Jerzy Miciński

Jerzy Miciński
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1921
Włocławek

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1995
Gdynia

Narodowość

polska

Język

polskie

Dziedzina sztuki

marynistyka

Ważne dzieła

Księga statków polskich 1918-1945, t. 1-3

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jerzy Miciński (ur. 9 grudnia 1921 we Włocławku, zm. 10 stycznia 1995 w Gdyni) – polski dziennikarz i historyk marynista, autor książek poświęconych dziejom polskiej floty handlowej.

Życiorys

Urodził się 9 grudnia 1921 we Włocławku jako syn Stanisława i Ireny z Ruszkowskich. Jego ojciec był nadkomisarzem policji; po przewrocie majowym w 1926 rok został w ramach represji przeniesiony z rodziną na kresy wschodnie – do Krzemieńca, następnie do Grodna[1]. W 1931 roku, gdy Jerzy Miciński miał 10 lat, zmarli jego rodzice, a dalej wychowywali go dziadkowie[1]. Ukończył gimnazjum we Włocławku i liceum w Płocku, gdzie zamieszkał następnie z dziadkami[1]. Już wówczas pasjonował się sprawami gospodarki morskiej, zbierał na te tematy publikacje i wycinki prasowe; chciał uczyć się w szkole morskiej na marynarza, lecz było to niemożliwe z uwagi na wadę wzroku[1]. Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się do wojska i został przyjęty do lokalnej brygady Obrony Narodowej, z którą przeszedł szlak do Warszawy[1]. Trafił do niewoli, z której został zwolniony, po czym podjął pracę w Płocku[1]. Po wyzwoleniu i zdaniu matury rozpoczął pracę w Wydziale Morskim Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku. Wówczas też ożenił się i urodził mu się syn Jan[1]. Od 1946 mieszkał z rodziną w Gdyni[2].

W latach 1946-1951 pracował w redakcjach czasopism Żeglarz i Młody Żeglarz, a od 1952 był sekretarzem redakcji miesięcznika Morze[3]. Zaczął publikować również książki.

Pracował w Morzu do 1988, będąc w latach 1968-1988 jego redaktorem naczelnym[1]. Przyciągnął do publikowania w tym czasopiśmie wielu wybitnych ludzi morza, w tym Karola Olgierda Borchardta[2]. Sam, prócz innych publikacji, prowadził tam rubrykę Archiwum Neptuna, będącą zbiorem ciekawostek marynistycznych (pierwsza część ukazała się później w formie książkowej).

Jerzy Miciński był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Gdyni w 1974 i członkiem jego pierwszego zarządu. Był także inicjatorem powstania i redaktorem pierwszych 11 tomów Rocznika Gdyńskiego wydawanego przez to Towarzystwo[4].

Był współautorem programu telewizyjnego dla młodzieży Latający Holender[1]. Działał w Stowarzyszeniu Marynistów Polskich, Klubie Publicystów Morskich SDP, Centralnej Radzie Modelarstwa LPŻ, Lidze Morskiej, Towarzystwie Przyjaciół „Daru Pomorza” i Towarzystwie Przyjaciół Okrętu-Muzeum „Błyskawica”[5].

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką Zasłużony Pracownik Morza.

Zmarł 10 stycznia 1995 roku, pochowany został na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni[2] (kwatera 63-50-6)[6].

Grób Jerzego Micińskiego na Cmentarzu Witomińskim

Twórczość

Oprócz działalności publicystycznej i redakcyjnej w czasopismach Jerzy Miciński publikował książki poświęcone historii działalności człowieka na morzu, a zwłaszcza dziejom polskiej floty handlowej, w tym broszury z popularnej serii Miniatury Morskie. W 1962 wraz ze Stefanem Kolickim opracował almanach polskich statków handlowych Pod polską banderą (1962). Jego opus magnum jest monografia polskiej floty handlowej do 1945 roku: Księga statków polskich 1918-1945, która ukazała się już po jego śmierci (Miciński jest autorem dwóch pierwszych tomów i współautorem trzeciego, czwarty napisali jego współpracownicy).

Książki

  1. Archiwum Neptuna, Wydawnictwo MON, Warszawa 1957
  2. Pod polską banderą, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1962, seria: Biblioteka „Morza” (współautor Stefan Kolicki)
  3. Samotny transportowiec, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1964, seria: Miniatury Morskie
  4. Polskie statki pomocnicze i specjalne 1920-1939, Prace Muzeum Morskiego w Gdańsku, t. 2., Ossolineum, Gdańsk 1967
  5. Trzy awarie, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1967, seria: Miniatury Morskie
  6. Śmierć „Niemna”, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1967, seria: Miniatury Morskie
  7. Żaglowce handlowe z Rewy, Prace Muzeum Morskiego w Gdańsku, t. 6., Ossolineum, Gdańsk 1974
  8. Księga statków polskich 1918-1945 t. 1-3, Wydawnictwo Oskar, Gdańsk 1996, 1997 i 1999 (współautorzy tomu 3.: Bohdan Huras i Marek Twardowski)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Konarski 2017 ↓, s. 94-95.
  2. ↑ a b c Jan Kulas, Oświadczenie złożone w Sejmie, sejm.gov.pl, 9 września 2009 [dostęp 2013-04-14] (pol.).
  3. ↑ Tomasz Falba, Chcemy ulicy dla Micińskiego!, Portal Morski Nasze Morze, 26 lutego 2013 [dostęp 2013-04-14] (pol.).
  4. ↑ Historia Towarzystwa Miłośników Gdyni, Towarzystwo Miłośników Gdyni [dostęp 2015-07-07] (pol.).
  5. ↑ Od Wydawcy. W: Jerzy Miciński: Księga statków polskich 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord-Oskar, 1996, s. 7-8. ISBN 83-86181-23-0.
  6. ↑ https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=72225&inni=0&cinki=1 [dostęp 2020-06-03]

Bibliografia

  • Od Wydawcy. W: Jerzy Miciński: Księga statków polskich 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord-Oskar, 1996, s. 7-8. ISBN 83-86181-23-0.
  • Jan Kulas, Oświadczenie złożone w Sejmie, sejm.gov.pl, 9 września 2009 [dostęp 2013-04-14] (pol.).
  • Grzegorz Nawrocki, Wspomnienie o Jerzym Micińskim, strona Grzegorza Nawrockiego [dostęp 2013-04-14] (pol.).
  • Tomasz Falba, Chcemy ulicy dla Micińskiego!, Portal Morski Nasze Morze, 26 lutego 2013 [dostęp 2013-04-14] (pol.).
  • Mariusz Konarski. Człowiek Morza. Redaktor Jerzy Miciński (1921-1995). „Morze, Statki i Okręty”. Nr 11-12/2017 (183). XXII, listopad – grudzień 2017. Magnum X. ISSN 1426-529X. 

Media użyte na tej stronie

Grób Jerzego Micińskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Jerzego Micińskiego na Cmentarzu Witomińskim