Jerzy Korolec

Jerzy Korolec

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1933 Warszawa
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 2000 Warszawa
Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia filozofii średniowiecznej
Alma Mater	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Doktorat	1962 IFiS PAN
Habilitacja	1973 IFiS PAN
Profesura	1984 – nadzwyczajny 1991 – zwyczajny
Wykładowca, naukowiec
Jednostka	Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Konsul Generalny RP w Bratysławie
Okres spraw.	1991–1993
Następca	przekształcenie w ambasadę
Ambasador RP w Słowacji
Okres spraw.	1993–1997
Poprzednik	nowe stanowisko
Następca	Jan Komornicki
Odznaczenia

Grób Jerzego Korolca na cmentarzu Powązkowskim

Jerzy Bartłomiej Korolec (ur. 24 sierpnia 1933 w Warszawie, zm. 29 sierpnia 2000 tamże)^[1] – polski historyk, filozof, profesor, ambasador RP w Słowacji (1993–1997).

Życiorys

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950)^[2][3]. Absolwent studiów filozoficznych oraz historycznych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Przez całe zawodowe życie związany z Instytutem Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, gdzie był profesorem i, od 1991, kierownikiem Zakładu Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej. Jeden z pierwszym wypromowanych w tym instytucie doktorów (rozprawa „Compendium divinorum” Heimeryka de Campo w rkp. BJ 965, 1962). W 1973 habilitował się na podstawie książki Filozofia moralna Jana Burydana. Paryski wzór krakowskich dysput z zakresu „Etyki” w pierwszej połowie XV wieku. W 1984 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 profesora zwyczajnego.

Był założycielem i długoletnim redaktorem naczelnym „Mediaevalia Philosophica Polonorum”, a także „Materiałów i Studiów Zakładu Historii Starożytnej i Średniowiecznej”. Prowadził badania naukowe nad rękopisami średniowiecznymi w Czechach oraz w Bibliotece Jagiellońskiej. Przebywał na stażach naukowych we Francji, Belgii, Niemczech oraz Pradze. Utrzymywał kontakty z paryskim Institut de recherche et d'histoire des textes.

Dorobek naukowy Korolca liczy ponad 70 pozycji bibliograficznych poświęconych głównie filozofii późnego średniowiecza oraz edycji tekstów z tego okresu. Napisał monografie poświęcone myślicielom Pragi i Krakowa z XIV i XV wieku oraz rękopisom powstałym w ich kręgu. Był jednym z pionierów badań nad myślą tego okresu w Polsce i Czechach. Główne jego zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół rękopisów zawierających komentarze do pism Arystotelesa.

Od 1991 do 1997 kierował polską placówką dyplomatyczną w Bratysławie, najpierw jako konsul generalny, a od 1 stycznia 1993, po podziale Czechosłowacji, jako ambasador RP w Słowacji^[4][5].

Odznaczony Orderem Podwójnego Białego Krzyża II klasy (1997) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w służbie dyplomatycznej (1997)^[6].

Ojciec czwórki dzieci, w tym Marcina Korolca^[7]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[1] (kwatera 19-5-4/5/6)^[8].

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990-1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 118. ISBN 83-86244-09-7.
• Prof. dr hab. Jerzy B. Korolec, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-02-11] .
• Juliusz Domański: Jerzy Bartłomiej Korolec, 24 août 1933 – 29 août 2000, „Mediaevalia Philosophica Polonorum”, 34 (2001), s. 7–9.
• Antoni Krawczyk, Wokół książki „Jerzy B. Korolec: Wolność Cnota Praxis”. Wybór i opracowanie Mikołaj Olszewski. Warszawa 2006, [w:] „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, R. 54/1: 2009, s. 191–200. Dostępne online.