Jerzy Maurycy Modlinger
 podpułkownik | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | komendant szkoły |
| Główne wojny i bitwy | |
Jerzy Maurycy Modlinger (ur. 6 września 1900, zm. 3 marca 1983) – prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej w czasach stalinizmu, podpułkownik ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w 1900 w rodzinie żydowskiej. Pochodził ze Lwowa. Ukończył studia prawnicze uzyskując tytuł magistra. Do 9 sierpnia 1933 był aplikantem w Sądzie Apelacyjnym w Lublinie[1]. Jako podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego II RP w 1934 był przydzielony do 50 pułku piechoty i Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[2][3].
Po wybuchu II wojny światowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w jednym z obozów NKWD dla jeńców polskich, którzy wiosną 1940 zostali wymordowani w ramach zbrodni katyńskiej. Od tego czasu był przetrzymywany w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[4][5]. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski z 3 lipca 1941, wraz z innymi polskimi żołnierzami odzyskał wolność.
Został prokuratorem. Awansowany do stopnia podpułkownika w ludowym Wojsku Polskim. Pracował w Naczelnej Prokuraturze Wojskowej. W latach 50. był komendantem Oficerskiej Szkoły Prawniczej.
Jego żoną została Teresa. Ich synem jest dziennikarz Jerzy Bernard Modlinger (ur. 1952).
Zmarł w 1983 i został pochowany w Kwaterze Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach[6][7]. Obecnie spoczywa na tym samym cmentarzu w kwaterze H-13-14[8].
Publikacje
- Kodeks karny wojska polskiego i przepisy wprowadzające kodeks karny wojska polskiego wraz ze skorowidzem rzeczowym i tabelami porównawczymi dawnej i nowej numeracji artykułów: według stanu prawnego na dzień 1 maja 1957 r. (1957)[9]
- Kodeks wojskowego postępowania karnego i przepisy wprowadzające ze skorowidzem rzeczowym oraz ważniejsze przepisy szczególne (1962)[10]
Przypisy
- ↑ Ruch służbowy w sądownictwie. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 404, Nr 18 z 15 września 1933.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 74, 503.
- ↑ Oficerowie rezerwy. zecernia.com. [dostęp 2015-10-08].
- ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 73. ISBN 83-85015-66-3.
- ↑ Lista Jeńców z obozu w Griazowcu. golgotawschodu.pl. [dostęp 2015-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Jerzy Modlinger. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2015-10-08].
- ↑ „Pod tymi grobami leżą Żołnierze Wyklęci” – to apel do władz. Nie wyklinajcie ich ponownie!. wpolityce.pl, 2014-08-28. [dostęp 2015-10-08].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Kodeks karny wojska polskiego i przepisy wprowadzające kodeks karny wojska polskiego wraz ze skorowidzem rzeczowym i tabelami porównawczymi dawnej i nowej numeracji artykułóv: według stanu prawnego na dzien 1 maja 1957 r.. books.google.pl. [dostęp 2015-10-08].
- ↑ Kodeks wojskowego postępowania karnego i przepisy wprowadzające ze skorowidzem rzeczowym oraz mazniejsze przepisy szczególne. books.google.pl. [dostęp 2015-10-08].
Bibliografia
- Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 73. ISBN 83-85015-66-3.
- Wojciech Czuchnowski: Groby z lat 80. na Powązkach przeszkodą w poszukiwaniu zamordowanych przez UB działaczy niepodległościowych. wyborcza.pl, 2014-08-13. [dostęp 2015-10-08].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Media użyte na tej stronie
