Jerzy Kleer

Jerzy Kleer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1928
Bielsko

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2022
Józefów k. Warszawy

prof. zw. dr hab. nauk ekonomicznych
Specjalność: teoria ekonomii, globalizacji i regionalizacja, sektor publiczny, ekonomia rozwoju, polityka gospodarcza
Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Rektor
Uczelnia

Wyższa Szkoła Bankowości, Finansów i Zarządzania

Okres spraw.

1995–2008

Jerzy Kleer (ur. 7 marca 1928 w Bielsku[1][2], zm. 27 lipca 2022 w Józefowie[3]) – polski ekonomista, prof. zw. dr hab. nauk ekonomicznych o specjalności teoria ekonomii, globalizacji i regionalizacja, sektor publiczny, ekonomia rozwoju, polityka gospodarcza[4]. Pracownik nieetatowy Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego[5], rektor Wyższej Szkoły Bankowości, Finansów i Zarządzania w Warszawie w latach 1995–2008.

Życiorys

W czasie wojny przebywał w niemieckich obozach koncentracyjnych, m.in.: Gross Rosen, Freiburg, Waldenburg[2]. Od 1948 do 1951 studiował w Wyższej Szkole Handlowej we Wrocławiu (następnie p.n. Wyższa Szkoła Ekonomiczna). Jednocześnie, w latach 1949–1951 odbył edukację na I i II roku na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego[1]. W 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2]. Został m.in. konsultantem Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Partyjnego, a także członkiem egzekutywy OOP PZPR Wydziału Finansowego WSE[2].

W 1951 ukończył pierwszy stopień studiów w WSE, w której pracował jako asystent katedry ekonomii politycznej od 1950 do 1952[2]. Od 1951 do 1952 wykładał także ekonomię polityczną na UWr[2]. W 1953 ukończył ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie po uczestnictwie w seminarium prof. dr Maksymiliana Pohorillego[6], a następnie został na tej uczelni asystentem katedry ekonomii politycznej[2]. Studiował również w Szkole Partyjnej przy KC PZPR[2]. W 1953 został lektorem KC PZPR[2]. Był aspirantem w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR[7]. Od 1956 do 1970 był kolejno starszym asystentem, adiunktem, docentem w Zakładzie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 1958–1998 w tygodniku „Polityka” był redaktorem oraz członkiem kolegium redakcyjnego[1].

28 listopada 1958 obronił na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego pracę doktorską Ekonomiczne aspekty spółdzielczości, przygotowaną pod kierunkiem prof. Oskara Langego[6]. W 1962 uzyskał stopień doktora habilitowanego z zakresu nauk ekonomicznych (Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie). W latach 1971–1983 kierownikiem Zakładu Teorii Spółdzielczości, następnie kierownikiem Zakładu Spółdzielczości Zagranicą w Spółdzielczym Instytucie Badawczym (docent, profesor nadzwyczajny, profesor zwyczajny) i jednocześnie kierownikiem Katedry Spółdzielczości, a następnie kierownikiem Katedry Ekonomii Sfery Publicznej na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytety Warszawskiego[1]. W 1975 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego w zakresie nauk ekonomicznych, a w 1983 tytuł naukowy profesora zwyczajnego[6]. W latach 1983–1987 był konsultantem w zakresie problemów ekonomicznych i społecznych krajów Trzeciego Świata oraz państw socjalistycznych na Uniwersytecie ONZ w Tokio[1].

Od 1993 był członkiem Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN. Jako kierujący działalnością naukową Komitetu zapoczątkował m.in. projekt poświęcony wizjom przyszłości Polski Raport „Polska 2050”[6][8]. Od 1995 do 2008 był rektorem na Wyższej Szkole Bankowości, Finansów i Zarządzania, przekształconej w Wyższą Szkołę „Olympus” im. Romualda Kudlińskiego. W latach 1998–2010 był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych – opracował ponad 100 recenzji dotyczących wniosków w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego oraz profesora z zakresu nauk ekonomicznych. Od 2005 do 2007 był członkiem komisji ds. Rozwoju Unii Europejskiej, a w latach 2008–2012 kierownikiem Katedry Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych w Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie. Od 2012 był profesorem zwyczajnym w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN[1].

Promotor prac doktorskich oraz recenzent prac doktorskich i habilitacyjnych[4].

Dorobek naukowy

  • 2009: Samorząd lokalny – dobro publiczne, Polityka Społeczna[4]
  • 2008: Między upadkiem a rozkwitem państwa opiekuńczego, Przyszłość Świat Europa Polska[4]
  • 2008: Globalizacja – zjawisko ogólne czy specyficzne, Zeszyty Naukowe Kolegium Gospodarki Światowej[4]
  • 2008: Europa od wewnątrz i od zewnątrz, Przyszłość Świat Europa Polska[4]
  • 2006: Globalne dobra publiczne – ich geneza i rola we współczesnej gospodarce, Olympus[4]

Był autorem ponad 300 prac naukowych, które zostały opublikowane w Polsce i za granicą, oraz ponad 600 artykułów popularnonaukowych opublikowanych w czasopismach ekonomicznych[6][9].

Nagrody

  • 1988: Nagroda Międzynarodowego Związku Spółdzielczego za wkład do teorii spółdzielczości, Genewa[1]
  • 2009: Nagroda Prezydium PAN za współtworzenie dorobku naukowego Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus”[1]
  • 2010: Międzynarodowa nagroda im N.D. Kondratiewa za wkład do nauk społecznych – przyznana przez Międzynarodową Fundację im. N.D. Kondratiewa oraz Prezydium Rosyjskiej Akademii Nauk, Moskwa[10]

Przypisy

  1. a b c d e f g h Profesor Kleer z bliska. konstelacja.wne.uw.edu.pl, 2013-09-01. [dostęp 2014-05-15].
  2. a b c d e f g h i Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-03].
  3. [1]
  4. a b c d e f g Jerzy Kleer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-05-15].
  5. prof. dr hab. Jerzy Kleer. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2014-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-17)].
  6. a b c d e Odnowienie doktoratu Profesora Jerzego Kleera. polityka.pl, 2013-11-29. [dostęp 2014-05-15].
  7. Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, „Ekonomia” nr 41/2015, s. 25-57.
  8. Jerzy Kleer: Raport „Polska 2050”. pte.pl. [dostęp 2014-05-15].
  9. Bibliografia profesora Jerzego Kleera. konstelacja.wne.uw.edu.pl. [dostęp 2014-05-15].
  10. Jerzy Kleer – nagrody. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2014-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-17)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jerzy Kleer 2019.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Prof. Jerzy Kleer podczas X Kongresu Ekonomistów Polskich w hotelu Sheraton w Warszawie