Jerzy Mycielski (fizyk)

Jerzy Feliks Mycielski (ur. 23 lutego 1930 w Krakowie, zm. 10 lutego 1986 w Warszawie)^[1] – fizyk teoretyk, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Był synem profesora prawa Andrzeja Mycielskiego oraz bratem profesorów Andrzeja i Elżbiety. Ojciec historyka Macieja Mycielskiego. Szkołę średnią ukończył we Wrocławiu. Studiował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Pracował w Zakładzie Fizyki Politechniki Wrocławskiej od 1952. Od 1954 rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie, w latach 1957–1970, był zatrudniony w Instytucie Fizyki PAN w Warszawie.

W 1961 został doktorem (praca Z teorii przewodnictwa domieszkowego w półprzewodnikach), habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim w 1972 (Teoria polaryzacji elektrycznej półprzewodników wywołanej procesami hoppingu w modulowanym promieniowaniu). W 1977 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

W 1971 został kierownikiem Zakładu Teorii Ciała Stałego IFT UW. Był jednym z głównych twórców fizyki teoretycznej półprzewodników w Polsce.

Poza pracami w dziedzinie fizyki opublikował także 30 prac z ekonomii matematycznej. Otrzymywał zaproszenia na Uniwersytet Yale jako ekonomista. Był ekspertem Komisji Ekonomicznej ONZ do spraw Azji i Dalekiego Wschodu (1966). W latach 1980–1981 zaangażował się w ruch Solidarności w kręgach akademickich. W latach 1984–1986 pełnił funkcję dziekana Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego^[2].

Zmarł 10 lutego 1986 po kilkumiesięcznej chorobie. Został pochowany na Cmentarzu leśnym w Laskach.

Przypisy

Bibliografia

• Jan Blinowski, Marian Grynberg: Jerzy Mycielski (1930–1986), IF PAN
• J. R. Kurdyna: Jerzy Mycielski.