczenia

Jerzy Józef Jóźwiak (ur. 28 stycznia 1937 w Tarnowskich Górach) – polski polityk, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, minister handlu wewnętrznego i usług (1985–1987) i minister rynku wewnętrznego (1987–1988), przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego.

Życiorys

Syn Stanisława i Marii. Urodził się w rodzinie o tradycjach rzemieślniczych, ojciec był członkiem Stronnictwa Demokratycznego^[2]. Absolwent III LO im. Stefana Batorego w Chorzowie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim (1960), następnie zaś na Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu w Katowicach (1970). W latach 1968–1970 odbywał aplikację sędziowską przy Sądzie Wojewódzkim w Katowicach zakończoną egzaminem. Po studiach przez krótki okres pracował jako radca prawny w Rudzkich Zakładach Spożywczych w Rudzie Śląskiej.

Od 1960 należał do Stronnictwa Demokratycznego, pełniąc obowiązki sekretarza Miejskiego Komitetu w Chorzowie (1961–1970), przewodniczącego MK (1973–1976), sekretarza Wojewódzkiego Komitetu w Katowicach (1976–1978) oraz przewodniczącego WK tamże (1980–1985). Od 1965 do 1975 zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej Chorzowa, sprawując funkcję wiceprzewodniczącego jej prezydium w kadencji 1969–1973. W latach 1973–1976 pełnił obowiązki wiceprezydenta śląskich miast, początkowo Chorzowa (do 1975), a następnie Katowic. Był również wicewojewodą katowickim (1978–1980) oraz wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach (1975–1983). W latach 1976–1985 wykonywał mandat posła na Sejm PRL VII i VIII kadencji. Od listopada 1985 do października 1987 minister handlu wewnętrznego i usług, a następnie minister rynku wewnętrznego w rządzie Zbigniewa Messnera.

W latach 1985–1986 był sekretarzem Centralnego Komitetu, zaś od kwietnia 1989 do lutego 1990 prezesem CK SD. W wyborach czerwcowych w 1989 nie został wybrany na posła z listy krajowej. Jako przewodniczący SD był sygnatariuszem umowy koalicyjnej z 17 sierpnia 1989 między Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność”, Zjednoczonym Stronnictwem Ludowym i SD, która doprowadziła do zmiany układu rządzącego Polską, a w konsekwencji do upadku ustroju socjalistycznego^[3]. Po odejściu z funkcji prezesa SD nie brał udziału w życiu politycznym. Zajął się biznesem. W latach dziewięćdziesiątych był wspólnikiem i członkiem Zarządu spółki „Legro” z siedzibą w Zabrzu, zajmującej się obrotem hurtowym produktami alkoholowymi. 28 lutego 2007 wraz z drugim wspólnikiem sprzedali swoje udziały (łącznie 100% kapitału zakładowego) ukraińskiej firmie Nemiroff. Po sprzedaży udziałów został doradcą Zarządu spółki, która zmieniła nazwę na: „Nemiroff Polska”. Od 2019 zaangażowany w działalność Regionalnej Fundacji Pomocy Niewidomym, jako przewodniczący Rady Fundatorów.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej oraz Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Jóźwiak, w: Kto jest kim w Polsce 1989, Wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 476
• Informacje w BIP IPN