Jerzy Młynarczyk

Jerzy Marian Młynarczyk

Jerzy Młynarczyk (2015)
Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1931 Wilno
Data śmierci	9 września 2017
Prezydent Gdańska
Okres	od 15 września 1977 do 22 grudnia 1981
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Andrzej Kaznowski
Następca	Kazimierz Rynkowski
Poseł IV kadencji Sejmu
Okres	od 19 października 2001 do 18 października 2005
Przynależność polityczna	Socjaldemokracja Polska

Jerzy Młynarczyk

skrzydłowy
Wzrost	189 cm
Masa ciała	80 kg
Kariera
Aktywność	1950–1970
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1950–1955 Warta Poznań 1955–1960 Lech Poznań 1960–1970 Wybrzeże Gdańsk
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1953–1961  Polska 112
Dorobek medalowy Mistrzostwa Polski złoto 1957/1958 koszykówka srebro 1969/1970 koszykówka brąz 1952/1953 koszykówka brąz 1955/1956 koszykówka brąz 1958/1959 koszykówka brąz 1963/1964 koszykówka brąz 1967/1968 koszykówka

Grób Jerzego Młynarczyka na cmentarzu komunalnym w Sopocie

Jerzy Marian Młynarczyk (ur. 2 sierpnia 1931 w Wilnie, zm. 9 września 2017^[1]) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, polityk oraz koszykarz, występujący na pozycji skrzydłowego, reprezentant kraju, olimpijczyk. Profesor nauk prawnych, prezydent Gdańska (1977–1981), poseł na Sejm IV kadencji (2001–2005).

Życiorys

Kariera koszykarska

W młodości uprawiał koszykówkę w barwach Warty Poznań (1950–1954), Lecha Poznań (1954–1960) i Wybrzeża Gdańsk (1960–1971). Mistrz Polski (1958) w zespole Lecha i wicemistrz kraju (1970) w drużynie Wybrzeża. 112 razy wystąpił w reprezentacji Polski w tej dyscyplinie, w tym w 1960 na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie. Czterokrotny uczestnik mistrzostw Europy: 1955 w Budapeszcie, 1957 w Sofii, 1959 w Stambule i 1961 w Belgradzie.

12 maja 1964 wziął udział w meczu Wybrzeże Gdańsk (71:117) All-Stars USA. W składzie reprezentacji gwiazd znajdowali się zawodnicy NBA: Bob Pettit (Hawks), Tom Heinsohn (Celtics), Bill Russell (Celtics), Oscar Robertson (Royals), Jerry Lucas (Royals) 16, Tom Gola (Knicks), Bob Cousy, K.C. Jones (Celtics)^[2]. W spotkaniu tym zanotował 15 punktów^[2].

Osiągnięcia

Klubowe

• Mistrz Polski (1958)
• Wicemistrz Polski (1970)
• Brązowy medalista mistrzostw Polski (1953, 1956, 1959, 1964, 1968)
• Uczestnik rozgrywek Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (1959 – 3. miejsce)

Indywidualne

• Miejsca na liście strzelców (1957 – 6., 1960 – 7., 1961 – 10., 1963 – 9., 1964 – 7., 1965 – 3.)

Reprezentacja

• Uczestnik:
  • igrzysk olimpijskich (1960 – 7. miejsce)^[3]
  • mistrzostw Europy (1957 – 7. miejsce, 1959 – 6. miejsce, 1961 – 9. miejsce)

Działalność zawodowa i polityczna

W 1950 ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego w Sopocie, a w 1954 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Początkowo pracował jako radca prawny. Uzyskał stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk prawnych, a w 1998 tytuł profesora nauk prawnych. Od 1958 pracował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, od 1970 był pracownikiem naukowym Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 80. kierował Instytutem Morskim, był też wykładowcą Światowego Uniwersytetu Morskiego w Malmö. W latach 2006–2011 prowadził wykłady i seminaria z prawa cywilnego i postępowania cywilnego w Wyższej Szkole Zarządzania i Prawa im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie, pełniąc równocześnie funkcję p.o. kierownika Katedry Prawa Prywatnego. Był również rektorem Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni i kierownikiem Katedry Administracji na tej uczelni. Specjalizował się w prawie morskim i międzynarodowym publicznym. Był przewodniczącym Polskiego Stowarzyszenia Prawa Morskiego. Opublikował kilkanaście książek i około 200 innych publikacji naukowych.

Od 1976 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1977–1981 pełnił funkcję prezydenta Gdańska. Sprawował też mandat posła na Sejm IV kadencji, wybranego w okręgu gdańskim z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej, pracował w Komisji Ustawodawczej. W 2004 przeszedł do klubu Socjaldemokracji Polskiej i kandydował bezskutecznie w wyborach w tym samym roku z jej listy do Parlamentu Europejskiego. W 2005 nie ubiegał się o reelekcję. W listopadzie 2012 został powołany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji do rady programowej TVP Gdańsk.

Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie^[4] (kwatera N2-A-6)^[5].

Publikacje

• Elementy prawa cywilnego dla ekonomistów (1977)
• Umowa o budowę statku morskiego (1978)
• Prawo morskie (1998)

Wyróżnienia

• Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu”
• Medal Kalos Kagathos

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2017-09-10].
• Jerzy Młynarczyk. olimpijski.pl. [dostęp 2010-05-15].
• Prof. dr hab. Jerzy Marian Młynarczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-09-10] .
• Krzysztof Łaszkiewicz: Polska koszykówka męska 1928–2004. Inowrocław: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy „Pozkal”, 2004. ISBN 83-89390-20-5.
• Jerzy Gebert: Pomorski bastion. 60 lat koszykówki na Pomorzu. Gdańsk: Artus Print Sp. z o.o., 2007, s. 197. ISBN 978-83-925118-1-6.
• Jerzy Młynarczyk: profil zawodniczy. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2019-08-03].
• Jerzy Młynarczyk: profil reprezentacyjny. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2019-08-03].