Jerzy Kopania

Jerzy Kopania
Data i miejsce urodzenia4 września 1945
Kutno
Poseł I kadencji Sejmu
Okresod 25 listopada 1991
do 31 maja 1993
Przynależność politycznaUnia Demokratyczna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jerzy Marian Kopania (ur. 4 września 1945 w Kutnie) – polski historyk filozofii, bioetyk, tłumacz, poseł na Sejm I kadencji, nauczyciel akademicki.

Życiorys

Studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. Na V roku studiów, w wyniku udziału w wydarzeniach marca 1968, został skazany na karę pozbawienia wolności i relegowany z uczelni[1]. W 1972 ukończył studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, specjalizując się w filozofii i semiotyce. Po studiach zajął się pracą naukową, uzyskał stopień doktora, w 1989 doktora habilitowanego w oparciu o rozprawę zatytułowaną Funkcje poznawcze Descartesa teorii idei. W 2004 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Był m.in. dziekanem Wydziału Humanistycznego białostockiej filii Uniwersytetu Warszawskiego. Został kierownikiem Katedry Bioetyki i Antropologii Filozoficznej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Białymstoku. Był też rektorem Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Białymstoku w latach 2007–2012 oraz kierownikiem Katedry Filozofii i Kulturoznawstwa na tej uczelni. Wchodził w skład Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Został też profesorem białostockiego Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Opublikował kilkadziesiąt prac naukowych i artykułów, przełożył także na język polski m.in. dzieła Kartezjusza.

Był posłem na Sejm I kadencji z ramienia Unii Demokratycznej (przewodniczył wojewódzkim strukturom tej partii) oraz radnym sejmiku podlaskiego z listy Unii Wolności w latach 1998–2002.

Odznaczenia

W 2008 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Wybrane tłumaczenia

  • Zarzuty i odpowiedzi późniejsze (René Descartes), 2005.
  • Korespondencja z Antoine’em Arnauldem (Gottfried W. Leibniz, współautor tłum.), 1998.
  • Listy do Regiusa; Uwagi o pewnym pisemku (René Descartes), 1996.
  • Listy do księżniczki Elżbiety (René Descartes), 1995.
  • Rozprawa fizykalna o mowie (Gerauld de Cordemoy, współautor tłum.), 1993.
  • Powszechna gramatyka racjonalna (gramatyka z Port-Royal) (Antoine Arnauld, Claude Lancelot, współautor tłum.), 1991.

Publikacje książkowe

  • Szkice kartezjańskie, 2009.
  • Boski sen o stworzeniu świata: szkice filozoficzno-teologiczne, 2003.
  • Bezsilne piękno rozumu: szkice filozoficzno-literackie, 2002.
  • Etyczny wymiar cielesności, 2002.
  • Descartes i Kant o użyteczności poznawczej języka naturalnego, 1996.
  • Ludzkie oblicza Boskiej Prawdy, 1995.
  • W poszukiwaniu sensu istnienia: filozofia i etyka dla kl. I szkoły ponadpodstawowej, 1992.
  • Funkcje poznawcze Descartesa teorii idei, 1988.

Przypisy

  1. ↑ Marzec 1968 w Wielkopolsce. Poznań: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2006, s. 10, 34, 36.
  2. ↑ M.P. z 2008 r. nr 71, poz. 646

Bibliografia