Jerzy Karol Kurnatowski

Jerzy Karol Kurnatowski
Ilustracja
Fotografia z ok. 1930
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1874
Wola Krokocka

Data i miejsce śmierci

22 maja 1934
Wola Krokocka

Zawód, zajęcie

prawnik
ekonomista

Małżeństwo

Jadwiga Boetticher

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Order Lwa Białego IV Klasy (Czechy) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jerzy Karol Kurnatowski herbu Łodzia pseudonim Karol Bytyń, U. Prokop (ur. 1 lipca 1874 w Woli Krokockiej koło Szadku, zm. 22 maja 1934 tamże) – polski prawnik, ekonomista i publicysta, działacz społeczności ewangelicko-reformowanej w RP, wolnomularz[1]

Życiorys

Był synem Witolda (1827-1907) sędziego pokoju i jego drugiej żony Eleonory z Klimaszewskich. Maturę zdał w Gimnazjum klasycznym w Łodzi. W latach 1892-1897 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W 1897 po przedstawieniu tezy z zakresu prawa karnego, zatytułowanej Duel (Pojedynek), uzyskał tytuł kandydata praw. Po studiach w latach 1896–1899 pracował w kancelarii adwokackiej, a później przez kolejne cztery lata (1899–1903) gospodarował w Woli Krokockiej. W 1901 roku otworzył własną kancelarię adwokacką w Łodzi, w 1903 przeniósł się do Warszawy. W 1902 ożenił się z Jadwigą z Boetticherów malarką. Nie mieli dzieci. W 1904 wyjechał do Paryża do 1907 studiował w Collège Libre des Sciences Sociales. Powrócił do Warszawy w 1908, w czasie I wojny światowej od 1915 przebywał w Petersburgu gdzie był szefem biura prasy zagranicznej Rady Międzypartyjnej. W Petersburgu prowadził aktywną działalność w Towarzystwie Prawników i Ekonomistów, wygłaszając referaty na tematy polityczne i gospodarcze. Był zwolennikiem podejmowania działalności gospodarczej przez samorządy, które powinny konkurowa z firmami prywatnymi. W lipcu 1918 powrócił do Polski, do Warszawy. W latach 1919–1920 działał w na rzecz akcji plebiscytowej na Mazurach. Zorganizował kurs i prowadził wykłady dla działaczy plebiscytowych. Był założycielem i prezesem (przez 7 lat) Zrzeszenia Plebiscytowego Ewangelików-Polaków. Blisko współpracował z biskupem Juliuszem Bursche i Mazurskim Komitetem Plebiscytowym, W latach 1919-1923 pracował kolejno w Ministerstwie Komunikacji, gdzie był współredaktorem pisma „Bandera Polska”, w Ministerstwie Robót Publicznych i Głównym Urzędzie Statystycznym. W latach 1919-1934 był profesorem Szkoły Nauk Politycznych i kierował katedrą historii społeczno-gospodarczej. W latach 1929-1934 wykładał politykę gospodarczą oraz historię przemysłu i handlu, będąc także profesorem Instytutu Studiów Handlowych i Orientalistycznych. Był wykładowcą spółdzielczości w Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie 11 czerwca 1919 mianowano go docentem[2]. W 1922 kandydował do Sejmu RP, jednak nie zdobył mandatu posła. Należał do Polskiego Stronnictwa Mieszczańskiego i wchodził w skład Rady Naczelnej tej organizacji[3].

Przez trzy kadencje (9 lat) Jerzy Kurnatowski był radcą konsystorza ewangelicko-reformowanego, jak również członkiem zarządu i prezesem Zrzeszenia Ewangelików-Polaków. Odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Legią Honorową i czechosłowackim Orderem Białego Lwa IV klasy[4].

