Jerzy Koźlicki
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 24 kwietnia 1909 Warszawa |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 Charków |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1939-1940 |
Siły zbrojne | ![]() |
Jednostki | 2 pułk piechoty OW Grodno |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa kampania wrześniowa |
Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | AZS Warszawa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Jerzy Kazimierz Koźlicki (ur. 24 kwietnia[1] 1909 w Warszawie, zm. w 1940 w Charkowie[2]) – polski lekkoatleta, sprinter, zawodnik AZS Warszawa i reprezentant Polski.
Życiorys
Urodził się 24 kwietnia 1909 w Warszawie, w rodzinie Jana i Marii z Zajączków[3]. Ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie i Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty (1933)[4]. Przydzielony do 76 pułku piechoty[4]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 1277. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1].
Studiował najpierw na Uniwersytecie Warszawskim i w Wyższej Szkole Handlowej w tym samym mieście[4]. Został członkiem AZS Warszawa[4]. W latach 1933–1939 należał do czołówki polskich sprinterów. Pięć razy zdobywał tytuł mistrza Polski w biegach sztafetowych: sztafeta 4 × 100 metrów w latach 1932, 1933 i 1934 oraz sztafeta 4 × 400 metrów w latach 1937 i 1938. Reprezentował Polskę w meczach międzynarodowych w latach 1931, 1932, 1933, 1934 i 1935[2].
W kampanii wrześniowej w 1939 walczył jako adiutant w 2 pułku piechoty Obszaru Warownego Grodno[4]. Wzięty do niewoli radzieckiej, trafił do obozu w Starobielsku. Rozstrzelano go w gmachu NKWD w Charkowie w 1940[2]. Jego szczątki spoczywają na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Zobacz też
- Awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 145.
- ↑ a b c Ryszard Wryk, Straty osobowe Polskiego Związku Sportowego w latach II wojny światowej 1939-1945, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 1991, s. 59, ISBN 83-232-0356-3
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 257, tu podano, że urodził się 24 września 1909.
- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 257.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.