Jerzy Krasowski (aktor)

Jerzy Maciej Krasowski
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 2008
Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jerzy Maciej Krasowski (ur. 1 listopada 1925 w Warszawie, zm. 13 kwietnia 2008 tamże) – polski aktor, reżyser, kierownik artystyczny, dyrektor teatrów.

Życiorys

Podczas II wojny światowej walczył w AK. W 1951 roku ukończył studia na wydziale aktorskim, a w 1955 na reżyserskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Debiutem była reżyseria „Wilkami w nocy” T. Rittnera w Teatrze Ziemi Opolskiej w 1954. Był członkiem PPR od 1946 do 1948 roku, ZMP w latach 1948–1957. Od 1948 roku należał do PZPR[1]. Był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu i w Krakowie (w latach 1969–1979) i egzekutywy KW PZPR w latach 1975–1979.

Grób Jerzego Krasowskiego na Powązkach

Dyrektor wielu teatrów. Początkowo w Opolu, później Teatru Ludowego w Nowej Hucie prowadzonym wraz z żoną Krystyną Skuszanką. Podczas kierownictwa Krasowskiego odbyło się w nim wiele premier, w tym między innymi:

  • Myszy i ludzie (1956),
  • Radość z odzyskanego śmietnika (1960),
  • Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwanca (1961),
  • Kondukt (1962; 1969 premiera we Wrocławiu),
  • Turandot (1956),
  • Jacobowsky i Pułkownik,
  • Imiona władzy.

Po zakończeniu współpracy z Teatrem Ludowym Krasowski przeniósł się do Teatru Polskiego w Warszawie, a następnie do Teatru Polskiego we Wrocławiu. W 1972 powrócił do Krakowa, gdzie rozpoczął pracę w Teatrze im. Juliusza Słowackiego będąc jego kierownikiem artystycznym. do 1981 roku. W latach 1983-1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Narodowego w Warszawie[2]. Związany był także z Teatrem Telewizji.

Na przełomie lat 1957 i 1958 oraz 1961 i 1962 wykładowca, a od 1972 do 1981 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, od 1983 roku profesor PWST w Warszawie. W 1977 roku wydał zbiór felietonów oraz notatek reżyserskich Sprawa teatru.

Laureat nagrody im. Konrada Swinarskiego – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1979/1980, za reżyserię spektaklu „Sto rąk, sto sztyletów” Jerzego Żurka w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach PRL odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1977 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa.

Zmarł 13 kwietnia 2008 w Warszawie. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A30-tuje-5)[3].

Przypisy

  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 458–459. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Jerzy Krasowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-01-16].
  3. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jerzy Krasowski grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Jerzego Krasowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.