Jerzy Jakubowski (lekarz)

Jerzy Jakubowski

Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1887 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 sierpnia 1967 Wrocław
profesor nauk medycznych
Specjalność: kardiologia
Alma Mater	Uniwersytet Paryski
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Jerzy Jakubowski (ur. jako Jerzy Muszkatenblit 13 grudnia 1887 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1967 we Wrocławiu) – polski lekarz kardiolog, profesor Uniwersytetu Łódzkiego.

Syn Jakuba. Jako uczeń i student działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej, w latach 1903-06 był parokrotnie więziony, w 1906 roku zesłany do guberni ołonieckiej. Udało mu się uciec, przez Warszawę trafił do Paryża i tam studiował medycynę. W Paryżu na zebraniach partyjnych i spotkaniach towarzyskich zetknął się m.in. z Włodzimierzem Leninem, Gieorgijem Plechanowem i Esterą Golde-Stróżecką. W 1914 roku nostryfikował dyplom w Kijowie. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, brał udział w rewolucji październikowej. W okresie międzywojennym praktykował w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej jako lekarz wojskowy. 1939–1941 naczelny lekarz Zarządu Uzdrowisk Ukrainy we Lwowie, od 1941 do 1944 przebywał w Warszawie, po upadku powstania w Skierniewicach, a od lutego 1945 w Łodzi. Po wojnie został profesorem na Uniwersytecie Łódzkim^[1]. Do 1963 był kierownikiem II Kliniki Chorób Wewnętrznych w Łodzi (jego następcą został Włodzimierz Musiał)^[2].

Należał do PPS-Lewicy, potem do KPP i od 1945 roku do PPR. Przed wojną wspólnie z Piotrem Wojciechowskim wydawał „Dziennik Popularny”. Współpracował m.in. z Teodorem Duraczem i Leonem Purmanem. Był odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1950)^[3].

Wybrane prace

• O raku pierwotnym płuca. Warszawskie Czasopismo Lekarskie (1931)
• O zespole objawowym zapalenia tętnicy głównej zstępującej. Ther. Nova (1932)

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.