Jerzy Kłossowski

Grób Jerzego Kłossowskiego na Starych Powązkach

Jerzy Antoni Kłossowski (ur. 19 kwietnia 1893 w Kielcach, zm. 12 sierpnia 1978 w Warszawie[1]) – komandor dyplomowany Marynarki Wojennej, autor wspomnień.

Życiorys

Urodził się i wychował w Kielcach[2]. 10 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika, zaliczony do 1. Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny[3]. Absolwent rocznych studiów podyplomowych w Ecole Hydrographique we Francji ukończonych w 1922 r., od grudnia 1922 był organizatorem i szefem Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej RP. Funkcję tę pełnił do 1925 r., będąc też w tym okresie dowódcą ORP Pomorzanin[4][5]. Dowódca okrętów: w 1924–1925 ORP Pomorzanin, w 1927 i 1928 ORP Generał Haller, w V – X 1933 ORP Krakowiak, od X 1933 do I 1934 ORP Bałtyk[6]. W latach 1925–1927 był słuchaczem Morskiej Szkoły Wojennej (franc. École de Guerre Navale) w Paryżu. 25 czerwca 1927 minister spraw wojskowych przyznał mu tytuł naukowy oficera Sztabu Generalnego[7] (od 22 grudnia 1928 – oficer dyplomowany). 18 lutego 1930 został mianowany na stopień komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 1. lokatą w korpusie morskim[8].

W okresie międzywojennym pełnił też inne funkcje kierownicze i dydaktyczne, był m.in. wykładowcą toruńskiej Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej[6] i naczelnikiem biura personalnego Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Toruniu[9]. Z dniem 1 lutego 1934 został przydzielony do dyspozycji Ministra Komunikacji na okres sześciu miesięcy[10]. Z dniem 31 lipca tego roku został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do Kierownictwa Marynarki Wojennej[11].

W 1945 jako komandor podporucznik zajmował etat admiralski i kierował Oddziałem Marynarki Wojennej przy MON oraz brał udział w lustracjach przedwojennych oficerów marynarki chcących kontynuować służbę wojskową[12].

W 1970 r. opublikował książkę pt. „Wspomnienia z Marynarki Wojennej”, wydaną przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie (drugie wydanie przez tego samego wydawcę w 1977 r.)[13].

Zmarł 12 sierpnia 1978 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 45-4-30)[14][15].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sawicki J. (red.), 2011: Kadry morskie Rzeczypospolitej, tom V. Wyd. Pol. Tow. Nautologiczne, Akademia Marynarki Wojennej, Instytut Historii WNHiS [1]
  2. ↑ Duda i Pająk 2013 ↓, s. 111.
  3. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919 roku, s. 1841.
  4. ↑ Duda D.: Funkcjonowanie Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej w okresie międzywojennym. [2] s. 96, 101.
  5. ↑ Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej RP, www.bhmw.mw.mil.pl [dostęp 2017-11-18].
  6. ↑ a b http://www.smp.am.szczecin.pl/Content/1581/kadry5.pdf?handler=pdf
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 193.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 68.
  9. ↑ a b M.P. z 1937 r. nr 100, poz. 145 „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 191.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 252.
  12. ↑ Nawrot D., 2011: Historia Korpusu Oficerskiego Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej. Post scriptum. Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej, Rok LII Nr 1 (184), s. 177–178 [3]
  13. ↑ Katalog Biblioteki Narodowej
  14. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KŁOSSOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-04-18].
  15. ↑ a b Duda i Pająk 2013 ↓, s. 116.
  16. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 394.
  18. ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga: 1929, s. 130

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Jerzy Kłossowski grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Jana Kłossowskiego na Starych Powązkach