Jerzy Jabłonowski
Jerzy Jabłonowski (zm. 1943 w Auschwitz) – legionista, porucznik Wojska Polskiego, adiutant marszałka Józefa Piłsudskiego, armator z Gdyni[1].
Podczas II wojny światowej, po zajęciu Polski przez III Rzeszę działał w konspiracji, zajmując się m.in. pracami nad znakiem Polski Walczącej[2]. Aresztowany i przewieziony na Pawiak w 1940 roku, 6 stycznia 1941 roku wysłany do obozu Auschwitz, gdzie został rozstrzelany w 1943 r.[1]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2645
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaka za Rany i Kontuzje (4)
- Odznaka „Za wierną służbę”
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[3]
Przypisy
- ↑ a b Leon Wanat: Za murami Pawiaka. Warszawa: Książka i Wiedza, 1985, s. 385.
- ↑ Irena Rybotycka: Znak Polski Walczącej. [dostęp 2018-12-29].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 242.
Media użyte na tej stronie
Marszałek Józef Piłsudski w towarzystwie generałów Wojska Polskiego - fotografia grupowa. Stoją na pierwszym planie od lewej: por. Jerzy Jabłonowski, gen. Daniel Konarzewski, marszałek Józef Piłsudski, gen. Lucjan Żeligowski, gen. Roman Górecki oraz gen. Gustaw Orlicz-Dreszer (na lewo za marszałkiem), gen. Jakub Krzemieński (na prawo za marszałkiem), gen. Aleksander Litwinowicz (na prawo za gen. Żeligowskim), gen. Józef Olszyna-Wilczyński (na prawo za gen. Dreszerem), mjr Wojciech Fyda (w głębi, na lewo od nierozpoznanego mężczyzny w cywilnym ubraniu z wąsami), płk Sergiusz Zahorski (na lewo za gen. Konarzewskim), ppłk Jan Głogowski (na lewo za płk. Zahorskim), por. Michał Galiński (na prawo za płk. Głogowskim).