Jerzy Krasowski (aktor)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Odznaczenia | |
  | |
Jerzy Maciej Krasowski (ur. 1 listopada 1925 w Warszawie, zm. 13 kwietnia 2008 tamże) – polski aktor, reżyser, kierownik artystyczny, dyrektor teatrów.
Życiorys
Podczas II wojny światowej walczył w AK. W 1951 roku ukończył studia na wydziale aktorskim, a w 1955 na reżyserskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Debiutem była reżyseria „Wilkami w nocy” T. Rittnera w Teatrze Ziemi Opolskiej w 1954. Był członkiem PPR od 1946 do 1948 roku, ZMP w latach 1948–1957. Od 1948 roku należał do PZPR[1]. Był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu i w Krakowie (w latach 1969–1979) i egzekutywy KW PZPR w latach 1975–1979.
Dyrektor wielu teatrów. Początkowo w Opolu, później Teatru Ludowego w Nowej Hucie prowadzonym wraz z żoną Krystyną Skuszanką. Podczas kierownictwa Krasowskiego odbyło się w nim wiele premier, w tym między innymi:
- Myszy i ludzie (1956),
- Radość z odzyskanego śmietnika (1960),
- Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwanca (1961),
- Kondukt (1962; 1969 premiera we Wrocławiu),
- Turandot (1956),
- Jacobowsky i Pułkownik,
- Imiona władzy.
Po zakończeniu współpracy z Teatrem Ludowym Krasowski przeniósł się do Teatru Polskiego w Warszawie, a następnie do Teatru Polskiego we Wrocławiu. W 1972 powrócił do Krakowa, gdzie rozpoczął pracę w Teatrze im. Juliusza Słowackiego będąc jego kierownikiem artystycznym. do 1981 roku. W latach 1983-1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Narodowego w Warszawie[2]. Związany był także z Teatrem Telewizji.
Na przełomie lat 1957 i 1958 oraz 1961 i 1962 wykładowca, a od 1972 do 1981 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, od 1983 roku profesor PWST w Warszawie. W 1977 roku wydał zbiór felietonów oraz notatek reżyserskich Sprawa teatru.
Laureat nagrody im. Konrada Swinarskiego – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1979/1980, za reżyserię spektaklu „Sto rąk, sto sztyletów” Jerzego Żurka w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach PRL odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1977 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa.
Zmarł 13 kwietnia 2008 w Warszawie. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A30-tuje-5)[3].
Przypisy
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 458–459. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Jerzy Krasowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-01-16].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
Linki zewnętrzne
- Jerzy Krasowski w bazie IMDb (ang.)
- Jerzy Krasowski w bazie Filmweb
- Jerzy Krasowski w bazie filmpolski.pl
- Jerzy Krasowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-09].
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Jerzego Krasowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.