Jerzy Jarowiecki

Jerzy Jarowiecki
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1930
Borysław

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia książki, literaturoznawstwo, prasoznawstwo
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Doktorat

1964

Profesura

14 lutego 1985

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Pedagogiczna w Krakowie
Uniwersytet Szczeciński

Jerzy Jarowiecki (ur. 27 maja 1930, Borysław, pow. Drohobycz[1]) – prasoznawca, literaturoznawca, historyk prasy, profesor w Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.

Życiorys

Od 1941 mieszkał we Lwowie, a w 1945 został repatriowany do Bytomia. Następnie przeniósł się do Wałbrzycha, gdzie w 1950 ukończył I Państwowe Gimnazjum oraz Liceum im. B. Limanowskiego. Tam też podjął pracę jako nauczyciel w miejscowej szkole podstawowej[1].

W 1957 ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie i obronił pracę magisterską Monografia powieści historycznych J. I. Kraszewskiego "Sceny Sejmowe" i "Grzechy hetmańskie", napisaną pod kierunkiem prof. dr. Wincentego Danka. Pod jego kierunkiem w 1964 obronił również rozprawę doktorską Źródła i klasyfikacja historycznych powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego z czasów stanisławowskich[1][2]. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 1985[3].

W latach 1955-2002 związany z Uniwersytetem Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[4]. W latach 1987-1990 był także jego prorektorem. W latach 1978-2002 był kierownikiem Samodzielnego Zakładu Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej oraz dyrektorem Instytutu Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej[5].

Wykładał na Wydziale Zarządzania Wyższej Szkoły Zarządzania "Edukacja" we Wrocławiu, na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego (w latach 1985-1994 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej tamże) oraz na Wydziale Nauk Humanistycznych Akademii Polonijnej[3]. W latach 2010-2012 prorektor Małopolskiej Wyższej Szkoły Zawodowej im. J. Dietla w Krakowie[5].

W latach 1993-2007 był członkiem Zarządu Komisji Prasoznawczej Oddział PAN w Krakowie. Był także redaktorem naczelnym "Rocznika Historii Prasy Polskiej"[5].

Od 1953 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[6]. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR w Wyższej Szkole Pedagogicznej[6]. Od 1968 do 1970 był kierownikiem Wydziału Kultury, Nauki i Oświaty Komitetu Wojewódzkiego tej partii w Krakowie, a w 1987 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Kontrolno-Rewizyjnej Komitetu Krakowskiego PZPR[6].

Wybrane publikacje

  • Prasa lwowska w latach 1864-1918: bibliografia, 2002, ISBN 83-7271-181-X
  • Studia nad prasą polską XIX i XX wieku, 1997, ISBN 83-86841-89-3
  • Prasa polska 1939-1945, 1980, ISBN 83-01-01728-7 (wspólnie z Jerzym Myślińskim i Andrzejem Notkowskim)
  • Katalog krakowskiej prasy konspiracyjnej 1939-1945, 1978
  • Prasa podziemna w latach 1939-1945: studia i szkice, 1975
  • Życie kulturalne w Krakowie w latach 1945-1969, 1970[5][7]

Przypisy

  1. ↑ a b c Czterdziestopięciolecie pracy naukowej prof. drą hab. Jerzego Jarowieckiego, [w:] "Przegląd Biblioteczny" 2000, z. 2.
  2. ↑ Jerzy Jarowiecki, Lubimyczytać.pl [dostęp 2021-01-03].
  3. ↑ a b Prof. dr hab. Jerzy Jarowiecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-01-04].
  4. ↑ Jarowiecki Jerzy, Bibliografia, 3 stycznia 2021.
  5. ↑ a b c d Nasi autorzy, [w:] "Rocznik Historii Prasy Polskiej" 2013, z. 2, 3 stycznia 2021.
  6. ↑ a b c Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-23].
  7. ↑ Biblioteka Narodowa, www.bn.org.pl [dostęp 2021-01-03].