Jerzy Kropiwnicki

Jerzy Kropiwnicki

Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1945 Częstochowa
Minister rozwoju regionalnego i budownictwa
Okres	od 16 czerwca 2000 do 19 października 2001
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 31 października 1997 do 16 czerwca 2000
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania
Okres	od 11 lipca 1992 do 26 października 1993
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Jerzy Eysymontt
Następca	Mirosław Pietrewicz
Minister pracy i polityki socjalnej
Okres	od 23 grudnia 1991 do 11 lipca 1992
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Michał Boni
Następca	Jacek Kuroń
Prezydent Łodzi
Okres	od 19 listopada 2002 do 22 stycznia 2010
Przynależność polityczna	Chrześcijański Ruch Samorządowy
Poprzednik	Krzysztof Jagiełło
Następca	Tomasz Sadzyński (p.f.)
Prezes Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego
Okres	od 2 marca 2002 do 3 czerwca 2006
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Stanisław Zając
Następca	Jacek Szczot
Odznaczenia

Kapituła Orderu Odrodzenia Polski. Na zdjęciu od lewej: Sławomir Radoń, Bohdan Cywiński, Marta Olszewska, Irena Zofia Romaszewska, Jerzy Kropiwnicki, Ryszard Bugaj i Krzysztof Kauba

Jerzy Janusz Kropiwnicki (ur. 5 lipca 1945 w Częstochowie) – polski ekonomista i polityk, doktor nauk ekonomicznych.

Działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL. W latach 1991–1992 minister pracy i polityki socjalnej, w latach 1992–1993 minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania, w latach 1997–2000 minister-członek Rady Ministrów, w latach 2000–2001 minister rozwoju regionalnego i budownictwa, poseł na Sejm I i III kadencji, w latach 2002–2010 prezydent Łodzi, w latach 2016–2022 członek Rady Polityki Pieniężnej.

Życiorys

Wykształcenie i praca naukowa

Syn Emanuela i Janiny^[1]. Ukończył w 1968 studia na Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS w Warszawie. Doktoryzował się następnie na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1968–1981 pracował naukowo na UŁ, ponownie podjął pracę na tej uczelni w 1989. W późniejszych latach zajmował stanowisko profesora w kilku szkołach wyższych^[2].

Działalność w czasach PRL

W latach 1980–1981 był członkiem MKS NSZZ „Solidarność” Regionu Ziemia Łódzka, później wiceprzewodniczącym zarządu regionu oraz członkiem Komisji Krajowej związku. Został aresztowany w dniu wprowadzenia stanu wojennego i skazany na karę 6 lat pozbawienia wolności za zorganizowanie akcji protestacyjnej przeciwko stanowi wojennemu. Był wtedy objęty opieką Amnesty International jako „więzień sumienia”.

W 1984 zwolniono go na mocy amnestii, zaangażował się w kierowanie tajnym Ośrodkiem Badań Społeczno-Zawodowych „Solidarności” w Łodzi. W latach 1977–1978 i 1990–1991 był stypendystą w Instytucie Badań Problemów Ubóstwa na amerykańskim Uniwersytecie Wisconsin.

Działalność w III RP do 2002

W latach 1991–1993 sprawował mandat posła na Sejm z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, zasiadał w klubie parlamentarnym Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Olszewskiego oraz ministra – szefa Centralnego Urzędu Planowania w rządzie Hanny Suchockiej. Od 1997 do 2001 ponownie zasiadał w Sejmie (z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność). W rządzie Jerzego Buzka był kierownikiem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, a od 2000 ministrem rozwoju regionalnego i budownictwa. W 2001 nie uzyskał ponownie mandatu posła.

W latach 1991–1993 był wiceprezesem zarządu głównego ZChN, funkcję tę pełnił ponownie od 2000. Od 2002 do 2006 zajmował stanowisko prezesa tej partii. W 2003 utworzył nową organizację polityczną pod nazwą Chrześcijański Ruch Samorządowy.

W 2000 ustanowił Medal za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989 wraz z jego kapitułą (ze sobą jako przewodniczącym), sam również został odznaczony tym medalem^[3].

Prezydent Łodzi

W 2002 w wyborach samorządowych z listy Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego z powodzeniem ubiegał się o urząd prezydenta Łodzi. W 2004 współorganizował obchody 60. rocznicy likwidacji Litzmannstadt Ghetto, w ramach których odsłonięto pomnik na stacji kolejowej Radegast. W trakcie sprawowania funkcji prezydenta w czerwcu 2005 ogłosił, że lekarze wykryli u niego nowotwór jelita grubego. W trakcie kadencji odmówił wyrażenia zgody na organizację Parady Wolności (tzw. Techno Parady) na ulicach miasta. W wyborach samorządowych w 2006 jako kandydat komitetu wyborczego PiS w II turze (26 listopada) pokonał kandydata PO Krzysztofa Kwiatkowskiego, uzyskując stanowisko prezydenta miasta na drugą kadencję wynikiem 55,69% głosów^[4].

W 2009 zebrano około 85 tys. podpisów pod wnioskiem o przeprowadzenie referendum odwoławczego^[5], które odbyło się 17 stycznia 2010. Frekwencja wyniosła 22,2%, wobec czego wyniki głosowania były wiążące^[6]. Według oficjalnych rezultatów ponad 95%^[7] głosujących opowiedziało się za przedterminowym odwołaniem Jerzego Kropiwnickiego z urzędu prezydenta miasta. Urząd przestał sprawować 22 stycznia 2010, tj. z dniem ogłoszenia wyników referendum w Dzienniku Urzędowym Województwa Łódzkiego^[8].

Działalność od 2010

We wrześniu 2010 został doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego Marka Belki^[9]. W wyborach w 2015 wystartował do Senatu IX kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, przegrywając z kandydatem PO (pokonując przy tym kandydatów PSL i Samoobrony)^[10].

13 stycznia 2016 Senat z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości powołał go na sześcioletnią kadencję w skład Rady Polityki Pieniężnej^[11] (rozpoczął ją 25 stycznia 2016^[12]). Wszedł również w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[13].

W styczniu 2022 po zakończeniu kadencji w RPP został doradcą prezesa NBP Adama Glapińskiego ds. obserwacji i analizy światowego rynku ropy naftowej i gazu ziemnego^[14].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1990 prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[15]. W 2006 prezydent Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[16]. W 2017 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności^[17][18].

W 2006 został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Jerzego Męczennika jako członek honorowy tej organizacji. Jest również kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie^[19]. W 2012 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego^[20].

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2020-05-14].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-05-14].
• Dr Jerzy Kropiwnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-05-14] .