Jerzy Kulej
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 października 1940 Częstochowa | |
| Data i miejsce śmierci | 13 lipca 2012 Warszawa | |
| Poseł IV kadencji Sejmu | ||
| Okres | od 19 października 2001 do 18 października 2005 | |
| Przynależność polityczna | Socjaldemokracja Polska | |
| Odznaczenia | ||
    | ||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||
Jerzy Zdzisław Kulej (ur. 19 października 1940 w Częstochowie[1], zm. 13 lipca 2012 w Warszawie[2]) – polski bokser, dwukrotny mistrz olimpijski, komentator sportowy, poseł na Sejm RP IV kadencji.
Życiorys
Kariera sportowa
Był synem Mieczysława[3]. W wieku 12 lat poznał trenera boksu Wincentego Szyińskiego, który jednak nie zezwolił mu wówczas na treningi z uwagi na zbyt młody wiek[4]. Karierę boksera rozpoczął cztery lata później w 1955 w Starcie Częstochowa. W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczył złoty medal w wadze lekkopółśredniej, pokonując obrońcę złotego medalu Aloizsa Tumiņša ze Związku Radzieckiego.
Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej pokonał reprezentanta ZSRR Jewgienija Frołowa. W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem.
Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 powtórzył osiągnięcie z Tokio – po pojedynku z Kubańczykiem Enrique Regüeiferosem zdobył drugi złoty medal (wygrał stosunkiem głosów 3:2 przy punktacji sędziów 59:58, 60:59, 60:59, 59:60, 59:60).
W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.
Działalność zawodowa i polityczna
Był pracownikiem Komendy Stołecznej Milicji Obywatelskiej w Warszawie w latach 1962–1972, gdzie doszedł do stopnia kapitana MO[5]. W 1972 ukończył studia na Wydziale Nauczycielsko-Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W tym samym roku odszedł ze służby w Milicji Obywatelskiej, której był formalnie funkcjonariuszem jako zawodnik Gwardii Warszawa.
Od 1975 do 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W wyborach parlamentarnych w 1991 i 1993 kandydował do Sejmu (odpowiednio z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa oraz Samoobrony – Leppera).
W latach 2001–2005 był posłem na Sejm wybranym z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu warszawskiego. W 2004 przeszedł do Socjaldemokracji Polskiej, w 2005 bezskutecznie z jej ramienia ubiegał się o reelekcję w wyborach parlamentarnych.
Od lat 90. wspierał zawodników Mazura Ełk, okazyjnie ich trenując[6].
Pracował również jako komentator sportowy m.in. na antenie Polsatu Sport. Był konsultantem przy produkcji Ogniem i mieczem oraz serialu pod tym samym tytułem (1999–2000), wystąpił gościnnie m.in. w Przepraszam, czy tu biją? (1976) i Papa Stamm (1978)[7]. W 1996 opublikował swoją autobiografię Jerzy Kulej – dwie strony medalu.
10 grudnia 2011 doznał rozległego zawału serca[8]. Siedem miesięcy później zmarł w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim[2]. Bezpośrednią przyczyną zgonu była choroba nowotworowa[9]. Uroczystości pogrzebowe Jerzego Kuleja odbyły się 20 lipca 2012 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie z udziałem przedstawicieli władz państwowych, a także ludzi sportu i kultury. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[10] (kwatera G-tuje-4)[11].
Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie
Otrzymał Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego, czterokrotnie Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, odznaki Mistrz Sportu i Zasłużony Mistrz Sportu, Złoty Krzyż Zasługi, a Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[12] został odznaczony przez Radę Państwa w 1968.
W 1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej oraz osiągnięcia sportowe, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 1995 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.
W 2017 jego imieniem nazwano rondo w rodzinnej Częstochowie[13].
Odniesienia w kulturze masowej
W pierwszym odcinku serialu telewizyjnego Sposób na Alcybiadesa z 2001 jeden z bohaterów Jacek „Słaby” Słabiński, zapytany przez psychologa Jacka Stanisława Karwida o najpiękniejszy dzień w życiu, odpowiada, iż był to dzień zdobycia przez Jerzego Kuleja złotego medalu na igrzyskach olimpijskich w 1968.
Przypisy
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 84. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ a b Nie żyje Jerzy Kulej. tvn24.pl, 2012-07-13. [dostęp 2012-07-13].
- ↑ a b M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68
- ↑ Jerzy Kulej. legendyboksu.pl. [dostęp 2012-07-14].
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Warszawa: Interpress, 1984, s. 490.
- ↑ Jerzy Kulej nie żyje. wm.pl, 2012-07-13. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Jerzy Kulej w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2012-07-13].
- ↑ Jerzy Kulej rozpoczyna rehabilitację neurologiczną. interia.pl, 2012-01-02. [dostęp 2012-07-27].
- ↑ Rafał Tymiński, Maciej Petruczenko: Powalił go nowotwór. przegladsportowy.pl, 2012-07-14. [dostęp 2012-07-14].
- ↑ Pogrzeb Jerzego Kuleja. „Stamm tworzy w niebie drużynę marzeń”. dziennik.pl, 2012-07-20. [dostęp 2012-07-20].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-12-10].
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989. Warszawa: Interpress, 1989, s. 665.
- ↑ W Częstochowie mamy rondo Jerzego Kuleja. PiS był przeciw. wyborcza.pl, 2017-04-25. [dostęp 2017-04-27].
Bibliografia
- Jerzy Kulej – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego. [dostęp 2012-07-13].
- Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2012-07-13].
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana".
Boxing light-welterweight podium 1964 Olympics
Autor: Pawrym, Licencja: CC0
Grób Jerzego Kuleja na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, 20 sierpnia 2014
Autor: Kontrola, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jerzy Kulej & Andrzej Kostyra - jako komentatorzy sportowi.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-B1105-0008-002 / CC-BY-SA 3.0
Autor: Kontrola, Licencja: CC BY-SA 4.0
Delegacja Polskiego Komitetu Olimpijskiego w honorowej asyście przy trumnie J. Kuleja (Pogrzeb Jerzego Kuleja) foto. J.Pijarowski
Baretka Złotej Odznaki im. Janka Krasickiego
Autor: Kontrola, Licencja: CC0
Jerzy Kulej medal & autograph in Avenue of Sport Stars Dziwnów