Zmarł w Woli Krokockiej, został pochowany na cmentarzu w Szadku w części przeznaczonej dla ewangelików..[5]

Publikacje

Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie 180 edytorów pięciotomowej Ilustrowanej encyklopedii Trzaski, Everta i Michalskiego wydanej w latach 1926-1928 gdzie zredagował hasła związane z ekonomią[6]. Napisał również:

  • Teoria i praktyka radykalizmu 1906.
  • Dobro i zło. Studia etyczne, Lwów-Warszawa 1907.[7]
  • Katolicyzm i polskość, Kielce 1907.[8]
  • Solidaryzm według wykładów Gide’a, Lwów 1908.
  • Zasady moralne, Warszawa 1909.[9]
  • Doktryny ekonomiczne, Warszawa 1909.[10]
  • Pomoc wzajemna, Warszawa 1910.[11]
  • Robotnicze związki zawodowe: praktyka i teoria., Warszawa 1911.[12]
  • Przyczyny wojny europejskiej, Warszawa 1915.[13]
  • Solidaryzm jako doktryna demokracji, Warszawa 1922.
  • Sejm a miasta, Warszawa 1922.[14]
  • Polacy w Niemczech i Niemcy w Polsce, Warszawa 1925[15] (tłumaczenie francuskie i angielskie)[16][17].
  • Zagadnienie Prus Wschodnich, Warszawa 1925[18] (również tłumaczenie francuskie i włoskie).
  • Czechosłowacja i Czechosłowacy 1926.[19]
  • Kaszubi, ich rozwój kulturalny i gospodarczy, Warszawa 1929.[20]
  • Polskie kandydatury na tron czeski, Warszawa 1932.[21]
  • Współczesne idee społeczne, Warszawa 1933.[22]
  • Pozyskanie korony czeskiej przez Jagiellonów, Warszawa 1933.[23]

Przypisy

  1. Ludwik Hass, Ambicje, rachuby, rzeczywistość : wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905-1928, Warszawa 1984, s. 367.
  2. Wolna Wszechnica Polska. W: Szkoły wyższe Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1930, s. 312.
  3. Tadeusz Marszał "Jerzy Karol Kurnatowski" [w:] "Biuletyn Szatkowski" tom 5 wyd. 2005 s 7-29
  4. Stanisław Konarski Jerzy Karol Kurnatowski [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XVI wyd. 1971
  5. Informacje o nagrobku
  6. Trzaska 1939 ↓.
  7. Jerzy Kurnatowski, Dobro i zło : studja etyczne, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  8. Jerzy Kurnatowski, Katolicyzm i polskość, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  9. Jerzy Kurnatowski, Zasady moralne, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  10. Jerzy Kurnatowski, Doktryny ekonomiczne, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  11. Jerzy Kurnatowski, Pomoc wzajemna, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  12. Jerzy Kurnatowski, Robotnicze związki zawodowe : praktyka i teorja, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  13. J. Kurnatowski, Przyczyny wojny europejskiej, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  14. Jerzy Kurnatowski, Sejm, a miasta, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  15. Polacy w Niemczech i Niemcy w Polsce, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  16. Georges Kurnatowski, Les Polonais en Allemagne et les Allemands en Pologne, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  17. George Kurnatowski, The Poles in Germany and the Germans in Poland, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  18. Jerzy Kurnatowski, Zagadnienie Prus Wschodnich, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  19. Jerzy Kurnatowski, Czechosłowacja i Czechosłowacy, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  20. Jerzy Kurnatowski, Kaszubi : ich rozwój kulturalny i gospodarczy, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  21. Jerzy Kurnatowski, Polskie kandydatury na tron czeski, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  22. Jerzy Kurnatowski, Współczesne idee społeczne, polona.pl [dostęp 2020-03-27].
  23. Jerzy Kurnatowski, Pozyskanie korony czeskiej przez Jagiellonów, polona.pl [dostęp 2020-03-27].

Bibliografia

  • Trzaska: Katalog wydawnictw Trzaski, Everta i Michalskiego. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski, 1939.Sprawdź autora:1.

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
CZE Rad Bileho Lva 4 tridy BAR.svg
Baretka:
  • Order Białego Lwa IV Klasy – Republika Czeska (od 1994);
  • Order Białego Lwa IV Klasy – Czeska i Słowacka Republika Federalna (1990-1992);
  • Order Białego Lwa IV Klasy – Czechosłowacja (1922-1961).
Jerzy Karol Kurnatowski.jpg
Jerzy Karol Kurnatowski (1874-1934) – polski prawnik, ekonomista i publicysta, działacz społeczności ewangelicko-reformowanej w RP