Jerzy Kieszkowski

Jerzy Kieszkowski
Data i miejsce urodzenia

9 września 1872
Kraków

Data i miejsce śmierci

26 marca 1923
Zakopane

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki w Krakowie

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Wydział

Filozoficzny

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Jerzy Henryk Franciszek Kieszkowski[1] herbu Krzywda (ur. 9 września 1872 w Krakowie, zm. 26 marca 1923 w Zakopanem) – polski prawnik, urzędnik, historyk sztuki.

Życiorys

Urodził się 9 września 1872 w Krakowie[2]. Wywodził się z rodu Kieszkowskich herbu Krzywda[3]. Był potomkiem Kazimierza, Antoniego, prawnukiem Stanisława, wnukiem Henryka oraz synem Czesława i Jadwigi z domu Pietsch von Ritterschild[4][5]. Miał rodzeństwo: Juliusza (ur. 1873, oficer ułanów C. K. Armii), Janinę (żona Walerego Łukaszewicza), Elżbietę, Zofię (żona Stanisława Madejewskiego), Stanisława (ur. 1879), Zygmunt (ur. 1881), Gustawa (ur. 1884, oficer C. K. Armii i Wojska Polskiego), Jana Kazimierza (ur. 1888)[6].

W połowie 1896 otrzymał stopień doktora praw na Uniwersytecie Jagiellońskim[7][6][8]. Od około 1897 do około 1901 w randze praktykanta konceptowego był przydzielony z C. K. Namiestnictwa do urzędu starostwa c. k. powiatu sanockiego (wcześniej z Sanokiem był związany jego dziadek Henryk Kieszkowski)[9][10][11][12]. Od około 1901 w randze koncepisty namiestnictwa był przydzielony do urzędu starostwa c. k. powiatu krakowskiego[13][14][15]. Od około 1904 był przydzielony do C. K. Ministerstwa Wyznań i Oświaty w Wiedniu w randze komisarza powiatowego[16][17][18][19] (od około 1908 extra statum)[20][21][6], a od około 1908 w randze wicesekretarza ministerialnego[22]. Następnie, od około 1911 już w randze sekretarza ministerialnego był przydzielony z ministerstwa do Centralnej Komisji Opieki nad Zabytkami w Wiedniu, gdzie początkowo pracował w biurze oddziału administracyjnego[23] [24][25], a od około 1913 do około 1916 w kierownictwie Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków (Staatsdenkmalamt)[26][27][28][29].

Od około 1916 w charakterze Privatdozenta był zatrudniony na wydziale Filozoficznym UJ[30][31][32]. W niepodległej II Rzeczypospolitej był docentem historii sztuki na UJ, wicedyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej, kierownikiem Zbioru Graficznego[5][25]. Przed 1914 został członkiem Komisji Historii Sztuki w Akademii Umiejętności[6]. 23 lutego 1902 został wybrany członkiem wydziału założonego wtedy Towarzystwa Opieki nad Polskimi Zabytkami Sztuki w Krakowie[33]. Autor prac w zakresie historii sztuki, drukowanych też w wydawnictwach AU oraz w „Przeglądzie Polskim”[5]. W ostatnich latach życia zajmował się studiami nad grafiką[5].

Zmarł po dłuższej chorobie 26 marca 1923 w sanatorium im. Dłuskich w Zakopanem[2][5][34]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2][34].

Publikacje

Odznaczenia

austro-węgierskie

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Georg Ritter von Kieszkowski”.
  2. ↑ a b c Jerzy Kieszkowski z Kieszkowa h. Krzywda. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-04-01].
  3. ↑ Herbarz polski (10) 1907 ↓, s. 57.
  4. ↑ Herbarz polski (10) 1907 ↓, s. 58-59.
  5. ↑ a b c d e † Jerzy Kieszkowski. „Nowa Reforma”. Nr 54, s. 2, 30 marca 1923. 
  6. ↑ a b c d Herbarz polski (10) 1907 ↓, s. 59.
  7. ↑ Kronika. „Kurier Lwowski”. Nr 194, s. 2, 13 lipca 1896. 
  8. ↑ Tu podano doktorat filozofii. † Jerzy Kieszkowski. „Nowa Reforma”. Nr 54, s. 2, 30 marca 1923. 
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 3, 31.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 3, 34.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 3, 42.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 3, 42.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 2, 28.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 2, 28.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 2, 28.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 66.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 66.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 66.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 66.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 72.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 72.
  22. ↑ a b c Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 354.
  23. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1912. Wiedeń: 1912, s. 360, 370.
  24. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1913. Wiedeń: 1913, s. 366, 376.
  25. ↑ a b Lista Pamięci. Doc. Jerzy Kieszkowski. in-memoriam.uj.edu.pl. [dostęp 2021-04-01].
  26. ↑ Mittheilungen der kaiserl. königl. Central-Commission zur Erforschung und Erhaltung der Baudenkmale. 1914. s. 2.
  27. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1914. Wiedeń: 1914, s. 376, 387.
  28. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 380, 391.
  29. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 346, 357.
  30. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 925.
  31. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 958.
  32. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1013.
  33. ↑ Kronika krakowska. „Kurjer Lwowski”. Nr 55, s. 2, 24 lutego 1902. 
  34. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jerzy Kieszkowski. rakowice.eu. [dostęp 2021-04-01].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
AT-T weiss-rot spange BAR.svg
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.