Jerzy Morawski (polityk)
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 11 sierpnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lutego 2012 |
| Ambasador PRL w Wielkiej Brytanii | |
| Okres | od 15 września 1964 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji | |
| Okres | od 1945 |
| Przynależność polityczna | Polska Partia Robotnicza / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza |
| Odznaczenia | |
 | |
Jerzy Morawski (ur. 11 sierpnia 1918 w Warszawie, zm. 4 lutego 2012 tamże[1][2]) – polski ekonomista, polityk komunistyczny, sekretarz Komitetu Centralnego PZPR w latach 1955–1956 i 1957–1960 (jeden z trzech tzw. młodych sekretarzy), członek Biura Politycznego KC PZPR w latach 1956–1960, ambasador PRL w Wielkiej Brytanii w latach 1964–1969. Wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji.
Życiorys
Syn Jerzego i Marii[1]. W 1934 został członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski (w organizacji tej działał do jej rozwiązania w 1938)[3]. Uzyskał wykształcenie ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów był sekretarzem Zarządu Głównego Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”. Był członkiem Polskiej Partii Robotniczej od jej powstania w 1942, był redaktorem podziemnego organu Komitetu Centralnego PPR „Trybuny Wolności”[4]. Od lipca 1944 do stycznia 1945 zasiadał w sekretariacie KC PPR[3].
Od lutego do czerwca 1945 był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Walki Młodych. W latach 1946–1948 sprawował funkcję wiceprzewodniczącego ZWM. W latach 1948–1950 był z kolei wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. W 1948 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, został zastępcą członka Komitetu Centralnego (którym był do 1950). Następnie do 1952 pełnił funkcję sekretarza ds. propagandy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu, w latach 1952–1954 był zastępcą kierownika Wydziału Propagandy KC, a następnie do 1956 kierownikiem Wydziału Propagandy i Agitacji KC. Od marca 1954 do czerwca 1964 zasiadał w KC PZPR, od marca 1955 do stycznia 1960 będąc jego sekretarzem[3] (należał do grupy tzw. młodych sekretarzy, obok Władysława Matwina i Jerzego Albrechta). Od 21 października 1956 do października 1960 członek Biura Politycznego KC PZPR (od grudnia 1956 do marca 1957 przewodniczący Komisji ds. Młodzieży KC PZPR, od maja 1957 odpowiadał w BP za oświatę[5]). W latach 50. był uważany za jednego z nieformalnych przywódców puławian – grupy wewnątrz PZPR, która zamierzała dokonać w Polsce liberalizacji systemu stalinowskiego[6][7].
W latach 1945–1965 poseł kolejno do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji[4]. Od maja do lipca 1956 był redaktorem naczelnym „Trybuny Ludu”. W latach 1959–1964 był wiceprezesem Najwyższej Izby Kontroli, a w latach 1964–1969 był ambasadorem PRL w Wielkiej Brytanii[3].
Był żonaty z Ireną Tarłowską-Morawską (1918–1991). Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach (kwatera A4-2-8)[8].
Odznaczenia
Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 17 stycznia 1946 został odznaczony Medalem za Warszawę 1939–1945[9].
Przypisy
- ↑ a b Jerzy Morawski. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ Nekrolog w "Gazecie Wyborczej" [dostęp 2020-10-26].
- ↑ a b c d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-10-26].
- ↑ a b Profil na stronie Biblioteki Sejmowej [dostęp 2020-10-26].
- ↑ Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944–1989: uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 90.
- ↑ Październik i "Mała stabilizacja". W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW", 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ Jerzy Morawski (11 VIII 1918 – 4 II 2012), wyborcza.pl, 1 listopada 2012 [dostęp 2020-10-26].
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie [dostęp 2020-10-26].
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43.
Bibliografia
- Leksykon Historii Polski z 1995
Media użyte na tej stronie
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
(c) Bundesarchiv, Bild 183-57000-0307 / Junge, Peter Heinz / CC-BY-SA 3.0
